SUCHODOLSKI SŁAWOMIR, historyk, publicysta, nauczyciel

Wersja z 09:26, 26 wrz 2024

Sławomir Suchodolski, 2007

Sławomir Suchodolski, 2009

Sławomir Suchodolski, 2015

SŁAWOMIR PIOTR SUCHODOLSKI (ur. 4 IV 1965 Gdańsk), historyk, publicysta, nauczyciel. Syn Wiesława (23 VI 1933 – 26 VII 2011), technika–mechanika okrętowego, oraz Teresy z domu Reszczyńskiej (ur. 1937), sekretarki. Brat Jolanty (ur. 1959), przedsiębiorcy. Ojciec przybył do Gdańska w 1951, matka w 1955. W 1958 małżeństwo zamieszkało przy ul. Waryńskiego, od 1959 przy ul. Łagiewniki.

Od 1972 do 1980 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 57 przy ul. Aksamitnej 8. W latach 1980–1984 uczył się w I Liceum Ogólnokształcącym (LO), w klasie o profilu ogólnym. Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981) wraz z kolegą z klasy, późniejszym prezydentem Gdańska, Pawłem Adamowiczem, pisali i drukowali ulotki wzywające do udziału w manifestacjach i rozrzucali w szkole. Kolportowali wśród uczniów podziemną prasę i książki. W 1984 napisał kilka artykułów do czasopisma „Jedynka”. Pomagał Pawłowi Adamowiczowi, Leszkowi Borawskiemu i Rafałowi Gulczyńskiemu w drukowaniu tego czasopisma. Od 1984 do 1989 studiował w Instytucie Historii (IH) Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W latach 1985–1986 kolportował wśród studentów bezdebitowe publikacje książkowe. W 1989 obronił pracę magisterską Alfred Lampe (1900–1943). Zarys biografii politycznej (promotor: prof. Marian Mroczko. Od 1999 u swojego promotora był uczestnikiem studiów doktoranckich IH UG. W maju 2001 Rada Naukowa wszczęła mu przewód doktorski: Ekonomiczna szkoła krakowska wobec problemu etatyzmu w Polsce w latach 1929–1939, w 2003 zrezygnował z uczestnictwa w seminarium i napisania dysertacji doktorskiej.

W 1990 pracował w filii Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej przy ul. Waryńskiego. W latach 1990–1991 był nauczycielem historii i wiedzy o społeczeństwie w Szkole Podstawowej nr 9 przy ul. Małomiejskiej, w 1991 w Szkole Podstawowej nr 50 przy ul. Grobla IV. Od 1992 do 1996 uczył historii i wiedzy o społeczeństwie w VI LO przy ul. Głębokiej 11, jednocześnie w latach 1992–1995 pracował jako nauczyciel historii w Społecznej Szkole Podstawowej w Gdańsku-Maćkowach przy ul. Bartniczej. Od 1995 zatrudniony w I LO (od 1995 nauczyciel historii; w 2009–2022 nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie; w 2022–2024 nauczyciel historii i teraźniejszości).

W 2000, na zlecenie Gdańskiego Wydawnictwa Oświatowego, recenzował program nauczania historii Polska w Europie, w 2002 był konsultantem programu nauczania historii Podróże w czasie, dopuszczonego decyzją Ministerstwa Edukacji Narodowej do użytku szkolnego. Brał udział w opracowaniu programu nauczania historii (tzw. „Klocki historyczne”) w ramach współpracy z Gdańską Fundacją Oświatową, kierowaną przez Katarzynę Hall. Program stał się częścią programu szkolnego „Klocki autonomiczne”, opublikowanego przez Wydawnictwo „Nowa Era” w 2002. W latach 2001–2002, wraz z Dorotą Granoszewską-Babiańską i Dariuszem Ostapowiczem, opublikował Programy nauczania historii dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Kształcenie ogólne w zakresie podstawowym i rozszerzonym. Programy opierały się na układzie problemowym, a nie chronologicznym, co powodowało położenie głównego akcentu w nauczaniu historii na metody poszukujące, problemowe.

W latach 2005–2008 był członkiem Wojewódzkiej Komisji Konkursowej Konkursu Historycznego dla uczniów gimnazjów, w 2004 współorganizował Międzyszkolny Konkurs Wiedzy o Francji. W latach 2004–2007 prowadził zajęcia w Studenckim Ośrodku Kształcenia "Indeks". Sprawował opiekę merytoryczną nad blisko 30 uczniami i uczennicami, którzy uzyskali tytuły laureatów i finalistów olimpiad i konkursów ogólnopolskich oraz regionalnych (m.in. w Olimpiadzie Historycznej, Olimpiadzie Wiedzy o Społeczeństwie, Olimpiadzie Wiedzy o Gdańsku, Konkursie Wiedzy o Uniwersytecie Jagiellońskim, Konkursie „Historia bliska” Ośrodka KARTA). Brał udział w zorganizowaniu konferencji historycznej „Piłsudski i sanacja – prawda i mity” (Warszawa, 12 V 2018), wygłosił referat Garść uwag o etatyzmie i gospodarce pod rządami Józefa Piłsudskiego i sanacji 1926–1939.

Współautor i autor podręczników licealnych, opracowań metodycznych, zbiorów źródeł, ćwiczeń, testów, m.in.: Historia. Dzieje państwa i prawa. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Kształcenie ogólne w zakresie podstawowym, cz. 1 i 2 (2002; 2003); Historia. Dzieje społeczeństwa i gospodarki. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Kształcenie ogólne w zakresie podstawowym i rozszerzonym, cz. 1 i 2 (2003); Historia. Dzieje kultury. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Kształcenie ogólne w zakresie podstawowym i rozszerzonym (2004). Autor książek Obalanie mitów i stereotypów. Od Jana III Sobieskiego do Tadeusza Kościuszki (2008); Jak sanacja budowała socjalizm (2015); Czarna księga sanacji (2017); Piłsudski i sanacja – prawda i mity (2018), W krainie sanacyjnych absurdów. Podróż pierwsza (2018); W krainie sanacyjnych absurdów. Podróż druga (2022) oraz artykułów opublikowanych m.in. na łamach „Najwyższego Czasu!” (2014–2016) oraz na portalu kaszebsko.com (2016–2017).

W 1999 otrzymał tytuł „Belfra Roku” w plebiscycie organizowanym przez „Gazetę Wyborczą” – „Gazetę Morską”. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2002), wyróżniony Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska „za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej i działania na rzecz gdańskiej oświaty” (2011). MTO









Bibliografia:
Informacje Sławomira Suchodolskiego.
Paweł Adamowicz, Gdańsk jako wyzwanie, Gdańsk 2008.
https://encysol.pl/es/encyklopedia/hasla-rzeczowe/13587,Jedynka.html?search=2757587650213.