PRZEKOP WISŁY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Przekop_Wisły.JPG|thumb|Przekop Wisły]] | [[File:Przekop_Wisły.JPG|thumb|Przekop Wisły]] | ||
| − | '''PRZEKOP WISŁY''' (Weichseldurchstich), sztuczny ujściowy odcinek | + | '''PRZEKOP WISŁY''' (Weichseldurchstich), sztuczny ujściowy odcinek [[WISŁA | Wisły]], długości 7,1 km, szerokości 250–400 m, wybudowany w latach 1891–1895 od Szewców Gdańskich (Schusterkrug) i Drewnicy (Schönbaum) w kierunku północnym, z ujściem do Zatoki Gdańskiej między [[ŚWIBNO | Świbnem]] a Mikoszewem (Nickelswalde) w celu umożliwienia szybkiego odpływu wód powodziowych i lodów najkrótszą drogą do morza, tym samym ochrona Gdańska i Żuław przed powodzią. Autorem pierwszej znanej koncepcji Przekopu Wisły był Jan Jerzy de Woyten, major artylerii wojsk koronnych, który w 1768 roku na zamku w Malborku sporządził memoriał do króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego, postulujący wyprowadzenie wód Wisły do morza szlakiem jej dawnej odnogi Przemysławy, z równoczesnym odcięciem Nogatu. Kolejny niezrealizowany projekt Przekopu Wisły przedstawił w 1816 pruski architekt i radca budowlany [[COCHIUS FRIEDRICH AUGUST | Fryderyk August Cochius]]. Projekt, który w roku 1877 na zamówienie rządu Prus opracowali inżynierowie Ludwik Alsen i Henryk Fahl, zakładający – oprócz wykonania Przekopu Wisły – zamknięcie wszystkich trzech głównych odnóg deltowych Wisły (Nogatu, Wisły Gdańskiej i Szkarpawy), wywołał obawy, że odcięcie Nogatu spowoduje spłycenie Głębi Piławskiej. Ostatecznie w lutym 1888 roku do pruskiego Landtagu wpłynął projekt ustawy rządowej polecającej rozpoczęcie procesu budowy Przekopu Wisły, zamknięcie Wisły Gdańskiej i Szkarpawy oraz wzmocnienie wałów na wlocie do Nogatu. Prace przygotowawcze przyśpieszyła wielka powódź 25 III 1888 (zalaniu uległy wówczas Żuławy Elbląskie). 20 VI 1888 cesarz Wilhelm II podpisał stosowną ustawę (nr 9303), w czerwcu 1891 roku rozpoczęto roboty ziemne. Uroczystego otwarcia Przekopu Wisły – poprzez odblokowanie kilkusetmetrowego rowu szerokości około 1 m – dokonał 31 III 1895 o godzinie 15.45 nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie [[GOSSLER GUSTAV HEINRICH | Gustav Gossler]] na telegraficzny sygnał cesarza Wilhelma II; wydarzenie to odbiło się szerokim echem w całej Europie. Dotychczasowy ujściowy odcinek Wisły odcięto śluzą w [[PRZEGALINA | Przegalinie]], Szkarpawę – w [[GDAŃSKA GŁOWA | Gdańskiej Głowie]]. W roku 1898 zamknięto również Nogat. Budowa Przekopu Wisły spowodowała przecięcie starodawnego szlaku z Gdańska na Mierzeję Wiślaną i konieczność korzystania z istniejącej do dziś przeprawy promowej pomiędzy Świbnem a Mikoszewem. W latach 1905–1945 i 1948–1959 czynny był również prom kolejowy Schiewenhorst (po II wojnie światowej i remoncie przemianowany na Świbno), przewożący pociągi linii wąskotorowej pomiędzy stacjami Lewy Brzeg Wisły (w pobliżu Świbna) i Prawy Brzeg Wisły (później, do 1971 przewożono pasażerów łodzią motorową). Od 1973 roku Przekop Wisły stanowi wschodnią granicę Gdańska. W roku 1995 w Świbnie, w pobliżu przeprawy promowej, wzniesiono pomnik/ /obelisk upamiętniający stulecie wykonania Przekopu. {{author: ZdK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:49, 28 maj 2014
PRZEKOP WISŁY (Weichseldurchstich), sztuczny ujściowy odcinek Wisły, długości 7,1 km, szerokości 250–400 m, wybudowany w latach 1891–1895 od Szewców Gdańskich (Schusterkrug) i Drewnicy (Schönbaum) w kierunku północnym, z ujściem do Zatoki Gdańskiej między Świbnem a Mikoszewem (Nickelswalde) w celu umożliwienia szybkiego odpływu wód powodziowych i lodów najkrótszą drogą do morza, tym samym ochrona Gdańska i Żuław przed powodzią. Autorem pierwszej znanej koncepcji Przekopu Wisły był Jan Jerzy de Woyten, major artylerii wojsk koronnych, który w 1768 roku na zamku w Malborku sporządził memoriał do króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego, postulujący wyprowadzenie wód Wisły do morza szlakiem jej dawnej odnogi Przemysławy, z równoczesnym odcięciem Nogatu. Kolejny niezrealizowany projekt Przekopu Wisły przedstawił w 1816 pruski architekt i radca budowlany Fryderyk August Cochius. Projekt, który w roku 1877 na zamówienie rządu Prus opracowali inżynierowie Ludwik Alsen i Henryk Fahl, zakładający – oprócz wykonania Przekopu Wisły – zamknięcie wszystkich trzech głównych odnóg deltowych Wisły (Nogatu, Wisły Gdańskiej i Szkarpawy), wywołał obawy, że odcięcie Nogatu spowoduje spłycenie Głębi Piławskiej. Ostatecznie w lutym 1888 roku do pruskiego Landtagu wpłynął projekt ustawy rządowej polecającej rozpoczęcie procesu budowy Przekopu Wisły, zamknięcie Wisły Gdańskiej i Szkarpawy oraz wzmocnienie wałów na wlocie do Nogatu. Prace przygotowawcze przyśpieszyła wielka powódź 25 III 1888 (zalaniu uległy wówczas Żuławy Elbląskie). 20 VI 1888 cesarz Wilhelm II podpisał stosowną ustawę (nr 9303), w czerwcu 1891 roku rozpoczęto roboty ziemne. Uroczystego otwarcia Przekopu Wisły – poprzez odblokowanie kilkusetmetrowego rowu szerokości około 1 m – dokonał 31 III 1895 o godzinie 15.45 nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie Gustav Gossler na telegraficzny sygnał cesarza Wilhelma II; wydarzenie to odbiło się szerokim echem w całej Europie. Dotychczasowy ujściowy odcinek Wisły odcięto śluzą w Przegalinie, Szkarpawę – w Gdańskiej Głowie. W roku 1898 zamknięto również Nogat. Budowa Przekopu Wisły spowodowała przecięcie starodawnego szlaku z Gdańska na Mierzeję Wiślaną i konieczność korzystania z istniejącej do dziś przeprawy promowej pomiędzy Świbnem a Mikoszewem. W latach 1905–1945 i 1948–1959 czynny był również prom kolejowy Schiewenhorst (po II wojnie światowej i remoncie przemianowany na Świbno), przewożący pociągi linii wąskotorowej pomiędzy stacjami Lewy Brzeg Wisły (w pobliżu Świbna) i Prawy Brzeg Wisły (później, do 1971 przewożono pasażerów łodzią motorową). Od 1973 roku Przekop Wisły stanowi wschodnią granicę Gdańska. W roku 1995 w Świbnie, w pobliżu przeprawy promowej, wzniesiono pomnik/ /obelisk upamiętniający stulecie wykonania Przekopu.
