PNIEWSKI WŁADYSŁAW, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WŁADYSŁAW PNIEWSKI''' (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od roku 1924 doktor. W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w | + | '''WŁADYSŁAW PNIEWSKI''' (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od roku 1924 doktor. W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], w którym zorganizował bibliotekę (przekształconą z czasem w publiczną). W latach 1927–1936 wiceprezes [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], członek komitetu redakcyjnego [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]]. Pisał o miejscu Gdańska i Pomorza w polskiej literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, w latach 1931–1934 redaktor „Gryfa”. Autor m.in. monografii Krzysztof Celestyn Mrongowiusz w okresie 1764–1855. ''Księga pamiątkowa'' (1933) i ''Język polski w dawnych szkołach gdańskich'' (1938). W sierpniu 1939 roku mimo namów nie opuścił Gdańska. Osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany. Jego imieniem nazwano [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcące]] i ulicę w Gdańsku-Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 07:23, 30 maj 2014
WŁADYSŁAW PNIEWSKI (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od roku 1924 doktor. W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w Gimnazjum Polskim, w którym zorganizował bibliotekę (przekształconą z czasem w publiczną). W latach 1927–1936 wiceprezes Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, członek komitetu redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego”. Pisał o miejscu Gdańska i Pomorza w polskiej literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, w latach 1931–1934 redaktor „Gryfa”. Autor m.in. monografii Krzysztof Celestyn Mrongowiusz w okresie 1764–1855. Księga pamiątkowa (1933) i Język polski w dawnych szkołach gdańskich (1938). W sierpniu 1939 roku mimo namów nie opuścił Gdańska. Osadzony w obozie Stutthof, rozstrzelany. Jego imieniem nazwano II Liceum Ogólnokształcące i ulicę w Gdańsku-Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge).
