SZPITAL WSZYSTKICH BOŻYCH ANIOŁÓW
| Linia 11: | Linia 11: | ||
'''SZPITAL WSZYSTKICH BOŻYCH ANIOŁÓW''' (Hospital Aller Gottes Engel, zwany szpitalem św. Michała Archanioła, St. Michael-Hospital). Powstał przy drodze ze [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] do Wrzeszcza, na obszarze patrymonium [[MŁODE MIASTO (Jungstadt) | Młodego Miasta]], naprzeciw obecnych ulic Śniadeckich, Tuwima i Skłodowskiej-Curie (zaraz na wschód za obecnym [[POMNIK-CZOŁG| pomnikiem-czołgiem]]).<br/><br/> | '''SZPITAL WSZYSTKICH BOŻYCH ANIOŁÓW''' (Hospital Aller Gottes Engel, zwany szpitalem św. Michała Archanioła, St. Michael-Hospital). Powstał przy drodze ze [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] do Wrzeszcza, na obszarze patrymonium [[MŁODE MIASTO (Jungstadt) | Młodego Miasta]], naprzeciw obecnych ulic Śniadeckich, Tuwima i Skłodowskiej-Curie (zaraz na wschód za obecnym [[POMNIK-CZOŁG| pomnikiem-czołgiem]]).<br/><br/> | ||
| − | Około 1349 albo 1335/1341 początkowo kaplica polna z fundacji wielkiego mistrza Dietricha von Altenburga, rozbudowana do funkcji szpitalnej zapewne przez wielkiego mistrza Konrada von Jungingena (1393–1407), choć wzmiankowany dopiero od 1440. W połowie XV wieku połączony ze [[SZPITAL ŚW. JERZEGO | szpitalem św. Jerzego]]. Niszczony podczas | + | Około 1349 albo 1335/1341 początkowo kaplica polna z fundacji wielkiego mistrza Dietricha von Altenburga, rozbudowana do funkcji szpitalnej zapewne przez wielkiego mistrza Konrada von Jungingena (1393–1407), choć wzmiankowany dopiero od 1440. W połowie XV wieku połączony ze [[SZPITAL ŚW. JERZEGO | szpitalem św. Jerzego]]. Niszczony podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1520 ROKU | oblężenia Gdańska w 1520]], [[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]] 1576 (odbudowany w 1580) i podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia w 1734]] (odbudowany w 1739). W obrębie szpitala znajdowała się kaplica/kościół, w okresie po Reformacji z charakterystyczną zewnętrzną kazalnicą (jak w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]]), w 1703 poddana renowacji. <br/><br/> |
| − | W okresie 1752–1753 wybudowano nowy dom dla kaznodziei szpitala, 1762–1763 – dla zarządu. Ostatecznie zniszczony w 1807, do 1945 nawiązywała do niego nazwa St. Michaelsweg (obecna ul. Traugutta), dawne odgałęzienie (przy szpitalu) drogi do [[ŚWIĘTA STUDZIENKA | Świętej Studzienki]]. Instytucja przetrwała do 1945 jako fundacja z mieszkaniami dla pensjonariuszy, od 1835 z siedzibą przy Schüsseldamm 1 (ul. Łagiewniki). W 1681 przebywało w nim 39 osób (także prebendariuszy), w 1690 – 54, w 1706 – 40. Po 1807 opiekował się 40 pensjonariuszami, którzy dostawali mieszkanie, pieniądze na opał i rocznie po 20 talarów zapomogi. Od około połowy XIX wieku do 1945 liczba pensjonariuszy była stała (35 osób); przyjmowano chrześcijan po 50. roku życia, odpłatnie lub nieodpłatnie (tylko zubożałych, posiadających [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo]] gdańskie). Wspierała także 130 osób spoza szpitala. Zarząd sprawowało trzech prowizorów. Działalność fundacji ustała w 1945. Fundamenty szpitala i kościoła odsłonięto częściowo i przebadano w 2021. {{author: ASZ}} <br/><br/> | + | W okresie 1752–1753 wybudowano nowy dom dla kaznodziei szpitala, 1762–1763 – dla zarządu. Ostatecznie zniszczony podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1807 ROKU | oblężenia Gdańska w 1807]], w trakcie podjętej przez gdańszczan 3 kwietnia wycieczki przeciwko wojkom napoleońskim, do 1945 nawiązywała do niego nazwa St. Michaelsweg (obecna ul. Traugutta), dawne odgałęzienie (przy szpitalu) drogi do [[ŚWIĘTA STUDZIENKA | Świętej Studzienki]]. Instytucja przetrwała do 1945 jako fundacja z mieszkaniami dla pensjonariuszy, od 1835 z siedzibą przy Schüsseldamm 1 (ul. Łagiewniki). W 1681 przebywało w nim 39 osób (także prebendariuszy), w 1690 – 54, w 1706 – 40. Po 1807 opiekował się 40 pensjonariuszami, którzy dostawali mieszkanie, pieniądze na opał i rocznie po 20 talarów zapomogi. Od około połowy XIX wieku do 1945 liczba pensjonariuszy była stała (35 osób); przyjmowano chrześcijan po 50. roku życia, odpłatnie lub nieodpłatnie (tylko zubożałych, posiadających [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo]] gdańskie). Wspierała także 130 osób spoza szpitala. Zarząd sprawowało trzech prowizorów. Działalność fundacji ustała w 1945. Fundamenty szpitala i kościoła odsłonięto częściowo i przebadano w 2021. {{author: ASZ}} <br/><br/> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Wersja z 10:16, 23 lip 2024
1761–1765
SZPITAL WSZYSTKICH BOŻYCH ANIOŁÓW (Hospital Aller Gottes Engel, zwany szpitalem św. Michała Archanioła, St. Michael-Hospital). Powstał przy drodze ze Starego Miasta do Wrzeszcza, na obszarze patrymonium Młodego Miasta, naprzeciw obecnych ulic Śniadeckich, Tuwima i Skłodowskiej-Curie (zaraz na wschód za obecnym pomnikiem-czołgiem).
Około 1349 albo 1335/1341 początkowo kaplica polna z fundacji wielkiego mistrza Dietricha von Altenburga, rozbudowana do funkcji szpitalnej zapewne przez wielkiego mistrza Konrada von Jungingena (1393–1407), choć wzmiankowany dopiero od 1440. W połowie XV wieku połączony ze szpitalem św. Jerzego. Niszczony podczas oblężenia Gdańska w 1520, wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym 1576 (odbudowany w 1580) i podczas oblężenia w 1734 (odbudowany w 1739). W obrębie szpitala znajdowała się kaplica/kościół, w okresie po Reformacji z charakterystyczną zewnętrzną kazalnicą (jak w kościele Bożego Ciała), w 1703 poddana renowacji.
W okresie 1752–1753 wybudowano nowy dom dla kaznodziei szpitala, 1762–1763 – dla zarządu. Ostatecznie zniszczony podczas oblężenia Gdańska w 1807, w trakcie podjętej przez gdańszczan 3 kwietnia wycieczki przeciwko wojkom napoleońskim, do 1945 nawiązywała do niego nazwa St. Michaelsweg (obecna ul. Traugutta), dawne odgałęzienie (przy szpitalu) drogi do Świętej Studzienki. Instytucja przetrwała do 1945 jako fundacja z mieszkaniami dla pensjonariuszy, od 1835 z siedzibą przy Schüsseldamm 1 (ul. Łagiewniki). W 1681 przebywało w nim 39 osób (także prebendariuszy), w 1690 – 54, w 1706 – 40. Po 1807 opiekował się 40 pensjonariuszami, którzy dostawali mieszkanie, pieniądze na opał i rocznie po 20 talarów zapomogi. Od około połowy XIX wieku do 1945 liczba pensjonariuszy była stała (35 osób); przyjmowano chrześcijan po 50. roku życia, odpłatnie lub nieodpłatnie (tylko zubożałych, posiadających obywatelstwo gdańskie). Wspierała także 130 osób spoza szpitala. Zarząd sprawowało trzech prowizorów. Działalność fundacji ustała w 1945. Fundamenty szpitala i kościoła odsłonięto częściowo i przebadano w 2021.
| Notowany w roku | Imię i nazwisko | Zawód |
|---|---|---|
| 1797 | Christoph Hartwich Reimer (1740–1821) | kupiec |
| 1817 | Johann Carl Bollhagen (1781–1863) | kupiec |
| 1839 | D.C. Karth | kupiec |
| 1858 | Carl Wilhelm Uphagen (1803–1878) | kupiec |
| 1869 | Ernst August Schönbeck (1790–1871) | kupiec |
| 1874, 1884 | Richard Ehrlich (1816–1893) | makler |
| 1892, 1897 | Heinrich Wilhelm Mayer (1832 – po 1916) | browarnik |
| 1908, 1914, 1921 | Friedrich Wilhelm Penner (1842–1925) | browarnik |
| 1928,1935 | Felix von Kolkow | kupiec |
| 1939 | Alfred Glagau | bankowiec |
| 1549 | Stephan Bilovius |
| 1615 | Henricus Petrejus Hartmann |
| 1623–1648 | Petrus Richter |
| 1648–1664 | Simon Janichius |
| 1664–1685 | Adam Hartsch |
| 1686–1710 | Michael Ewald |
| 1710–1711 | Adam Tichirtner |
| 1712–1715 | Johann David Henrichsdorff |
| 1715–1749 | Johann Salomon Richter |
| 1750–1761 | David Hermann Richter |
| 1761–1768 | Johann Gerber |
| 1768–1800 | Johann Christian Teschke |
| 1801–1807 | Carl Beniamin Schmidt |
