KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI
| Linia 12: | Linia 12: | ||
|- | |- | ||
| 1916–1931 | | 1916–1931 | ||
| − | | span style="white-space: nowrap" | [[SEMRAU ALFRED, pastor kościoła Chrystusa Króla | Alfred Semrau]] | + | | span style="white-space: nowrap" | [[SEMRAU ALFRED, pastor kościoła Chrystusa Króla | Alfred Semrau]] <br/> drugi pastor: <br/> Friedrich Richard Erwin Wiebe 1922–1924 <br/> Franz Petzoldt 1925–1929 |
|- | |- | ||
| span style="white-space: nowrap" | 1932–1945 | | span style="white-space: nowrap" | 1932–1945 | ||
| − | | Werner Hahn | + | | Werner Hahn <br/> drugi pastor: <br/> Werner Hahn 1930–1945 |
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | | class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | ||
Aktualna wersja na dzień 12:32, 1 wrz 2024
KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI (pierwotnie: Christuskirche), Wrzeszcz, ul. Mickiewicza (do 1945 Bärenweg). Wzniesiony w latach 1913–1916 według projektu Hermanna Phlepsa. Przeznaczony był dla ewangelików. Budowla salowa z połączonymi ze sobą kaplicami wpisanymi między skarpy. Korpus oszkarpowany zamknięty półkolistą absydą z wysoką wieżą zwieńczoną cebulastym hełmem. Wewnętrzne dekoracje malarskie wykonane zostały przez berlińskich malarzy Walldorfa i Asbacha, prace rzeźbiarskie przy ołtarzu wykonał Heinrich Splieth z Charlottenburga. Witraże w prezbiterium i kaplicy chrzcielnej są dziełem firmy Vereinigte Werkstätten für Mosaik und Glasmalerei Puhl & Wagner, Gottfried Heinersdorf z Berlina, a w nawie – firmy Ferdinanda Müllera z Quedlinburga. Prace sztukatorskie wykonał Franz Lehmann-Sigmundsburg z Gdańska. Organy zbudował Paul Völkner z Bydgoszczy. Projekty wyposażenia kościoła są autorstwa H. Phlepsa. Budowla wzniesiona została w formach barokowych. 3 VIII 1924, jako pierwsze na obszarze II Wolnego Miasta Gdańska, poświęcono dwa nowe tzw. dzwony pamięci, mające upamiętniać żołnierzy poległych podczas I wojny światowej. Kościół przetrwał okres działań wojennych w 1945.
W 1945 przejęty przez jezuitów. Ośrodkiem parafii był kościół (kaplica) św. Krzyża, od którego w 1971 przejął funkcje świątyni parafialnej. Przystosowując go do potrzeb katolików, wystrój wnętrza gruntownie zmieniono; w 1946 przyozdobiono tymczasowo ołtarz główny i wyremontowano organy. W 1948 poświęcono obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, dokumentujący osiedlenie się na terenie parafii wielu repatriantów z Wileńszczyzny. W latach 1966–1974 dokonano całkowitej modernizacji wnętrza według projektu Leopolda Taraszkiewicza, w duchu posoborowym: wykonano wystrój prezbiterium z nowoczesnym ołtarzem głównym, przyozdobionym mozaiką z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy, nad mensą ołtarza umieszczono wielki, podwieszony u sklepienia krzyż z drewnianą figurą Chrystusa, nieprzybitą do ramienia krzyża prawą dłonią błogosławiącego lud i wskazującego niebo; tabernakulum z prawej strony ołtarza głównego, w ołtarzu bocznym; do tego w nawach liczne obrazy przedstawiające świętych zakonu jezuitów, w tym patrona kościoła oraz św. Ignacego Loyolę i św. Stanisława Kostkę. Wnętrze doświetlają witraże w oknach, prezentujące pełne ruchu i symboliki impresje. W 1980 do kościoła trafił krzyż strajkowy portowców jako wotum za pomyślnie zakończony strajk. Przy parafii powstało w 1945 przedszkole prowadzone przez siostry służebniczki; istniało do 1950. Na terenie parafii działa wiele organizacji katolickich, w tym Apostolstwo Modlitwy, Duszpasterstwo Akademickie (od 1958). Wydawane jest pismo „Przy Krzyżu”.
| 1916–1931 | Alfred Semrau drugi pastor: Friedrich Richard Erwin Wiebe 1922–1924 Franz Petzoldt 1925–1929 |
| 1932–1945 | Werner Hahn drugi pastor: Werner Hahn 1930–1945 |
| 1930–1945 | ks. Leo Hoppe |
| 1945 | Stefan Śliwiński SJ |
| 1945–1947 | Jan Kurdziel SJ |
| 1947–1948 | Jan Bratek SJ |
| 1948–1957 | Hugon Kwas SJ |
| 1957–1968 | Brunon Pawelczyk SJ |
| 1968–1978 | Czesław Kukliński SJ |
| 1978–1984 | Tadeusz Pawlicki SJ |
| 1984–1990 | Feliks Dziadczyk SJ |
| 1990–1997 | Edmund Lenz SJ |
| 1997–2006 | Kazimierz Kubacki SJ |
| 2006– | Janusz Warzocha SJ |
| *Od 1971 z siedzibą w kościele św. Andrzeja Boboli. |
