DRAGHEIM JOHANN BENJAMIN, pastor kościoła św. Katarzyny
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File: Dragheim_Johann_Benjamin.jpg |thumb| Strona tytułowa pracy Johanna Benjamina Dragheima ''Vita Jacobi Henrici Zerneckii, praeconsulis Thoruniensis'', 1733]] | [[File: Dragheim_Johann_Benjamin.jpg |thumb| Strona tytułowa pracy Johanna Benjamina Dragheima ''Vita Jacobi Henrici Zerneckii, praeconsulis Thoruniensis'', 1733]] | ||
| − | '''JOHANN BENJAMIN DRAGHEIM''' (12 X 1700 Gdańsk – 11 II 1761 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]. Syn Johanna Friedricha (chrzest 28 XI 1650 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – 7 XI 1721 Gdańsk), od 1674 studenta w Wittenberdze, od 1678 w Lipsku, w latach 1696–1699 pastora w Wossitz (Osice), następnie w Reichenbergu (Bogatka) na Żuławach Gdańskich, gdzie 29 VII 1714 zrezygnował ze stanu duchownego i jako osoba prywatna przeniósł się do Gdańska, autora utworów okolicznościowych, m.in. w 1670 z powodu powołania na urząd rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusa Straucha]], obrony doktoratu przez [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuela Schelwiga]] w 1685 | + | '''JOHANN BENJAMIN DRAGHEIM''' (12 X 1700 Gdańsk – 11 II 1761 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]. Syn Johanna Friedricha (chrzest 28 XI 1650 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – 7 XI 1721 Gdańsk), od 1674 studenta w Wittenberdze, od 1678 w Lipsku, w latach 1696–1699 pastora w Wossitz (Osice), następnie w Reichenbergu (Bogatka) na Żuławach Gdańskich, gdzie 29 VII 1714 zrezygnował ze stanu duchownego i jako osoba prywatna przeniósł się do Gdańska, autora utworów okolicznościowych, m.in. w 1670 z powodu powołania na urząd rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusa Straucha]], obrony doktoratu przez [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuela Schelwiga]] w 1685 z powodu śmierci w 1686 lekarza Johanna Gabriela Schmiedta (syna [[FABRITIUS (Schmiedt) JOHANN, lekarz | Johanna Fabritiusa (Schmiedta)]], w 1688 z powodu śmierci byłego gubernatora Berlina (1674) feldmarszałka Johanna Rüdigera barona von der Goltz (syn polskiego rotmistrza Jerzego Golcza) czy ślubu Heinricha Richtera z Veronicą Schwarz, wdową po Jacobie Thorwechter (1673).<br/><br/> |
12 IX 1715 zapisany został do drugiej (przedostatniej) klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1720 student filozofii w Rostocku, w 1723 magister po dyspucie ''Christus pro beatis actu in altera vita aeterno est oraturus'' pod kierunkiem prof. Johanna Joachima Weidnera. 18 III 1724 przewodniczył tamże dyspucie Hugona Theodora Quistorpa (1702–1732) ''De alea Romanorum ampliss'' (''O hazardzie Rzymian''). Naukę kontynuował w 1725 w Altdorfie, powrócił do Rostocku i m.in. 18 XII 1726 przewodniczył kolejnej dyspucie, tym razem Carla Ludwiga Tetscha (1708–1771) ''Disputatio philosophica de ludis et lottariis Providentiae Divinae subjacentibus ...'' (''Dyskusja filozoficzna na temat gier i loterii leżących u podstaw Bożej Opatrzności''). W 1727 opublikował w Gdańsku filozoficzne refleksje o świecie (''De mundo meditationes philosophicae''). <br/><br/> | 12 IX 1715 zapisany został do drugiej (przedostatniej) klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1720 student filozofii w Rostocku, w 1723 magister po dyspucie ''Christus pro beatis actu in altera vita aeterno est oraturus'' pod kierunkiem prof. Johanna Joachima Weidnera. 18 III 1724 przewodniczył tamże dyspucie Hugona Theodora Quistorpa (1702–1732) ''De alea Romanorum ampliss'' (''O hazardzie Rzymian''). Naukę kontynuował w 1725 w Altdorfie, powrócił do Rostocku i m.in. 18 XII 1726 przewodniczył kolejnej dyspucie, tym razem Carla Ludwiga Tetscha (1708–1771) ''Disputatio philosophica de ludis et lottariis Providentiae Divinae subjacentibus ...'' (''Dyskusja filozoficzna na temat gier i loterii leżących u podstaw Bożej Opatrzności''). W 1727 opublikował w Gdańsku filozoficzne refleksje o świecie (''De mundo meditationes philosophicae''). <br/><br/> | ||
15 X 1728 zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]]. 26 IV 1729 żegnał w kościele NMP mową pogrzebową burmistrza gdańskiego [[SCHUMANN SALOMON GABRIEL, burmistrz Gdańska | Salomona Gabriela Schumanna]], w 1730 specjalnym drukiem gratulował [[GRODDECK ABRAHAM, burmistrz Gdańska | Abrahamowi Groddeckowi]] objęcie urzedu burmistrza (''Viro Permagnifico, Generoso ... Domino Abrahamo Groddeck ...''), przy okazji wysławiając jego brata, [[GRODDECK GABRIEL, profesor Gimnazjum Akademickiego | Gabriela Groddecka]] i ujawniając się jako zagorzały czytelnik jego dzieł. W tym samym roku opublikował ''De priscis Romanorum nuptiis adornantium ritibus schediasma literarium'' (''Literacki szkic obrzędów zdobiących wesela starożytnych Rzymian''), zaś w 1733 rozprawę ''Vita Jacobi Henrici Zerneckii, praeconsulis Thoruniensis'', poświęconą ojcu późniejszego burmistrza gdańskiego, [[ZERNECKE HEINRICH, burmistrz Gdańska | Heinricha Zernecke]]. Od 1735 kaznodzieja w Müggenhahl (Rokitnica), od 1742 diakon, od 1750 do śmierci pastor kościoła św. Katarzyny. Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. <br/><br/> | 15 X 1728 zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]]. 26 IV 1729 żegnał w kościele NMP mową pogrzebową burmistrza gdańskiego [[SCHUMANN SALOMON GABRIEL, burmistrz Gdańska | Salomona Gabriela Schumanna]], w 1730 specjalnym drukiem gratulował [[GRODDECK ABRAHAM, burmistrz Gdańska | Abrahamowi Groddeckowi]] objęcie urzedu burmistrza (''Viro Permagnifico, Generoso ... Domino Abrahamo Groddeck ...''), przy okazji wysławiając jego brata, [[GRODDECK GABRIEL, profesor Gimnazjum Akademickiego | Gabriela Groddecka]] i ujawniając się jako zagorzały czytelnik jego dzieł. W tym samym roku opublikował ''De priscis Romanorum nuptiis adornantium ritibus schediasma literarium'' (''Literacki szkic obrzędów zdobiących wesela starożytnych Rzymian''), zaś w 1733 rozprawę ''Vita Jacobi Henrici Zerneckii, praeconsulis Thoruniensis'', poświęconą ojcu późniejszego burmistrza gdańskiego, [[ZERNECKE HEINRICH, burmistrz Gdańska | Heinricha Zernecke]]. Od 1735 kaznodzieja w Müggenhahl (Rokitnica), od 1742 diakon, od 1750 do śmierci pastor kościoła św. Katarzyny. Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. <br/><br/> | ||
Wersja z 11:51, 17 lis 2024
JOHANN BENJAMIN DRAGHEIM (12 X 1700 Gdańsk – 11 II 1761 Gdańsk), pastor kościoła św. Katarzyny. Syn Johanna Friedricha (chrzest 28 XI 1650 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – 7 XI 1721 Gdańsk), od 1674 studenta w Wittenberdze, od 1678 w Lipsku, w latach 1696–1699 pastora w Wossitz (Osice), następnie w Reichenbergu (Bogatka) na Żuławach Gdańskich, gdzie 29 VII 1714 zrezygnował ze stanu duchownego i jako osoba prywatna przeniósł się do Gdańska, autora utworów okolicznościowych, m.in. w 1670 z powodu powołania na urząd rektora Gimnazjum Akademickiego Aegidiusa Straucha, obrony doktoratu przez Samuela Schelwiga w 1685 z powodu śmierci w 1686 lekarza Johanna Gabriela Schmiedta (syna Johanna Fabritiusa (Schmiedta), w 1688 z powodu śmierci byłego gubernatora Berlina (1674) feldmarszałka Johanna Rüdigera barona von der Goltz (syn polskiego rotmistrza Jerzego Golcza) czy ślubu Heinricha Richtera z Veronicą Schwarz, wdową po Jacobie Thorwechter (1673).
12 IX 1715 zapisany został do drugiej (przedostatniej) klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1720 student filozofii w Rostocku, w 1723 magister po dyspucie Christus pro beatis actu in altera vita aeterno est oraturus pod kierunkiem prof. Johanna Joachima Weidnera. 18 III 1724 przewodniczył tamże dyspucie Hugona Theodora Quistorpa (1702–1732) De alea Romanorum ampliss (O hazardzie Rzymian). Naukę kontynuował w 1725 w Altdorfie, powrócił do Rostocku i m.in. 18 XII 1726 przewodniczył kolejnej dyspucie, tym razem Carla Ludwiga Tetscha (1708–1771) Disputatio philosophica de ludis et lottariis Providentiae Divinae subjacentibus ... (Dyskusja filozoficzna na temat gier i loterii leżących u podstaw Bożej Opatrzności). W 1727 opublikował w Gdańsku filozoficzne refleksje o świecie (De mundo meditationes philosophicae).
15 X 1728 zweryfikowany przez Ministerium Duchowne. 26 IV 1729 żegnał w kościele NMP mową pogrzebową burmistrza gdańskiego Salomona Gabriela Schumanna, w 1730 specjalnym drukiem gratulował Abrahamowi Groddeckowi objęcie urzedu burmistrza (Viro Permagnifico, Generoso ... Domino Abrahamo Groddeck ...), przy okazji wysławiając jego brata, Gabriela Groddecka i ujawniając się jako zagorzały czytelnik jego dzieł. W tym samym roku opublikował De priscis Romanorum nuptiis adornantium ritibus schediasma literarium (Literacki szkic obrzędów zdobiących wesela starożytnych Rzymian), zaś w 1733 rozprawę Vita Jacobi Henrici Zerneckii, praeconsulis Thoruniensis, poświęconą ojcu późniejszego burmistrza gdańskiego, Heinricha Zernecke. Od 1735 kaznodzieja w Müggenhahl (Rokitnica), od 1742 diakon, od 1750 do śmierci pastor kościoła św. Katarzyny. Był członkiem Towarzystwa Przyrodniczego.
Od 20 IX 1735 mąż poślubionej w kościele NMP Anny, córki Georga Arenda, przybyłego z Międzyrzecza (Möseritz in Groß-Pohlen), od 10 I 1699 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska. Ojciec Johanna Gottlieba.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 6, s. 120.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 297.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ ..., Danzig und Leipzig, s. 8, 16, 40, 45, 64, 88.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 46, 50, 51, 71, 86, 109, 113.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 29, 196.
