ZAŁUSKI STANISŁAW, pisarz, dziennikarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI''' (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Po wojnie wraz z rodzicami wysiedlony z majątku Szulmierz w powiecie ciechanowskim. W Gdańsku od 1948. Absolwent tutejszej | + | '''STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI''' (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Po wojnie wraz z rodzicami wysiedlony z majątku Szulmierz w powiecie ciechanowskim. W Gdańsku od 1948. Absolwent tutejszej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | politechniki]] na kierunku budownictwo wodne (1953). Przez kolejne lata pracował w różnych przedsiębiorstwach budowlanych Trójmiasta. W latach 1957–1960 prowadził własne przedsiębiorstwo o nazwie Zakład Murarski. Po jego likwidacji utrzymywał się z pracy literackiej oraz wieczorów autorskich. W okresie 1964–1965 zatrudniony jako reportażysta w redakcji [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Przez następne lata, do roku 1973, zajmował się wyłącznie pracą literacką, odbywał spotkania autorskie i wygłaszał prelekcje o tematyce morskiej na terenie całego kraju. W latach 1973–1983 pracował jako reportażysta w tygodniku [[GŁOS STOCZNIOWCA | „Głos Stoczniowca”]]. Później utrzymywał się z pracy literackiej. W kwietniu 1992 przeszedł na emeryturę. Pisze od 1956 roku; zadebiutował opowiadaniem ''Łapówka'', w 1957 prezentowanym w Polskim Radiu. Pierwszy zbiór nowel, zatytułowany ''Ślad na asfalcie'', opublikował w 1960 roku. Do innych ważnych pozycji w jego dorobku należą zbiory opowiadań: ''Gwiazdy bez blasku'' (1963), ''Nim skończy się noc'' (1966), ''Sopockie lato'' (1969), a także powieść ''Szukanie jutra'' (1982), opisująca zagładę polskiego ziemiaństwa. Tematykę tę kontynuował w książce biograficznej ''Wygnanie z Arkadii'' (2006). W 1973 ukazała się jego powieść dla dzieci ''Przerwany rejs Czarnych Piratów'', a pisarz rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Młodych Polskiego Radia. Jego słuchowiska, przerobione na opowiadania, ukazywały się następnie w latach 70. i 80. w wersjach książkowych. Pod pseudonimem Leon Korn, wspólnie z Mirosławem Stecewiczem, rozpoczął wydawanie bajek dla dzieci. W latach 1988–1992 ukazało się 12 tomów bajek w łącznym nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy; m.in. ''Latająca ośmiornica. Bajki malarskie'' (1988), ''Chłopiec z bębnem na głowie'' (1988), ''Fioletowy ptak o wielkich oczach'' (1990), powieść ''Miasto z chmur'' (również jako Leon Korn, wspólnie z M. Stecewiczem, 1992). Pod pseudonimem Stanley Scales wydał powieść sensacyjną ''Londyński harem'' (1993), a wspólnie z Alicją Patey-Grabowską sztuki teatralne ''Mur'' (1995). Jego prozę tłumaczono na czeski, rosyjski i niemiecki. Założyciel i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, od lutego 2012 prezes [[ZWIĄZEK LITERATÓW POLSKICH. ODDZIAŁ GDAŃSK | Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich]]. W 2010 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:50, 17 maj 2014
STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Po wojnie wraz z rodzicami wysiedlony z majątku Szulmierz w powiecie ciechanowskim. W Gdańsku od 1948. Absolwent tutejszej politechniki na kierunku budownictwo wodne (1953). Przez kolejne lata pracował w różnych przedsiębiorstwach budowlanych Trójmiasta. W latach 1957–1960 prowadził własne przedsiębiorstwo o nazwie Zakład Murarski. Po jego likwidacji utrzymywał się z pracy literackiej oraz wieczorów autorskich. W okresie 1964–1965 zatrudniony jako reportażysta w redakcji „Dziennika Bałtyckiego”. Przez następne lata, do roku 1973, zajmował się wyłącznie pracą literacką, odbywał spotkania autorskie i wygłaszał prelekcje o tematyce morskiej na terenie całego kraju. W latach 1973–1983 pracował jako reportażysta w tygodniku „Głos Stoczniowca”. Później utrzymywał się z pracy literackiej. W kwietniu 1992 przeszedł na emeryturę. Pisze od 1956 roku; zadebiutował opowiadaniem Łapówka, w 1957 prezentowanym w Polskim Radiu. Pierwszy zbiór nowel, zatytułowany Ślad na asfalcie, opublikował w 1960 roku. Do innych ważnych pozycji w jego dorobku należą zbiory opowiadań: Gwiazdy bez blasku (1963), Nim skończy się noc (1966), Sopockie lato (1969), a także powieść Szukanie jutra (1982), opisująca zagładę polskiego ziemiaństwa. Tematykę tę kontynuował w książce biograficznej Wygnanie z Arkadii (2006). W 1973 ukazała się jego powieść dla dzieci Przerwany rejs Czarnych Piratów, a pisarz rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Młodych Polskiego Radia. Jego słuchowiska, przerobione na opowiadania, ukazywały się następnie w latach 70. i 80. w wersjach książkowych. Pod pseudonimem Leon Korn, wspólnie z Mirosławem Stecewiczem, rozpoczął wydawanie bajek dla dzieci. W latach 1988–1992 ukazało się 12 tomów bajek w łącznym nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy; m.in. Latająca ośmiornica. Bajki malarskie (1988), Chłopiec z bębnem na głowie (1988), Fioletowy ptak o wielkich oczach (1990), powieść Miasto z chmur (również jako Leon Korn, wspólnie z M. Stecewiczem, 1992). Pod pseudonimem Stanley Scales wydał powieść sensacyjną Londyński harem (1993), a wspólnie z Alicją Patey-Grabowską sztuki teatralne Mur (1995). Jego prozę tłumaczono na czeski, rosyjski i niemiecki. Założyciel i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, od lutego 2012 prezes Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 2010 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
