DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN, dziennik
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''„DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN”''' („Najnowsze Wiadomości Gdańskie”), największy gdański dziennik ukazujący się od 15 IX 1894 do 1 IX 1944, ponadpartyjny, faktycznie konserwatywny. Założony przez [[FUCHS GUSTAV ADOLF, wydawca, senator | Gustava Fuchsa]]. Wzorowany na gazetach typu „Generalanzeiger”. Jedna z najlepiej redagowanych gazet gdańskich, z atrakcyjnymi dodatkami i szatą graficzną. Dużo miejsca poświęcano polityce zagranicznej (korespondenci) i wewnętrznej Niemiec, gospodarce i sprawom lokalnym.<br/><br/> | '''„DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN”''' („Najnowsze Wiadomości Gdańskie”), największy gdański dziennik ukazujący się od 15 IX 1894 do 1 IX 1944, ponadpartyjny, faktycznie konserwatywny. Założony przez [[FUCHS GUSTAV ADOLF, wydawca, senator | Gustava Fuchsa]]. Wzorowany na gazetach typu „Generalanzeiger”. Jedna z najlepiej redagowanych gazet gdańskich, z atrakcyjnymi dodatkami i szatą graficzną. Dużo miejsca poświęcano polityce zagranicznej (korespondenci) i wewnętrznej Niemiec, gospodarce i sprawom lokalnym.<br/><br/> | ||
| − | Przez blisko 50 lat najbardziej opiniotwórcza gazeta gdańska. Pisali dla niej | + | Przez blisko 50 lat najbardziej opiniotwórcza gazeta gdańska. Pisali dla niej m.in. [[WILPERT FRIEDRICH von, dziennikarz | Friedrich von Wilpert]], [[JAENICKE FRITZ, architekt, felietonista| Fritz Jaenicke]], [[SELLKE HERBERT, poeta, publicysta | Herbert Sellke]], Guido Allmendinger, Albert Brödersdorff, Curt Hertell, Käthe Rhode, Heinz Rode, Paul Böhre. Wydawcą był między innymi założyciel Gustav Adolf Fuchs. Początkowy nakład: 22 000 egzemplarzy, w 1913 przekroczył 60 000, by po 1918 osiągnąć około 100 000 egzemplarzy.<br/><br/> |
W [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], mimo zmniejszenia nakładu (przy dobrze zorganizowanym kolportażu), utrzymał prymat, w 1939 osiągając 37 000 egzemplarzy. W Polsce w latach 20. sprzedawano około 10 000 egzemplarzy; ukazywał się dodatek „Pommereller Beilage”. Na gdańskim rynku ogłoszeń prasowych w 1927 przejmował 63,7%.<br/><br/> | W [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], mimo zmniejszenia nakładu (przy dobrze zorganizowanym kolportażu), utrzymał prymat, w 1939 osiągając 37 000 egzemplarzy. W Polsce w latach 20. sprzedawano około 10 000 egzemplarzy; ukazywał się dodatek „Pommereller Beilage”. Na gdańskim rynku ogłoszeń prasowych w 1927 przejmował 63,7%.<br/><br/> | ||
| − | W 1897 odkupiono od spadkobierców [[WEDEL DANIEL LUDWIG, księgarz | Daniela Ludwiga Wedla]] drukarnię przy Jopengasse 8 (ul. Piwna), | + | W 1897 odkupiono od spadkobierców [[WEDEL DANIEL LUDWIG, księgarz | Daniela Ludwiga Wedla]] drukarnię przy Jopengasse 8 (ul. Piwna). W 1913, według projektu architekta Emila Ludwiga z Monachium, wzniesiono nowe budynki firmy wydawniczej Fuchs & Cie. przy Johannisgasse 19/23 (ul. Świętojańska) i przy Breitgasse 90/94 (ul. Szeroka). Zabudowania zniszczone w 1945, w latach 2010–2012 miejsce zabudowane budynkami mieszkalnymi.<br/><br/> |
| − | W latach 90. XX wieku nazwę | + | Początkowo zatrudniano 151 osób, w 1934 – 411. W 1933 gazeta opowiedziała się za NSDAP, a Hans Fuchs, wydawca dziennika od 1929, stopniowo tracił w nim wpływy; [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Albert Forster]] forsował metodami administracyjnymi [[DER DANZIGER VORPOSTEN, tygodnik, dziennik | „Danziger Vorposten”]]. W efekcie problemów z papierem 1 IX 1944 wydawanie dziennika zostało zawieszone. <br/><br/> |
| + | W latach 90. XX wieku nazwę „Danziger Neueste Nachrichten” nosiło wydawane w Gdańsku pismo [[MNIEJSZOŚĆ NIEMIECKA | mniejszości niemieckiej]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:18, 25 sie 2024
„DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN” („Najnowsze Wiadomości Gdańskie”), największy gdański dziennik ukazujący się od 15 IX 1894 do 1 IX 1944, ponadpartyjny, faktycznie konserwatywny. Założony przez ► Gustava Fuchsa. Wzorowany na gazetach typu „Generalanzeiger”. Jedna z najlepiej redagowanych gazet gdańskich, z atrakcyjnymi dodatkami i szatą graficzną. Dużo miejsca poświęcano polityce zagranicznej (korespondenci) i wewnętrznej Niemiec, gospodarce i sprawom lokalnym.
Przez blisko 50 lat najbardziej opiniotwórcza gazeta gdańska. Pisali dla niej m.in. ► Friedrich von Wilpert, ► Fritz Jaenicke, ► Herbert Sellke, Guido Allmendinger, Albert Brödersdorff, Curt Hertell, Käthe Rhode, Heinz Rode, Paul Böhre. Wydawcą był między innymi założyciel Gustav Adolf Fuchs. Początkowy nakład: 22 000 egzemplarzy, w 1913 przekroczył 60 000, by po 1918 osiągnąć około 100 000 egzemplarzy.
W ► II Wolnym Mieście Gdańsku, mimo zmniejszenia nakładu (przy dobrze zorganizowanym kolportażu), utrzymał prymat, w 1939 osiągając 37 000 egzemplarzy. W Polsce w latach 20. sprzedawano około 10 000 egzemplarzy; ukazywał się dodatek „Pommereller Beilage”. Na gdańskim rynku ogłoszeń prasowych w 1927 przejmował 63,7%.
W 1897 odkupiono od spadkobierców ► Daniela Ludwiga Wedla drukarnię przy Jopengasse 8 (ul. Piwna). W 1913, według projektu architekta Emila Ludwiga z Monachium, wzniesiono nowe budynki firmy wydawniczej Fuchs & Cie. przy Johannisgasse 19/23 (ul. Świętojańska) i przy Breitgasse 90/94 (ul. Szeroka). Zabudowania zniszczone w 1945, w latach 2010–2012 miejsce zabudowane budynkami mieszkalnymi.
Początkowo zatrudniano 151 osób, w 1934 – 411. W 1933 gazeta opowiedziała się za NSDAP, a Hans Fuchs, wydawca dziennika od 1929, stopniowo tracił w nim wpływy; ► Albert Forster forsował metodami administracyjnymi ► „Danziger Vorposten”. W efekcie problemów z papierem 1 IX 1944 wydawanie dziennika zostało zawieszone.
W latach 90. XX wieku nazwę „Danziger Neueste Nachrichten” nosiło wydawane w Gdańsku pismo ► mniejszości niemieckiej.
