VALENTINI GUSTAV EMIL, lekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GUSTAV EMIL VALENTINI''' (22 X 1862 Gallehnen (Galiny, obecnie Gałajny powiat Bartoszyce) – 16 XII 1929 Gdańsk-Wrzeszcz), lekarz. Jeden z pięciorga dzieci właściciela ziemskiego (m.in. dóbr Gallehnen) Arthura Sigismunda Valentiniego (28 VI 1831 Henriettenhof (obecnie Bagriationowsk, Rosja, obwód królewiecki) – 9 VIII 1909 tamże) i Therese Emilie Karoline Marie z domu Willenbücher (1837–1911).<br/><br/> | + | '''GUSTAV EMIL VALENTINI''' (22 X 1862 Gallehnen (Galiny, obecnie Gałajny powiat Bartoszyce) – 16 XII 1929 Gdańsk-Wrzeszcz), lekarz. Jeden z pięciorga dzieci właściciela ziemskiego (m.in. dóbr Gallehnen) Arthura Sigismunda Valentiniego (28 VI 1831 Henriettenhof (obecnie Bagriationowsk, Rosja, obwód królewiecki) – 9 VIII 1909 tamże) i Therese Emilie Karoline Marie z domu Willenbücher (1837–1911). Brat |
| + | Carla Georga Heinricha (3 V 1856 – 1870), Fritza Eduarda (6 II 1858 – 1917), Arthura (24 IV 1860 – 25 III 1885) i Margarethy Emilii Henrietty (ur. 14 III 1865).<br/><br/> | ||
Ukończył gimnazjum w Królewcu, tam też rozpoczął studia prawnicze. Medycynę studiował na uniwersytetach we Freiburgu i Berlinie. Po zdaniu egzaminu państwowego i rocznej praktyce (1887–1888) został asystentem prof. Ludwiga Lichtheina w szpitalu diakonis w Berlinie, a następnie docentem na uniwersytecie i ordynatorem wspomnianego szpitala. W 1896 lekarz w Królewcu. Specjalista chorób wewnętrznych. Od stycznia 1899 do śmierci pracował jako profesor i ordynator oddziału wewnętrznego w gdańskim [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitalu diakonis ewangelickich]]. Prowadził też praktykę prywatną. Podczas I wojny światowej z racji zajmowanego stanowiska zwolniony z obowiązku służby wojskowej. <br/><br/> | Ukończył gimnazjum w Królewcu, tam też rozpoczął studia prawnicze. Medycynę studiował na uniwersytetach we Freiburgu i Berlinie. Po zdaniu egzaminu państwowego i rocznej praktyce (1887–1888) został asystentem prof. Ludwiga Lichtheina w szpitalu diakonis w Berlinie, a następnie docentem na uniwersytecie i ordynatorem wspomnianego szpitala. W 1896 lekarz w Królewcu. Specjalista chorób wewnętrznych. Od stycznia 1899 do śmierci pracował jako profesor i ordynator oddziału wewnętrznego w gdańskim [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitalu diakonis ewangelickich]]. Prowadził też praktykę prywatną. Podczas I wojny światowej z racji zajmowanego stanowiska zwolniony z obowiązku służby wojskowej. <br/><br/> | ||
| − | Mąż Johanny z domu Kassel (12 X 1873 Wrocław – 7 IV 1929 Gdańsk), ojciec | + | Mąż Johanny z domu Kassel (12 X 1873 Wrocław – 7 IV 1929 Gdańsk), ojciec Arthura (23 X 1896 Królewiec – 30 IV 1976 Wachtberg (Nadrenia, Niemcy)), w 1914 absolwenta gdańskiego [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskiego]], Hansa Gustava (9 I 1898 Królewiec – 29 VI 1974 Langen (Hesja, Niemcy)), Magdaleny (ur. 11 VI 1904 Gdańsk), panny. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 2229/29 (akt zgonu).<br/> | Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 2229/29 (akt zgonu).<br/> | ||
„Danziger Zeitung”, 17 XII 1929 (nekrolog). <br/> | „Danziger Zeitung”, 17 XII 1929 (nekrolog). <br/> | ||
Altpr.Biogr., Bd. 3, s. 1070. | Altpr.Biogr., Bd. 3, s. 1070. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:18, 12 paź 2024
GUSTAV EMIL VALENTINI (22 X 1862 Gallehnen (Galiny, obecnie Gałajny powiat Bartoszyce) – 16 XII 1929 Gdańsk-Wrzeszcz), lekarz. Jeden z pięciorga dzieci właściciela ziemskiego (m.in. dóbr Gallehnen) Arthura Sigismunda Valentiniego (28 VI 1831 Henriettenhof (obecnie Bagriationowsk, Rosja, obwód królewiecki) – 9 VIII 1909 tamże) i Therese Emilie Karoline Marie z domu Willenbücher (1837–1911). Brat
Carla Georga Heinricha (3 V 1856 – 1870), Fritza Eduarda (6 II 1858 – 1917), Arthura (24 IV 1860 – 25 III 1885) i Margarethy Emilii Henrietty (ur. 14 III 1865).
Ukończył gimnazjum w Królewcu, tam też rozpoczął studia prawnicze. Medycynę studiował na uniwersytetach we Freiburgu i Berlinie. Po zdaniu egzaminu państwowego i rocznej praktyce (1887–1888) został asystentem prof. Ludwiga Lichtheina w szpitalu diakonis w Berlinie, a następnie docentem na uniwersytecie i ordynatorem wspomnianego szpitala. W 1896 lekarz w Królewcu. Specjalista chorób wewnętrznych. Od stycznia 1899 do śmierci pracował jako profesor i ordynator oddziału wewnętrznego w gdańskim szpitalu diakonis ewangelickich. Prowadził też praktykę prywatną. Podczas I wojny światowej z racji zajmowanego stanowiska zwolniony z obowiązku służby wojskowej.
Mąż Johanny z domu Kassel (12 X 1873 Wrocław – 7 IV 1929 Gdańsk), ojciec Arthura (23 X 1896 Królewiec – 30 IV 1976 Wachtberg (Nadrenia, Niemcy)), w 1914 absolwenta gdańskiego Gimnazjum Królewskiego, Hansa Gustava (9 I 1898 Królewiec – 29 VI 1974 Langen (Hesja, Niemcy)), Magdaleny (ur. 11 VI 1904 Gdańsk), panny.
Bibliografia:
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 2229/29 (akt zgonu).
„Danziger Zeitung”, 17 XII 1929 (nekrolog).
Altpr.Biogr., Bd. 3, s. 1070.
