STEFFENS CARL GOTTLIEB, kupiec
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Carl_Gottlieb_Steffens.jpg |thumb|Kamienice przy ul. Długiej 27–29, według [[SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog | Johanna Carla Schultza]]]] | [[File:Carl_Gottlieb_Steffens.jpg |thumb|Kamienice przy ul. Długiej 27–29, według [[SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog | Johanna Carla Schultza]]]] | ||
| − | '''CARL GOTTLIEB STEFFENS''' (15 XI 1749 Prabuty – 8 XI 1825 Gdańsk), kupiec. Syn introligatora Jacoba (9 VIII 1715 Prabuty – 9 X 1797 Gdańsk). 23 X 1771 za 600 florenów nabył kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Początkowo wspólnik w firmie [[UPHAGEN JOHANN, bibliofil, historyk, rajca | Johanna Wilhelma Uphagena]], następnie właściciel firmy hurtowego handlu zbożem "Carl Steffens und Söhne". W 1808 dysponował statkiem morskim do przewozu zboża o pojemności 180 łasztów (około 400 ton), w 1817 - dwoma. Od 4 III 1786 właściciel domu przy Langer Markt 41 (Długi Targ), czyli [[ZŁOTA KAMIENICZKA | Złotej Kamieniczki]], gdzie też przez 150 lat znajdował się kantor rodzinnej firmy. Posiadał także domy przy innych gdańskich ulicach: w 1786-1825 przy Brotbänkengasse 658 (ul. Chlebnicka 5), będący domem tylnym jego kamienicy przy Długim Targu 41 i od 1803 przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), który w 1916 przekazał synowi [[STEFFENS CARL WILHELM GUSTAV, kupiec, radca | Carlowi Wilhelmowi]]. <br/><br/> | + | '''CARL GOTTLIEB STEFFENS''' (15 XI 1749 Prabuty – 8 XI 1825 Gdańsk), kupiec. Syn introligatora Jacoba (9 VIII 1715 Prabuty – 9 X 1797 Gdańsk). 23 X 1771 za 600 florenów nabył kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Początkowo wspólnik w firmie [[UPHAGEN JOHANN, bibliofil, historyk, rajca | Johanna Wilhelma Uphagena]], następnie właściciel firmy hurtowego handlu zbożem "Carl Steffens und Söhne". W 1808 dysponował statkiem morskim „Phönis” do przewozu zboża o pojemności 180 łasztów (około 400 ton), w 1817 - dwoma. Od 4 III 1786 właściciel domu przy Langer Markt 41 (Długi Targ), czyli [[ZŁOTA KAMIENICZKA | Złotej Kamieniczki]], gdzie też przez 150 lat znajdował się kantor rodzinnej firmy. Posiadał także domy przy innych gdańskich ulicach: w 1786-1825 przy Brotbänkengasse 658 (ul. Chlebnicka 5), będący domem tylnym jego kamienicy przy Długim Targu 41 i od 1803 przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), który w 1916 przekazał synowi [[STEFFENS CARL WILHELM GUSTAV, kupiec, radca | Carlowi Wilhelmowi]]. <br/><br/> |
W czasie wielkiego pożaru [[SPICHLERZE | Spichlerzy]] w październiku 1813 uległo zniszczeniu pięć jego spichlerzy. Były to: Halber Mond (Półksiężyc), Kleiner Simson (Mały Simson, odbudowany jako Stein Salvator (Kamienny Zbawiciel)), Schwarzer Hahn (Czarny Kogut), Schwarzer Wald und Weißer Hahn (Czarny Las i Biały Kogut), Weiße Lilie (Biała Lilia). Nie jest znana ich pojemność. Po 1815 zostały odbudowane w innym układzie architektonicznym. Oblężenie i pożary Spichlerzy przetrwały należące do niego: Kaffeebaum (Drzewko Kawowe), Kirschbaum (Drzewko Wiśniowe) o pojemności 200 ton; Krebs (Rak) – 150 ton; Stein Bär (Kamienny Niedźwiedź) – 220 ton. Łącznie posiadane przez niego magazyny mogły pomieścić ponad 2000 łasztów zboża. Od 1820 był właścicielem wsi Przywidz (Mariensee) i okolicznych dóbr. <br/><br/> | W czasie wielkiego pożaru [[SPICHLERZE | Spichlerzy]] w październiku 1813 uległo zniszczeniu pięć jego spichlerzy. Były to: Halber Mond (Półksiężyc), Kleiner Simson (Mały Simson, odbudowany jako Stein Salvator (Kamienny Zbawiciel)), Schwarzer Hahn (Czarny Kogut), Schwarzer Wald und Weißer Hahn (Czarny Las i Biały Kogut), Weiße Lilie (Biała Lilia). Nie jest znana ich pojemność. Po 1815 zostały odbudowane w innym układzie architektonicznym. Oblężenie i pożary Spichlerzy przetrwały należące do niego: Kaffeebaum (Drzewko Kawowe), Kirschbaum (Drzewko Wiśniowe) o pojemności 200 ton; Krebs (Rak) – 150 ton; Stein Bär (Kamienny Niedźwiedź) – 220 ton. Łącznie posiadane przez niego magazyny mogły pomieścić ponad 2000 łasztów zboża. Od 1820 był właścicielem wsi Przywidz (Mariensee) i okolicznych dóbr. <br/><br/> | ||
Od 29 XI 1787 żonaty z Karoliną Dorothą (19 XI 1768 Gdańsk – 22 I 1829 Gdańsk), córką gdańskiego kupca i armatora [[WEICHBRODT DAVID, armator, ławnik | Davida Weichbrodta]]. Pozostawił synów: wspomnianego Carla Wilhelma Gustava, [[STEFFENS EDUARD LUDWIG FERDINAND, kupiec, radny | Eduarda Ludwiga Ferdinanda]] i Friedricha Adolpha Eugena (1798–1832) oraz córki: Friederikę (1788–1864), żonę kupca Williama Pickeringa z Liverpoolu (1782–1855), Emilie Henriettę (1794–1818), żonę Petera Pickeringa, brata poprzedniego, Paulinę Mariannę (1796–1866), która w 1818 została drugą żoną generała lejtnanta Carla Wilhelma Henninga (1762–1842). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 29 XI 1787 żonaty z Karoliną Dorothą (19 XI 1768 Gdańsk – 22 I 1829 Gdańsk), córką gdańskiego kupca i armatora [[WEICHBRODT DAVID, armator, ławnik | Davida Weichbrodta]]. Pozostawił synów: wspomnianego Carla Wilhelma Gustava, [[STEFFENS EDUARD LUDWIG FERDINAND, kupiec, radny | Eduarda Ludwiga Ferdinanda]] i Friedricha Adolpha Eugena (1798–1832) oraz córki: Friederikę (1788–1864), żonę kupca Williama Pickeringa z Liverpoolu (1782–1855), Emilie Henriettę (1794–1818), żonę Petera Pickeringa, brata poprzedniego, Paulinę Mariannę (1796–1866), która w 1818 została drugą żoną generała lejtnanta Carla Wilhelma Henninga (1762–1842). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:48, 23 lip 2024
CARL GOTTLIEB STEFFENS (15 XI 1749 Prabuty – 8 XI 1825 Gdańsk), kupiec. Syn introligatora Jacoba (9 VIII 1715 Prabuty – 9 X 1797 Gdańsk). 23 X 1771 za 600 florenów nabył kupieckie obywatelstwo Gdańska. Początkowo wspólnik w firmie Johanna Wilhelma Uphagena, następnie właściciel firmy hurtowego handlu zbożem "Carl Steffens und Söhne". W 1808 dysponował statkiem morskim „Phönis” do przewozu zboża o pojemności 180 łasztów (około 400 ton), w 1817 - dwoma. Od 4 III 1786 właściciel domu przy Langer Markt 41 (Długi Targ), czyli Złotej Kamieniczki, gdzie też przez 150 lat znajdował się kantor rodzinnej firmy. Posiadał także domy przy innych gdańskich ulicach: w 1786-1825 przy Brotbänkengasse 658 (ul. Chlebnicka 5), będący domem tylnym jego kamienicy przy Długim Targu 41 i od 1803 przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), który w 1916 przekazał synowi Carlowi Wilhelmowi.
W czasie wielkiego pożaru Spichlerzy w październiku 1813 uległo zniszczeniu pięć jego spichlerzy. Były to: Halber Mond (Półksiężyc), Kleiner Simson (Mały Simson, odbudowany jako Stein Salvator (Kamienny Zbawiciel)), Schwarzer Hahn (Czarny Kogut), Schwarzer Wald und Weißer Hahn (Czarny Las i Biały Kogut), Weiße Lilie (Biała Lilia). Nie jest znana ich pojemność. Po 1815 zostały odbudowane w innym układzie architektonicznym. Oblężenie i pożary Spichlerzy przetrwały należące do niego: Kaffeebaum (Drzewko Kawowe), Kirschbaum (Drzewko Wiśniowe) o pojemności 200 ton; Krebs (Rak) – 150 ton; Stein Bär (Kamienny Niedźwiedź) – 220 ton. Łącznie posiadane przez niego magazyny mogły pomieścić ponad 2000 łasztów zboża. Od 1820 był właścicielem wsi Przywidz (Mariensee) i okolicznych dóbr.
Od 29 XI 1787 żonaty z Karoliną Dorothą (19 XI 1768 Gdańsk – 22 I 1829 Gdańsk), córką gdańskiego kupca i armatora Davida Weichbrodta. Pozostawił synów: wspomnianego Carla Wilhelma Gustava, Eduarda Ludwiga Ferdinanda i Friedricha Adolpha Eugena (1798–1832) oraz córki: Friederikę (1788–1864), żonę kupca Williama Pickeringa z Liverpoolu (1782–1855), Emilie Henriettę (1794–1818), żonę Petera Pickeringa, brata poprzedniego, Paulinę Mariannę (1796–1866), która w 1818 została drugą żoną generała lejtnanta Carla Wilhelma Henninga (1762–1842).
