TROJANOWSKA IZABELLA, dziennikarka, pisarka
| Linia 9: | Linia 9: | ||
'''IZABELLA TROJANOWSKA''' (10 VII 1929 Gdynia – 21 IV 1995 Gdańsk), dziennikarka, pisarka. Córka Aleksandra, kierownika biura w [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] i Zofii z domu Podkulińskiej. Naukę szkolna rozpoczęła w Gdyni, kontynuowała w czasie II wojny światowej mieszkając z rodziną w Warszawie, od 1942 w ramach tajnego nauczania, w 944 ukończyła II klasę gimnazjum. Po powstaniu warszawskim mieszkała w Krakowie i w Nowym Sączu, od 1945 ponownie w Gdańsku.<br/><br/> | '''IZABELLA TROJANOWSKA''' (10 VII 1929 Gdynia – 21 IV 1995 Gdańsk), dziennikarka, pisarka. Córka Aleksandra, kierownika biura w [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] i Zofii z domu Podkulińskiej. Naukę szkolna rozpoczęła w Gdyni, kontynuowała w czasie II wojny światowej mieszkając z rodziną w Warszawie, od 1942 w ramach tajnego nauczania, w 944 ukończyła II klasę gimnazjum. Po powstaniu warszawskim mieszkała w Krakowie i w Nowym Sączu, od 1945 ponownie w Gdańsku.<br/><br/> | ||
W 1948 zdała maturę w III Państwowym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku, studiowała w Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie, przerwała je po pierwszym roku. Od 1950 studiowała w Szczecinie, w Wyższej Szkole Ekonomicznej, zrezygnowała po pierwszym roku i wróciła do Gdańska. Korespondentka „Expressu Wieczornego” w Gdańsku i Szczecinie (1950–1951), od 1951 dziennikarka w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]] w dziale gospodarczo-morskim, następnie terenowym i kulturalnym. W 1956–1957 była redaktorem naczelnym studenckiego dwutygodnika [[KONTRASTY | „Kontrasty”]], pisała o konieczności równych praw dla rodowitych gdańszczan i pomorskiego ruchu oporu. Po likwidacji pisma (zawieszone w grudniu 1956, rok później zlikwidowane) powróciła do „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1964 do 1981 pracowała w [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosie Wybrzeża”]], zajmowała się problematyką kulturalną. W 1981 była zastępcą redaktora naczelnego ([[BĄDKOWSKI LECH, pisarz, dziennikarz, honorowy obywatel Gdańska | Lech Bądkowski]]) w tygodniku „Solidarność-Samorządność” i biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, po ich zawieszeniu w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] przeszła w 1982 na wcześniejszą emeryturę.<br/><br/> | W 1948 zdała maturę w III Państwowym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku, studiowała w Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie, przerwała je po pierwszym roku. Od 1950 studiowała w Szczecinie, w Wyższej Szkole Ekonomicznej, zrezygnowała po pierwszym roku i wróciła do Gdańska. Korespondentka „Expressu Wieczornego” w Gdańsku i Szczecinie (1950–1951), od 1951 dziennikarka w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]] w dziale gospodarczo-morskim, następnie terenowym i kulturalnym. W 1956–1957 była redaktorem naczelnym studenckiego dwutygodnika [[KONTRASTY | „Kontrasty”]], pisała o konieczności równych praw dla rodowitych gdańszczan i pomorskiego ruchu oporu. Po likwidacji pisma (zawieszone w grudniu 1956, rok później zlikwidowane) powróciła do „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1964 do 1981 pracowała w [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosie Wybrzeża”]], zajmowała się problematyką kulturalną. W 1981 była zastępcą redaktora naczelnego ([[BĄDKOWSKI LECH, pisarz, dziennikarz, honorowy obywatel Gdańska | Lech Bądkowski]]) w tygodniku „Solidarność-Samorządność” i biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, po ich zawieszeniu w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] przeszła w 1982 na wcześniejszą emeryturę.<br/><br/> | ||
| − | Współzałożycielka Zrzeszenia Kaszubskiego w Gdańsku, w 1963 była pierwszą redaktor „Biuletynu Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego” (następnie miesięcznik „Pomerania”). W latach 1980–1983 prezes Zarządu Głównego [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]] (ZKP). W 1990 była twórcą i pierwszym redaktorem w lokalnym programie telewizyjnym „Magazyn Kaszubski Rodnô Zemia”. Współautorka (z [[OSTROWSKA RÓŻA, pisarka, patronka gdańskiej ulicy | Różą Ostrowską]]) ''Bedekera Kaszubskiego'' (1962, 1974, 1978), z [[MAMUSZKA FRANCISZEK, krajoznawca, patron gdańskiej ulicy | Franciszkiem Mamuszką]] przewodnika ''W kręgu kaszubskich jezior'' (1968) oraz ''Kościerzyna i ziemia kościerska'' (1972), autorka przewodnika ''Pojezierze Kaszubskie'', tłumaczka literatury kaszubskiej na język polski, autorka reportaży o kaszubskich twórcach ludowych (''Na pustkach'', 1968) powieści dla młodzieży (''Order róży wiatrów'', 1974). Popularyzatorka kaszubskiej i kociewskiej sztuki ludowej, była m.in. inicjatorką serii wydawniczej prezentującej haft kaszubski.<br/><br/> | + | Współzałożycielka Zrzeszenia Kaszubskiego w Gdańsku, w 1963 była pierwszą redaktor „Biuletynu Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego” (następnie miesięcznik „Pomerania”). W latach 1980–1983 prezes Zarządu Głównego [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]] (ZKP). W 1990 była twórcą i pierwszym redaktorem w lokalnym programie telewizyjnym „Magazyn Kaszubski Rodnô Zemia”. Współautorka (z [[OSTROWSKA RÓŻA, pisarka, patronka gdańskiej ulicy | Różą Ostrowską]]) ''Bedekera Kaszubskiego'' (1962, 1974, 1978), z [[MAMUSZKA FRANCISZEK, krajoznawca, patron gdańskiej ulicy | Franciszkiem Mamuszką]] przewodnika ''W kręgu kaszubskich jezior'' (1968) oraz ''Kościerzyna i ziemia kościerska'' (1972), autorka przewodnika ''Pojezierze Kaszubskie'', tłumaczka literatury kaszubskiej na język polski, autorka reportaży o kaszubskich twórcach ludowych (''Na pustkach'', 1968) powieści dla młodzieży (''Order róży wiatrów'', 1974), |
| + | zebrała relacje i opublikowała ''Wspomnienia z odbudowy Głównego Miasta Gdańska'' ( 1978). Popularyzatorka kaszubskiej i kociewskiej sztuki ludowej, była m.in. inicjatorką serii wydawniczej prezentującej haft kaszubski.<br/><br/> | ||
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1960), [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1968), „Za opiekę nad zabytkami” (1967), [[MEDAL STOLEMA | Medalem Stolema]] (1968), jako pierwsza odebrała odznakę honorową ZKP "Pieczęć Świętopełka Wielkiego" (1975). Uhonorowana tytułem „Opiekun miejsc pamięci narodowej” (1966). Od 1953 do 1982 była członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, później Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego. W latach 50. XX wieku była krótko żoną Wacława Królikowskiego. Pochowana na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]], testamentem ustanowiła fundusz stypendialny dla młodych dziennikarzy kaszubskich. {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1960), [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1968), „Za opiekę nad zabytkami” (1967), [[MEDAL STOLEMA | Medalem Stolema]] (1968), jako pierwsza odebrała odznakę honorową ZKP "Pieczęć Świętopełka Wielkiego" (1975). Uhonorowana tytułem „Opiekun miejsc pamięci narodowej” (1966). Od 1953 do 1982 była członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, później Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego. W latach 50. XX wieku była krótko żoną Wacława Królikowskiego. Pochowana na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]], testamentem ustanowiła fundusz stypendialny dla młodych dziennikarzy kaszubskich. {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:12, 16 paź 2024
IZABELLA TROJANOWSKA (10 VII 1929 Gdynia – 21 IV 1995 Gdańsk), dziennikarka, pisarka. Córka Aleksandra, kierownika biura w Komisariacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku i Zofii z domu Podkulińskiej. Naukę szkolna rozpoczęła w Gdyni, kontynuowała w czasie II wojny światowej mieszkając z rodziną w Warszawie, od 1942 w ramach tajnego nauczania, w 944 ukończyła II klasę gimnazjum. Po powstaniu warszawskim mieszkała w Krakowie i w Nowym Sączu, od 1945 ponownie w Gdańsku.
W 1948 zdała maturę w III Państwowym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku, studiowała w Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie, przerwała je po pierwszym roku. Od 1950 studiowała w Szczecinie, w Wyższej Szkole Ekonomicznej, zrezygnowała po pierwszym roku i wróciła do Gdańska. Korespondentka „Expressu Wieczornego” w Gdańsku i Szczecinie (1950–1951), od 1951 dziennikarka w „Dzienniku Bałtyckim” w dziale gospodarczo-morskim, następnie terenowym i kulturalnym. W 1956–1957 była redaktorem naczelnym studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”, pisała o konieczności równych praw dla rodowitych gdańszczan i pomorskiego ruchu oporu. Po likwidacji pisma (zawieszone w grudniu 1956, rok później zlikwidowane) powróciła do „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1964 do 1981 pracowała w „Głosie Wybrzeża”, zajmowała się problematyką kulturalną. W 1981 była zastępcą redaktora naczelnego ( Lech Bądkowski) w tygodniku „Solidarność-Samorządność” i biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, po ich zawieszeniu w stanie wojennym przeszła w 1982 na wcześniejszą emeryturę.
Współzałożycielka Zrzeszenia Kaszubskiego w Gdańsku, w 1963 była pierwszą redaktor „Biuletynu Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego” (następnie miesięcznik „Pomerania”). W latach 1980–1983 prezes Zarządu Głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (ZKP). W 1990 była twórcą i pierwszym redaktorem w lokalnym programie telewizyjnym „Magazyn Kaszubski Rodnô Zemia”. Współautorka (z Różą Ostrowską) Bedekera Kaszubskiego (1962, 1974, 1978), z Franciszkiem Mamuszką przewodnika W kręgu kaszubskich jezior (1968) oraz Kościerzyna i ziemia kościerska (1972), autorka przewodnika Pojezierze Kaszubskie, tłumaczka literatury kaszubskiej na język polski, autorka reportaży o kaszubskich twórcach ludowych (Na pustkach, 1968) powieści dla młodzieży (Order róży wiatrów, 1974),
zebrała relacje i opublikowała Wspomnienia z odbudowy Głównego Miasta Gdańska ( 1978). Popularyzatorka kaszubskiej i kociewskiej sztuki ludowej, była m.in. inicjatorką serii wydawniczej prezentującej haft kaszubski.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Za zasługi dla Gdańska” (1960), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1968), „Za opiekę nad zabytkami” (1967), Medalem Stolema (1968), jako pierwsza odebrała odznakę honorową ZKP "Pieczęć Świętopełka Wielkiego" (1975). Uhonorowana tytułem „Opiekun miejsc pamięci narodowej” (1966). Od 1953 do 1982 była członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, później Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego. W latach 50. XX wieku była krótko żoną Wacława Królikowskiego. Pochowana na cmentarzu Srebrzysko, testamentem ustanowiła fundusz stypendialny dla młodych dziennikarzy kaszubskich.
