WEICKHMANN DANIEL GOTTLIEB ławnik, dyrektor Towarzystwa Przyrodniczego
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''DANIEL GOTTLIEB WEICKHMANN''' (19 VIII 1741 Gdańsk – 27 III 1832 Gdańsk), [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], dyrektor (prezes) gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Syn burmistrza [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | Gottlieba Gabriela]] i jego pierwszej żony, Johanny Florentiny z domu Davisson. 28 VII 1751 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1761 na studiach. <br/><br/> | '''DANIEL GOTTLIEB WEICKHMANN''' (19 VIII 1741 Gdańsk – 27 III 1832 Gdańsk), [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], dyrektor (prezes) gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Syn burmistrza [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | Gottlieba Gabriela]] i jego pierwszej żony, Johanny Florentiny z domu Davisson. 28 VII 1751 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1761 na studiach. <br/><br/> | ||
| − | 24 X 1769 otrzymał potwierdzenie posiadania kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i został sekretarzem gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Był prowizorem (świeckim zarządcą) [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela]] (Salwatora) na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]], od 1784 był ławnikiem, od 1792 | + | 24 X 1769 otrzymał potwierdzenie posiadania kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i został sekretarzem gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Był prowizorem (świeckim zarządcą) [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela]] (Salwatora) na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]], od 1784 był ławnikiem, od 1792 conseniorem Ławy. W 1785 został wybrany dyrektorem (prezesem) gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, w tym samym roku członkiem Kongelige Norske Vedenskabers Selskab (Królewskie Norweskie Towarzystwo Naukowe) w Trondheim. Po zajęciu Gdańska przez Prusy i utworzeniu w 1793 trzech tzw. obwodów inspekcyjnych (Inspektionskreise) policji, zarządzał drugim z nich, obejmującym [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Stare Przedmieście]], [[DOLNE MIASTO| Dolne Miasto]], [[DŁUGIE OGRODY | Długie Ogrody]] i [[RUDNO | Knipawę]]. <br/><br/> |
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną w 1771 Karoline Elisabeth (chrzest 21 VII 1750 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – pochowana 16 I 1777 w grobie teściów), córką Andreasa Hackera (1712–1782), kupca i prowizora [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]] (Spendhaus); po raz drugi 12 VIII 1782 z Adelgunde Luise Elisabeth (1756 – pochowana 18 V 1804 w grobie zakupionym przez męża na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | nowym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku]]), córką kolekcjonera i bibliofila [[ROSENBERG HEINRICH WILHELM, kolekcjoner, bibliofil | Heinricha Wilhelma Rosenberga]]. Ojciec chrzczonych w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] dzieci – z pierwszego małżeństwa: 1) syna, pochowanego 16 VI 1777 w wieku pięciu lat w grobie dziadków; 2) córki Johanny Karoliny (21 V 1773 – 8 VI 1841 Gdańsk), od lutego 1796 żony poślubionego w kościele NMP kuzyna, nadburmistrza [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachima Heinricha Weickhmanna]]; oraz 3) syna Daniela Wilhelma (1776–1864 Gdańsk), 30 VIII 1791 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 1796 studenta w Halle, od 1797 w Getyndze, po ukończonych studiach urzędnika, później komisarza ekonomicznego, od 1803 żonatego z Emmą Teodorą Anną Rütger (pochowana 6 IX 1855 w grobie rodzinnym), która urodziła mu pięć córek, w tym Augustę Wilhelminę, która jako panna została pochowana w grobie rodzinnym 13 XII 1858 w wieku 34 lat. Z drugiego małżeństwa miał córkę Charlotte Luise Elisabeth (chrzest 15 VIII 1783), od 1803 żonę kapitana Bernharda Wilhelma von Klinkowströma (21 VI 1778 – 4 IV 1835), z którym miała pochowanego 8 VIII 1805 w grobie rodzinnym synka, który żył 14 dni; oraz córkę zmarłą tuż urodzeniu. <br/><br/> | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną w 1771 Karoline Elisabeth (chrzest 21 VII 1750 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – pochowana 16 I 1777 w grobie teściów), córką Andreasa Hackera (1712–1782), kupca i prowizora [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]] (Spendhaus); po raz drugi 12 VIII 1782 z Adelgunde Luise Elisabeth (1756 – pochowana 18 V 1804 w grobie zakupionym przez męża na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | nowym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku]]), córką kolekcjonera i bibliofila [[ROSENBERG HEINRICH WILHELM, kolekcjoner, bibliofil | Heinricha Wilhelma Rosenberga]]. Ojciec chrzczonych w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] dzieci – z pierwszego małżeństwa: 1) syna, pochowanego 16 VI 1777 w wieku pięciu lat w grobie dziadków; 2) córki Johanny Karoliny (21 V 1773 – 8 VI 1841 Gdańsk), od lutego 1796 żony poślubionego w kościele NMP kuzyna, nadburmistrza [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachima Heinricha Weickhmanna]]; oraz 3) syna Daniela Wilhelma (1776–1864 Gdańsk), 30 VIII 1791 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 1796 studenta w Halle, od 1797 w Getyndze, po ukończonych studiach urzędnika, później komisarza ekonomicznego, od 1803 żonatego z Emmą Teodorą Anną Rütger (pochowana 6 IX 1855 w grobie rodzinnym), która urodziła mu pięć córek, w tym Augustę Wilhelminę, która jako panna została pochowana w grobie rodzinnym 13 XII 1858 w wieku 34 lat. Z drugiego małżeństwa miał córkę Charlotte Luise Elisabeth (chrzest 15 VIII 1783), od 1803 żonę kapitana Bernharda Wilhelma von Klinkowströma (21 VI 1778 – 4 IV 1835), z którym miała pochowanego 8 VIII 1805 w grobie rodzinnym synka, który żył 14 dni; oraz córkę zmarłą tuż urodzeniu. <br/><br/> | ||
Pochowany 27 III 1832 na nowym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku, w grobie rodzinnym nr 144, zakupionym w 1804. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany 27 III 1832 na nowym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku, w grobie rodzinnym nr 144, zakupionym w 1804. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 19:07, 27 paź 2024
DANIEL GOTTLIEB WEICKHMANN (19 VIII 1741 Gdańsk – 27 III 1832 Gdańsk), ławnik, dyrektor (prezes) gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Syn burmistrza Gottlieba Gabriela i jego pierwszej żony, Johanny Florentiny z domu Davisson. 28 VII 1751 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy Gimnazjum Akademickiego, od 1761 na studiach.
24 X 1769 otrzymał potwierdzenie posiadania kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i został sekretarzem gdańskiej Rady Miejskiej. Był prowizorem (świeckim zarządcą) kościoła Zbawiciela (Salwatora) na Zaroślaku, od 1784 był ławnikiem, od 1792 conseniorem Ławy. W 1785 został wybrany dyrektorem (prezesem) gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, w tym samym roku członkiem Kongelige Norske Vedenskabers Selskab (Królewskie Norweskie Towarzystwo Naukowe) w Trondheim. Po zajęciu Gdańska przez Prusy i utworzeniu w 1793 trzech tzw. obwodów inspekcyjnych (Inspektionskreise) policji, zarządzał drugim z nich, obejmującym Stare Przedmieście, Dolne Miasto, Długie Ogrody i Knipawę.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną w 1771 Karoline Elisabeth (chrzest 21 VII 1750 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – pochowana 16 I 1777 w grobie teściów), córką Andreasa Hackera (1712–1782), kupca i prowizora Domu Dobroczynności (Spendhaus); po raz drugi 12 VIII 1782 z Adelgunde Luise Elisabeth (1756 – pochowana 18 V 1804 w grobie zakupionym przez męża na nowym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku), córką kolekcjonera i bibliofila Heinricha Wilhelma Rosenberga. Ojciec chrzczonych w kościele św. Piotra i Pawła dzieci – z pierwszego małżeństwa: 1) syna, pochowanego 16 VI 1777 w wieku pięciu lat w grobie dziadków; 2) córki Johanny Karoliny (21 V 1773 – 8 VI 1841 Gdańsk), od lutego 1796 żony poślubionego w kościele NMP kuzyna, nadburmistrza Joachima Heinricha Weickhmanna; oraz 3) syna Daniela Wilhelma (1776–1864 Gdańsk), 30 VIII 1791 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 1796 studenta w Halle, od 1797 w Getyndze, po ukończonych studiach urzędnika, później komisarza ekonomicznego, od 1803 żonatego z Emmą Teodorą Anną Rütger (pochowana 6 IX 1855 w grobie rodzinnym), która urodziła mu pięć córek, w tym Augustę Wilhelminę, która jako panna została pochowana w grobie rodzinnym 13 XII 1858 w wieku 34 lat. Z drugiego małżeństwa miał córkę Charlotte Luise Elisabeth (chrzest 15 VIII 1783), od 1803 żonę kapitana Bernharda Wilhelma von Klinkowströma (21 VI 1778 – 4 IV 1835), z którym miała pochowanego 8 VIII 1805 w grobie rodzinnym synka, który żył 14 dni; oraz córkę zmarłą tuż urodzeniu.
Pochowany 27 III 1832 na nowym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku, w grobie rodzinnym nr 144, zakupionym w 1804.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 323.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 338, 372.
Löschin Matthias G., Die Familie Weickhmann und ihre Verdienste um Danzig, Danzig 1839, s. 22–23.
Suter Margaraete, Das Begräbnisbuch der St.-Salvator-Kirche zu Danzig vom Jahre 1709 (Schluß), „Danziger familiengeschichtliche Beiträge”, H. 7, Danzig 1943, s. 13.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 341; 5, 145.
Wessel Max, Die Organisation der Polizei in der Stadt Danzig und ihrem Hafen nach Einverleibung derselben in die preußische Monarchie, Danzig 1905, s. 14.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 365.
