GRUPPE OTTO FRIEDRICH, pisarz, historyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''OTTO FRIEDRICH GRUPPE''' (Grupe) (15 IV 1804 Gdańsk – 7 I 1876 Berlin), pisarz, historyk filozofii i literatury. Wnuk zamieszkałego na | '''OTTO FRIEDRICH GRUPPE''' (Grupe) (15 IV 1804 Gdańsk – 7 I 1876 Berlin), pisarz, historyk filozofii i literatury. Wnuk zamieszkałego na | ||
| − | [[SIEDLCE |Siedlcach]] Carla Gottlieba, który 28 XI 1759 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], syn kupca Johanna Friedricha (1760–1831), od 14 III 1793 posiadającego potwierdzone | + | [[SIEDLCE |Siedlcach]] Carla Gottlieba, który 28 XI 1759 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], syn kupca Johanna Friedricha (1760–1831), od 14 III 1793 posiadającego potwierdzone kupieckie obywatelstwo miasta jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).<br/><br/> |
Ukończył w 1825 [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], studiował filozofię, germanistykę i nauki przyrodnicze na uniwersytecie w Berlinie. Po studiach dziennikarz, urzędnik ministerialny; od 1844 profesor uniwersytetu w Berlinie, wykładał logikę i historię filozofii, w 1863 sekretarz Akademii Sztuk. Uprawiał poezję liryczną (''Gedichte'', 1835) i epicką (''Königin Bertha'', 1848; ''Kaiser Karl'', 1852; ''Ruth, Tobias, Sulamith'', 1857), pisał dramaty (''Otto von Wittelsbach'', 1860), wydawał antologie (''Deutscher Dichterwald'', 1849; ''Sagen und Geschichten des deutschen Volkes aus dem Munde seiner Dichter'', 1854), publikował prace poświęcone filozofii (''Gegenwart und Zukunft der Philosophie in Deutschland'', 1855), sztuce przekładu (''Deutsche Übersetzerkunst'', 1858) i poezji (''Die römische Elegie'', 1838; ''Leben und Werke deutscher Dichter'', 1864–1868). Zmarł porażony apopleksją. <br/><br/> | Ukończył w 1825 [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], studiował filozofię, germanistykę i nauki przyrodnicze na uniwersytecie w Berlinie. Po studiach dziennikarz, urzędnik ministerialny; od 1844 profesor uniwersytetu w Berlinie, wykładał logikę i historię filozofii, w 1863 sekretarz Akademii Sztuk. Uprawiał poezję liryczną (''Gedichte'', 1835) i epicką (''Königin Bertha'', 1848; ''Kaiser Karl'', 1852; ''Ruth, Tobias, Sulamith'', 1857), pisał dramaty (''Otto von Wittelsbach'', 1860), wydawał antologie (''Deutscher Dichterwald'', 1849; ''Sagen und Geschichten des deutschen Volkes aus dem Munde seiner Dichter'', 1854), publikował prace poświęcone filozofii (''Gegenwart und Zukunft der Philosophie in Deutschland'', 1855), sztuce przekładu (''Deutsche Übersetzerkunst'', 1858) i poezji (''Die römische Elegie'', 1838; ''Leben und Werke deutscher Dichter'', 1864–1868). Zmarł porażony apopleksją. <br/><br/> | ||
W 1850 w Berlinie poślubił Marię Müller (1831 – po 1902). Syn Otto (1851–1921) był profesorem filologii klasycznej w szkołach średnich, zajmował się też mitologią grecką i rzymską, autor licznych publikacji. O córce brak bliższych informacji. {{author: EK}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | W 1850 w Berlinie poślubił Marię Müller (1831 – po 1902). Syn Otto (1851–1921) był profesorem filologii klasycznej w szkołach średnich, zajmował się też mitologią grecką i rzymską, autor licznych publikacji. O córce brak bliższych informacji. {{author: EK}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 12:37, 15 paź 2024
OTTO FRIEDRICH GRUPPE (Grupe) (15 IV 1804 Gdańsk – 7 I 1876 Berlin), pisarz, historyk filozofii i literatury. Wnuk zamieszkałego na
Siedlcach Carla Gottlieba, który 28 XI 1759 uzyskał obywatelstwo Gdańska, syn kupca Johanna Friedricha (1760–1831), od 14 III 1793 posiadającego potwierdzone kupieckie obywatelstwo miasta jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Ukończył w 1825 Gimnazjum Miejskie, studiował filozofię, germanistykę i nauki przyrodnicze na uniwersytecie w Berlinie. Po studiach dziennikarz, urzędnik ministerialny; od 1844 profesor uniwersytetu w Berlinie, wykładał logikę i historię filozofii, w 1863 sekretarz Akademii Sztuk. Uprawiał poezję liryczną (Gedichte, 1835) i epicką (Königin Bertha, 1848; Kaiser Karl, 1852; Ruth, Tobias, Sulamith, 1857), pisał dramaty (Otto von Wittelsbach, 1860), wydawał antologie (Deutscher Dichterwald, 1849; Sagen und Geschichten des deutschen Volkes aus dem Munde seiner Dichter, 1854), publikował prace poświęcone filozofii (Gegenwart und Zukunft der Philosophie in Deutschland, 1855), sztuce przekładu (Deutsche Übersetzerkunst, 1858) i poezji (Die römische Elegie, 1838; Leben und Werke deutscher Dichter, 1864–1868). Zmarł porażony apopleksją.
W 1850 w Berlinie poślubił Marię Müller (1831 – po 1902). Syn Otto (1851–1921) był profesorem filologii klasycznej w szkołach średnich, zajmował się też mitologią grecką i rzymską, autor licznych publikacji. O córce brak bliższych informacji.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 263; t. VIII, s. 254.
„Danziger Zeitung”, 10 I 1876 (życiorys).
Allgemeine Deutsche Biographie, t. 10, Lipsk 1879, s. 64–65.
