DÖBEL HEINRICH, organista, kompozytor
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | '''HEINRICH DÖBEL''' (ochrzczony 1 I 1651 Gdańsk – pochowany 30 I 1693 Gdańsk), organista, kompozytor. Syn Hansa i poślubionej przez niego w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 25 X 1640 Marii, córki [[SIEFERT PAUL, muzyk, kompozytor | Paula Sieferta]]. <br/><br/> | + | '''HEINRICH DÖBEL''' (ochrzczony 1 I 1651 Gdańsk – pochowany 30 I 1693 Gdańsk), organista, kompozytor. Syn Hansa, przybyłego z Bergen (Norwegia), który 20 VIII 1641 otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] i poślubionej przez niego w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 25 X 1640 Marii, córki [[SIEFERT PAUL, muzyk, kompozytor | Paula Sieferta]]. Brat Jacoba, zapisanego w sierpniu 1652 do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], Johannesa (pochowany 4 I 1658), od maja 1656 także ucznia tego Gimnazjum, Catheriny Elisabthy i Adelgundy, żony obywatela Warszawy Adama Cieszkowitza.<br/><br/> |
− | W maju 1658 zapisany został do | + | W maju 1658 zapisany został do Gimnazjum Akademickiego. Gry na organach uczył się u dziadka Paula Sieferta, który po śmierci Hansa Döbela został prawnym opiekunem jego dzieci i 18 XI 1665 prosił gdańską [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] o wynagrodzenie dla wnuka, który prawie od roku pomagał mu przy organach i „nic z tego nie ma”. <br/><br/> |
+ | Po śmierci dziadka w 1666 wyjechał z Gdańska. Przez trzy lata pracował na dworze króla polskiego Jana Kazimierza, gdzie tamtejszy kapelmistrz, Jacek Różycki, nauczył go sztuki komponowania, następnie przez siedem lat kierował dwudziestoosobową kapelą wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego. Odwiedził też miasta włoskie, niemieckie, angielskie i francuskie (Wrocław, Lipsk, Pragę, Augsburg, Norymbergę, Ulm, Wiedeń, Paryż i Londyn). W 1676 był w Krakowie światkiem uroczystości koronacyjnych Jana III Sobieskiego (luty–kwiecień). W czasie podróży zdobył umiejętności gry na różnych instrumentach. Do Gdańska powrócił w 1679 i został zatrudniony na stanowisku głównego organisty w kościele NMP, będąc nim do śmierci. Otrzymywał roczne wynagrodzenie w wysokości 800 marek oraz mieszkanie, co zwyczajowo należało się pierwszemu organiście tego kościoła. <br/><br/> | ||
+ | Jego znany dorobek jest niewielki, ale przedstawia niepoślednią wartość historyczną. Tworzą go unikatowe w repertuarze staropolskim kompozycje na skrzypce solo i ''basso continuo''. Wszystkie powstały prawdopodobnie w latach 70. XVII wieku. Są to cztery sonaty w typie ''da chiesa'' (trzy trzyczęściowe, jedna czteroczęściowa) i pięć tańców - ''Sarabanda'', ''Couranto'' oraz trzy angielskie gigue o oryginalnej nazwie ''Gzygi''. Ich jedyne rękopiśmienne przekazy znajdują się w Kromieryżu (Czechy, Morawy).<br/><br/> | ||
+ | 28 V 1679 poślubił w kościele NMP Susannę Marię córkę Johanna Twelsiege. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
+ | Archiwum Państwowe Gdańsk, księgi metrykalne kościołów ewangelickich sygn. 354/329, f. 154r (ślub rodziców); 353/41, f. 131r (chrzest); 354/349, s. 3 (pochówek brata Johannesa); 354/329, f. 71r (ślub); 354/349, s. 184 (pochówek kompozytora); księga Sądu Ławniczego sygn. 300,43/68, f. 23r; księgi rachunkowe Kamlarii sygn. 300,12/120, f. 8v.<br/> | ||
+ | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 129.<br/> | ||
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 188.<br/> | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 188.<br/> | ||
− | + | ''Heinrich Döbel, Solo Compositions for Violin and Viola da Gamba with Basso Continuo: from the Collection of Prince-Bishop Carl Lichtenstein-Castelcorn in Kroměříž'', red. Charles E. Brewer, Madison, Wis., A.R. Edition, 1997 (www. https://rism.info/).<br/> | |
+ | Popinigis Danuta, ''From Gdańsk to Kromiěříž or, the Story of Heinrich Döbel and His Music for the Violin'', „Musicology Today”, t. 2, 2006, s. 5–21.<br/> | ||
+ | Rauschning Hermann, ''Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig'', w: Quellen und Darstellungen zur Geschichte Westpreußens, t. 15, Danzig 1931, s. 207-208, 278-279, 315, 420.<br/> |
Wersja z 11:01, 14 paź 2024
HEINRICH DÖBEL (ochrzczony 1 I 1651 Gdańsk – pochowany 30 I 1693 Gdańsk), organista, kompozytor. Syn Hansa, przybyłego z Bergen (Norwegia), który 20 VIII 1641 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska i poślubionej przez niego w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 25 X 1640 Marii, córki Paula Sieferta. Brat Jacoba, zapisanego w sierpniu 1652 do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, Johannesa (pochowany 4 I 1658), od maja 1656 także ucznia tego Gimnazjum, Catheriny Elisabthy i Adelgundy, żony obywatela Warszawy Adama Cieszkowitza.
W maju 1658 zapisany został do Gimnazjum Akademickiego. Gry na organach uczył się u dziadka Paula Sieferta, który po śmierci Hansa Döbela został prawnym opiekunem jego dzieci i 18 XI 1665 prosił gdańską Radę Miejską o wynagrodzenie dla wnuka, który prawie od roku pomagał mu przy organach i „nic z tego nie ma”.
Po śmierci dziadka w 1666 wyjechał z Gdańska. Przez trzy lata pracował na dworze króla polskiego Jana Kazimierza, gdzie tamtejszy kapelmistrz, Jacek Różycki, nauczył go sztuki komponowania, następnie przez siedem lat kierował dwudziestoosobową kapelą wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego. Odwiedził też miasta włoskie, niemieckie, angielskie i francuskie (Wrocław, Lipsk, Pragę, Augsburg, Norymbergę, Ulm, Wiedeń, Paryż i Londyn). W 1676 był w Krakowie światkiem uroczystości koronacyjnych Jana III Sobieskiego (luty–kwiecień). W czasie podróży zdobył umiejętności gry na różnych instrumentach. Do Gdańska powrócił w 1679 i został zatrudniony na stanowisku głównego organisty w kościele NMP, będąc nim do śmierci. Otrzymywał roczne wynagrodzenie w wysokości 800 marek oraz mieszkanie, co zwyczajowo należało się pierwszemu organiście tego kościoła.
Jego znany dorobek jest niewielki, ale przedstawia niepoślednią wartość historyczną. Tworzą go unikatowe w repertuarze staropolskim kompozycje na skrzypce solo i basso continuo. Wszystkie powstały prawdopodobnie w latach 70. XVII wieku. Są to cztery sonaty w typie da chiesa (trzy trzyczęściowe, jedna czteroczęściowa) i pięć tańców - Sarabanda, Couranto oraz trzy angielskie gigue o oryginalnej nazwie Gzygi. Ich jedyne rękopiśmienne przekazy znajdują się w Kromieryżu (Czechy, Morawy).
28 V 1679 poślubił w kościele NMP Susannę Marię córkę Johanna Twelsiege.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, księgi metrykalne kościołów ewangelickich sygn. 354/329, f. 154r (ślub rodziców); 353/41, f. 131r (chrzest); 354/349, s. 3 (pochówek brata Johannesa); 354/329, f. 71r (ślub); 354/349, s. 184 (pochówek kompozytora); księga Sądu Ławniczego sygn. 300,43/68, f. 23r; księgi rachunkowe Kamlarii sygn. 300,12/120, f. 8v.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 129.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 188.
Heinrich Döbel, Solo Compositions for Violin and Viola da Gamba with Basso Continuo: from the Collection of Prince-Bishop Carl Lichtenstein-Castelcorn in Kroměříž, red. Charles E. Brewer, Madison, Wis., A.R. Edition, 1997 (www. https://rism.info/).
Popinigis Danuta, From Gdańsk to Kromiěříž or, the Story of Heinrich Döbel and His Music for the Violin, „Musicology Today”, t. 2, 2006, s. 5–21.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig, w: Quellen und Darstellungen zur Geschichte Westpreußens, t. 15, Danzig 1931, s. 207-208, 278-279, 315, 420.