NEUHÖFER JOHANN ADAM, pastor kościoła św. Jerzego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN ADAM NEUHÖFER''' (13 XI 1767 Gdańsk – 17 III 1825 Gdańsk-Orunia), pastor [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA I ŚW. JANA BOSKO | kościoła św. Jerzego]] (St. Georg) na [[ORUNIA | Oruni]]. W 1781 był uczniem [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Po studiach teologicznych od 1808 do śmierci był pastorem kościoła św. Jerzego. Prowadził kronikę kościelną, w której dokładnie opisał zwłaszcza działania wojenne z 1813, spalenie 13 września oruńskiego kościoła, zawalenie się jego wieży z zegarem, utratę (za wyjątkiem jednej) wszystkich ksiąg parafialnych. Po zakończeniu walk przeniósł się czasowo do [[LIPCE | Lipiec]], gdzie w jednej z sal gospody [[TRZY ŚWIŃSKIE GŁOWY | Trzy Świńskie Głowy]] urządził kaplicę. <br/><br/> | + | '''JOHANN ADAM NEUHÖFER''' (13 XI 1767 Gdańsk – 17 III 1825 Gdańsk-Orunia), pastor [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA I ŚW. JANA BOSKO | kościoła św. Jerzego]] (St. Georg) na [[ORUNIA | Oruni]]. W 1781 był uczniem [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Po studiach teologicznych zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] 22 X 1794, od 1808 do śmierci był de facto pastorem kościoła św. Jerzego, z uwagi na zniszczenia kościoła był de iure pastorem w Pruszczu Gdańskim. Prowadził kronikę kościelną, w której dokładnie opisał zwłaszcza działania wojenne z 1813, spalenie 13 września oruńskiego kościoła, zawalenie się jego wieży z zegarem, utratę (za wyjątkiem jednej) wszystkich ksiąg parafialnych. Po zakończeniu walk przeniósł się czasowo do [[LIPCE | Lipiec]], gdzie w jednej z sal gospody [[TRZY ŚWIŃSKIE GŁOWY | Trzy Świńskie Głowy]] urządził kaplicę. <br/><br/> |
| − | Od 1816 rozpoczął, korzystając ze wsparcia Rady Miejskiej Gdańska i osób prywatnych, zwłaszcza kupca [[HOENE FRIEDRICH AUGUST THEODOR, kupiec, przedsiębiorca, radny | Friedricha Augusta Hoenego]], odbudowę oruńskiego kościoła. Z radą Hoenego o wsparcie (skutecznie) zwrócił się także do przebywającego w 1818 Malborku króla Prus Wilhelma III. Nowy neogotycki budynek tego kościoła poświęcił 5 X 1823. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1816 rozpoczął, korzystając ze wsparcia Rady Miejskiej Gdańska i osób prywatnych, zwłaszcza kupca [[HOENE FRIEDRICH AUGUST THEODOR, kupiec, przedsiębiorca, radny | Friedricha Augusta Hoenego]], odbudowę oruńskiego kościoła. Z radą Hoenego o wsparcie (skutecznie) zwrócił się także do przebywającego w 1818 Malborku króla Prus Wilhelma III. Nowy neogotycki budynek tego kościoła poświęcił 5 X 1823. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Praetorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ...'', Danzig und Leipzig, 1760, s. 100. <br/> | ||
| + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 87. | ||
Wersja z 18:48, 28 wrz 2024
JOHANN ADAM NEUHÖFER (13 XI 1767 Gdańsk – 17 III 1825 Gdańsk-Orunia), pastor kościoła św. Jerzego (St. Georg) na Oruni. W 1781 był uczniem Gimnazjum Akademickiego. Po studiach teologicznych zweryfikowany przez Ministerium Duchowne 22 X 1794, od 1808 do śmierci był de facto pastorem kościoła św. Jerzego, z uwagi na zniszczenia kościoła był de iure pastorem w Pruszczu Gdańskim. Prowadził kronikę kościelną, w której dokładnie opisał zwłaszcza działania wojenne z 1813, spalenie 13 września oruńskiego kościoła, zawalenie się jego wieży z zegarem, utratę (za wyjątkiem jednej) wszystkich ksiąg parafialnych. Po zakończeniu walk przeniósł się czasowo do Lipiec, gdzie w jednej z sal gospody Trzy Świńskie Głowy urządził kaplicę.
Od 1816 rozpoczął, korzystając ze wsparcia Rady Miejskiej Gdańska i osób prywatnych, zwłaszcza kupca Friedricha Augusta Hoenego, odbudowę oruńskiego kościoła. Z radą Hoenego o wsparcie (skutecznie) zwrócił się także do przebywającego w 1818 Malborku króla Prus Wilhelma III. Nowy neogotycki budynek tego kościoła poświęcił 5 X 1823.
Bibliografia:
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 100.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 87.
