ANTHONY CARL GOTTFRIED, ludwisarz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Grosz_gdański_1809.jpg | thumb| Grosz gdański 1809]] | [[File: Grosz_gdański_1809.jpg | thumb| Grosz gdański 1809]] | ||
'''CARL GOTTFRIED ANTHONY''' (1740 – 7 IV 1821 Gdańsk), ludwisarz. Syn Johanna Gottfrieda (1697 Lipsk – 1765 Gdańsk), który m.in. w 1748 odlał dzwon dla kościoła ewangelickiego w Kiezmarku, w 1754 dla kościoła katolickiego św. Anny w Szropach koło Sztumu, w 1755 przelał dzwon w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] (zob. [[ELERT BALTHASAR, rajca | Balthasar Elert]]), w 1756 wykonał dzwon dla gdańskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA| kościoła św. Mikołaja]]. Brat m.in. Johanna Gottleba, który 18 IV 1769 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).<br/><br/> | '''CARL GOTTFRIED ANTHONY''' (1740 – 7 IV 1821 Gdańsk), ludwisarz. Syn Johanna Gottfrieda (1697 Lipsk – 1765 Gdańsk), który m.in. w 1748 odlał dzwon dla kościoła ewangelickiego w Kiezmarku, w 1754 dla kościoła katolickiego św. Anny w Szropach koło Sztumu, w 1755 przelał dzwon w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] (zob. [[ELERT BALTHASAR, rajca | Balthasar Elert]]), w 1756 wykonał dzwon dla gdańskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA| kościoła św. Mikołaja]]. Brat m.in. Johanna Gottleba, który 18 IV 1769 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).<br/><br/> | ||
| − | Po ojcu właściciel odlewni dzwonów (zapisanej mu testamentem z 1769), w 1808 w [[BRAMA LUDWISARSKA | Bramie Ludwisarskiej]] (ul. św. Ducha), w 1821 w bastionie Miś przy Bastion Bär 1 (ul. Reduta Miś). M.in. w 1766 z inicjatywy ks. Michała Dąbrowskiego i składek parafian przelał trzeci, największy dzwon „majoris magnitudinis” kościoła św. Mikołaja w Gniewie, w 1769 przelał jeden dzwonów [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] (Elisabeth Maria), w 1773 odlał niewielki dzwon (średnicy 68 cm) dla nieistniejącego obecnie kościoła ewangelickiego w Trzciance (Schönlanke), w 1783 odlał dzwon dla kościoła ewangelickiego we Wocławach (Żuławy Gdańskie).<br/><br/> | + | Po ojcu właściciel odlewni dzwonów (zapisanej mu testamentem z 1769), w 1808 w [[BRAMA LUDWISARSKA | Bramie Ludwisarskiej]] (ul. św. Ducha), w 1821 w bastionie Miś przy Bastion Bär 1 (ul. Reduta Miś). M.in. w 1766 z inicjatywy ks. Michała Dąbrowskiego i składek parafian przelał trzeci, największy dzwon „majoris magnitudinis” kościoła św. Mikołaja w Gniewie, w 1769 przelał jeden dzwonów [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] (Elisabeth Maria), w 1773 odlał niewielki dzwon (średnicy dolna 68 cm) dla nieistniejącego obecnie kościoła ewangelickiego w Trzciance (Schönlanke), w 1775 dla kościoła ewangelickiego w Sztumie mały dzwon (średnica dolna 47 cm), w 1783 odlał dzwon dla kościoła ewangelickiego we Wocławach (Żuławy Gdańskie).<br/><br/> |
W 1808 wraz z ludwisarzem Johannem Friedrichem Meyerem (1776–1831) zajmował się produkcją [[PIENIĄDZ | monet]] dla władz [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]]. W 1808 mieszkał we własnym domu przy Ketterhagergasse 3 (ul. Zbytki). Żonaty był od ślubu w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] 21 IV 1768 z Euphrosyną Concordią z domu Apotheker (zm. w 1801). Jego spadkobiercą został Johann Friedrich Meyer. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | W 1808 wraz z ludwisarzem Johannem Friedrichem Meyerem (1776–1831) zajmował się produkcją [[PIENIĄDZ | monet]] dla władz [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]]. W 1808 mieszkał we własnym domu przy Ketterhagergasse 3 (ul. Zbytki). Żonaty był od ślubu w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] 21 IV 1768 z Euphrosyną Concordią z domu Apotheker (zm. w 1801). Jego spadkobiercą został Johann Friedrich Meyer. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Wersja z 20:31, 31 sie 2024
CARL GOTTFRIED ANTHONY (1740 – 7 IV 1821 Gdańsk), ludwisarz. Syn Johanna Gottfrieda (1697 Lipsk – 1765 Gdańsk), który m.in. w 1748 odlał dzwon dla kościoła ewangelickiego w Kiezmarku, w 1754 dla kościoła katolickiego św. Anny w Szropach koło Sztumu, w 1755 przelał dzwon w kościele św. Jana (zob. Balthasar Elert), w 1756 wykonał dzwon dla gdańskiego kościoła św. Mikołaja. Brat m.in. Johanna Gottleba, który 18 IV 1769 uzyskał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Po ojcu właściciel odlewni dzwonów (zapisanej mu testamentem z 1769), w 1808 w Bramie Ludwisarskiej (ul. św. Ducha), w 1821 w bastionie Miś przy Bastion Bär 1 (ul. Reduta Miś). M.in. w 1766 z inicjatywy ks. Michała Dąbrowskiego i składek parafian przelał trzeci, największy dzwon „majoris magnitudinis” kościoła św. Mikołaja w Gniewie, w 1769 przelał jeden dzwonów kościoła św. Katarzyny (Elisabeth Maria), w 1773 odlał niewielki dzwon (średnicy dolna 68 cm) dla nieistniejącego obecnie kościoła ewangelickiego w Trzciance (Schönlanke), w 1775 dla kościoła ewangelickiego w Sztumie mały dzwon (średnica dolna 47 cm), w 1783 odlał dzwon dla kościoła ewangelickiego we Wocławach (Żuławy Gdańskie).
W 1808 wraz z ludwisarzem Johannem Friedrichem Meyerem (1776–1831) zajmował się produkcją monet dla władz I Wolnego Miasta Gdańska. W 1808 mieszkał we własnym domu przy Ketterhagergasse 3 (ul. Zbytki). Żonaty był od ślubu w kościele Najświętszej Marii Panny 21 IV 1768 z Euphrosyną Concordią z domu Apotheker (zm. w 1801). Jego spadkobiercą został Johann Friedrich Meyer.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 300,1/129, s. 164–168, 358–362; 300,1/188, Bl. 173rv.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 226.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 29 z 11 IV 1821, s. 763 (nekrolog).
Tureczek Marceli, Leihglocken. Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec, Warszawa 2011, s. 245 i dalej.
