SUMIŃSKA WANDA, geolog
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | '''WANDA SUMIŃSKA''' (1 XI 1934 Równe, województwo łuckie), inżynier geolog. Córka Jana Turowskiego (2 IV 1907 – 17 IV 1983 Sopot) i Marii (13 II 1913 – 13 XII 1984). Od 1944 w Warszawie, wysiedlona z rodzicami podczas powstania warszawskiego. Od maja 1945 w Sopocie, w 1953 uzyskała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego. W latach 1953–1958 studiowała na [[WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej]], magister inżynier geolog, po obronie pracy ''Hydrogeologiczne opracowanie pierwszego poziomu wodonośnego dorzecza Raduni''. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1958–1959 zatrudniona była w Pracowni Drogowej gdańskiego „Prozametu”, w 1959–1962 jako starsza projektantka i geolog dokumentator w „Hydrogeo” w Gdańsku. Od 1962 do 1965 pracowała w Przedsiębiorstwie Hydrogeologicznym we Wrocławiu jako starszy geolog dokuemtator, od 1965 do emerytury w 1989 w gdańskim „Hydroprojekcie”. Opracowywała m.in. dokumentację geologiczno-inżynierską dla mostu w Kiezmarku, [[LOTNISKO W RĘBIECHOWIE | lotniska w Rębiechowie]], [[OBWODNICE | zachodniej obwodnicy Trójmiasta]], niezrealizowanej elektrowni jądrowej w Żarnowcu.<br/><br/> | ||
| + | Była żoną Stanisława (1 XII 1930 – 4 III 2015 Sopot), elektryk, pracownik „Promoru” w Gdańsku. Pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym w Sopocie. {{author:WP}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 10:15, 17 lis 2024
WANDA SUMIŃSKA (1 XI 1934 Równe, województwo łuckie), inżynier geolog. Córka Jana Turowskiego (2 IV 1907 – 17 IV 1983 Sopot) i Marii (13 II 1913 – 13 XII 1984). Od 1944 w Warszawie, wysiedlona z rodzicami podczas powstania warszawskiego. Od maja 1945 w Sopocie, w 1953 uzyskała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego. W latach 1953–1958 studiowała na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej, magister inżynier geolog, po obronie pracy Hydrogeologiczne opracowanie pierwszego poziomu wodonośnego dorzecza Raduni.
W latach 1958–1959 zatrudniona była w Pracowni Drogowej gdańskiego „Prozametu”, w 1959–1962 jako starsza projektantka i geolog dokumentator w „Hydrogeo” w Gdańsku. Od 1962 do 1965 pracowała w Przedsiębiorstwie Hydrogeologicznym we Wrocławiu jako starszy geolog dokuemtator, od 1965 do emerytury w 1989 w gdańskim „Hydroprojekcie”. Opracowywała m.in. dokumentację geologiczno-inżynierską dla mostu w Kiezmarku, lotniska w Rębiechowie, zachodniej obwodnicy Trójmiasta, niezrealizowanej elektrowni jądrowej w Żarnowcu.
Była żoną Stanisława (1 XII 1930 – 4 III 2015 Sopot), elektryk, pracownik „Promoru” w Gdańsku. Pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym w Sopocie.
