BULCKE CARL HEINRICH sen., kupiec, armator
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Był dwukrotnie żonaty, po raz drugi od 10 I 1798 z Elisabeth (22 V 1771 Gdańsk – 17 X 1852 Gdańsk), córką Johanna Heinricha Rathsa (Roths; chrzest 16 XI 1744 w kościele NMP – 7 I 1797) i poślubionej mu 22 V 1770 jego pierwszej żony, Marii Claßen (3 XI 1750 – 7 XII 1772 Gdańsk). | Był dwukrotnie żonaty, po raz drugi od 10 I 1798 z Elisabeth (22 V 1771 Gdańsk – 17 X 1852 Gdańsk), córką Johanna Heinricha Rathsa (Roths; chrzest 16 XI 1744 w kościele NMP – 7 I 1797) i poślubionej mu 22 V 1770 jego pierwszej żony, Marii Claßen (3 XI 1750 – 7 XII 1772 Gdańsk). | ||
Poprzez małżeństwo siostry żony, Marii, był szwagrem kupca-armatora [[RODENACKER JOHANN JACOB, kupiec | Johanna Jacoba Rodenackera]]. | Poprzez małżeństwo siostry żony, Marii, był szwagrem kupca-armatora [[RODENACKER JOHANN JACOB, kupiec | Johanna Jacoba Rodenackera]]. | ||
| − | Miał siedmioro dzieci. Przeżyła go pierworodna córka Johanna Carolina (21 IV 1799 – 2 V 1875), żona [[FOCKING | + | Miał siedmioro dzieci. Przeżyła go pierworodna córka Johanna Carolina (21 IV 1799 – 2 V 1875), żona |
| + | Gustava Friedricha [[FOCKING, firma | Fockinga]], oraz synowie [[BULCKE CARL HEINRICH jr, armator, radny | Carl Heinrich]] i Gustav Theodor (11 IX 1801 – 24 XI 1862). W młodym wieku zmarł Aleksander Wilhelm (1802–1809), Emilia Lisette (1805–1813) i Juliana Wilhelmina (1809–1828), nie są znane losy najmłodszego syna, Adama (Adolfa) Friedricha (ur. 1 III 1812). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 235.<br/> | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 235.<br/> | ||
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 348. | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 348. | ||
Wersja z 09:33, 15 paź 2024
CARL HEINRICH BULCKE sen. (Bulke) (28 X 1756 Gdańsk – 29 XII 1837 Gdańsk), kupiec, armator. Syn rzeźnika Gottfrieda, od 18 II 1740 posiadającego obywatelstwo Gdańska. W 1769 był uczniem trzeciej klasy Gimnazjum Akademickiego. 5 III 1793 otrzymał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). W 1808 właściciel żaglowców „Aeolus” (pojemność 140 łasztów) i „Die Geschwindigkeit” (pojemność 120 łasztów), domów przy Poggenpfuhl 236/237 (ul. Żabi Kruk 32–33) i Johannisgasse 1321 (ul. Świętojańska 29), gdzie znajdowała się też siedziba jego firmy hurtowego handlu zbożem i drewnem. W 1821 współzałożyciel, następnie do 1826 udziałowiec Gdańskiej Akcyjnej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkassen-Aktien-Verein), w 1826 członek Korporacji Kupców.
Był dwukrotnie żonaty, po raz drugi od 10 I 1798 z Elisabeth (22 V 1771 Gdańsk – 17 X 1852 Gdańsk), córką Johanna Heinricha Rathsa (Roths; chrzest 16 XI 1744 w kościele NMP – 7 I 1797) i poślubionej mu 22 V 1770 jego pierwszej żony, Marii Claßen (3 XI 1750 – 7 XII 1772 Gdańsk).
Poprzez małżeństwo siostry żony, Marii, był szwagrem kupca-armatora Johanna Jacoba Rodenackera.
Miał siedmioro dzieci. Przeżyła go pierworodna córka Johanna Carolina (21 IV 1799 – 2 V 1875), żona
Gustava Friedricha Fockinga, oraz synowie Carl Heinrich i Gustav Theodor (11 IX 1801 – 24 XI 1862). W młodym wieku zmarł Aleksander Wilhelm (1802–1809), Emilia Lisette (1805–1813) i Juliana Wilhelmina (1809–1828), nie są znane losy najmłodszego syna, Adama (Adolfa) Friedricha (ur. 1 III 1812).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 235.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 348.
