SYCHOWSKI WOJCIECH, działacz opozycji demokratycznej

Wersja z 12:37, 25 lip 2024

WOJCIECH SYCHOWSKI ( ur. 13 X 1952 Warszawa), działacz opozycji demokratycznej. Syn Brunona i Aleksandry z domu Dąbrowskiej. W 1971 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kościerzynie, do 1978 studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, magister inżynier o specjalności konstrukcje budowlane i inżynierskie. W czasie studiów należał do Zrzeszenia Studentów Polskich (po zmianie nazwy do Socjalistycznego Zrzeszenia Studentów Polskich). 20 XI 1978 zatrudniony został w Gdańskiej Stoczni Remontowej na stanowisku samodzielnego inspektora ds. budowlanych. W sierpniu ’80 brał udział w strajku w swoim zakładzie, po jego zakończeniu zaangażował się w organizowanie struktur związkowych Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego (NSZZ) „Solidarność”; wstąpił do Komitetu Założycielskiego na Wydziale TR.

W grudniu 1980, po kompromitacji dotychczasowych przywódców NSZZ w Stoczni Remontowej (zamiast na wieniec pod pomnik w rocznicę Grudnia’ 70 zebrane pieniądze przeznaczono na zakup alkoholu), razem z Januszem Kucharskim i Lechem Chmielewskim wszedł do Prezydium Komitetu Założycielskiego (KZ) NSZZ „Solidarność” w Gdańskiej Stoczni Remontowej. Został przewodniczącym KZ NSZZ, zajmował się także wydawaniem pisma stoczniowej „Solidarności” – „Informator”. W lutym 1981, podczas wyborów do Komisji Zakładowej, został przewodniczącym KZ; od tego czasu przeszedł na etat związkowy, a od obowiązków zawodowych został urlopowany. W lipcu 1981 został wybrany delegatem na I Walne Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego. W listopadzie 1981 był współinicjatorem referendum w sprawie nadania Stoczni Remontowej imienia marszałka Józefa Piłsudskiego.

Po ogłoszeniu stanu wojennego, od 14 do 16 XII 1981 był współorganizatorem strajku protestacyjnego w macierzystej stoczni i jako działacz Komisji Zakładowej automatycznie wszedł w skład komitetu strajkowego, został jego przewodniczącym. W tych dniach zwolniony został dyscyplinarnie z pracy. Po rozbiciu protestu przez oddziały ZOMO i wojska, został zatrzymany i przetrzymywany z innymi przywódcami protestu w Sali BHP Stoczni Gdańskiej. 16 XII 1981 został aresztowany i osadzony w Zakładzie Karnym w Starogardzie Gdańskim, następnie w Areszcie Śledczym w Gdańsku. Po przeprowadzonym w trybie doraźnym procesie został skazany przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę siedmiu lat pozbawienia wolności. Po wyroku został przewieziony do Zakładu Karnego w Koronowie, stamtąd do Potulic. 30 IV 1983 odzyskał wolność na podstawie aktu łaski, podpisanego przez Henryka Jabłońskiego przewodniczącego Rady Państwa.

Po zwolnieniu z więzienia próbował wrócić do pracy w Gdańskiej Stoczni Remontowej, ale otrzymał decyzję odmowną. Od czasu zatrzymania w stoczni aż do końca 1983, wraz z żoną i dwójką dzieci, utrzymywany był ze składek zbieranych w byłym miejscu pracy. Po pół roku szukania zatrudnienia, w grudniu 1983 rozpoczął pracę w GPBEiP Energoblok–Wybrzeże w Gdyni, gdzie pracował do 1985. Następnie do 1986 był specjalistą, później zastępcą kierownika w Remontowo-Budowlanej Spółdzielni Pracy w Żukowie, w latach 1987–1992 był kierownikiem robót w kilku firmach, m.in. w Firmie Budowlanej ATA Morkowski w Gdańsku. W lutym 1992 założył własną firmę „Wojciech Sychowski – Techniczne Usługi Budowlane”, działającą z przerwą w latach 2003–2008, kiedy był inspektorem nadzoru w Wydziale Inwestycji i Remontów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku. Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2018). ArKa









Bibliografia:
Archiwum Gdańskiej Stoczni Remontowej, akta osobowe Wojciecha Sychowskiego.
Akta Prokuratury i Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni.
Dobrowolski Władysław, Złotkowski Zdzisław, Solidarność Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego, Gdańsk 2005.
Kazański Arkadiusz, Sychowski Wojciech, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/18928,Sychowski-Wojciech.html?search=964201.