WYDZIAŁ CHEMICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ
| Linia 93: | Linia 93: | ||
| class="authorEgTab" | {{author: WP}} | | class="authorEgTab" | {{author: WP}} | ||
|} | |} | ||
| + | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017'', red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 16–20, 29–34. | ||
Aktualna wersja na dzień 17:25, 6 lip 2024
WYDZIAŁ CHEMICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ (PG). Powołany dekretem Rady Ministrów z dnia 24 V 1945 o przekształceniu PG w państwową szkołę akademicką. Twórcą i głównym organizatorem Wydziału był Włodzimierz Wawryk. Pierwszymi wykładowcami byli profesorowie, wywodzący się m.in. z Politechniki Lwowskiej, Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Wileńskiego: Ignacy Adamczewski, Tadeusz Sulma, Juliusz Dobrowolski, Leon Kamieński, Stefan Minc, Tadeusz Pompowski, Włodzimierz Rodziewicz. W niedługim czasie dołączyli do nich: Damazy Tilgner, Ernest Sym, Emil Taschner, Henryk Niewiadomski.
W 1946 na WCH funkcjonowało 14 katedr: 1/ Fizyki II, 2/ Technologii Środków Leczniczych, 3/ Chemii Organicznej, 4/ Chemii Nieorganicznej, 5/ Chemii Fizycznej, 6/ Mineralogii i Petrografii, 7/ Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego, 8/ Technologii Ogólnej Nieorganicznej, 9/ Technologii Ogólnej Organicznej, 10/ Technologii Środków Spożywczych, 11/ Technologii Paliw, Smarów i Wody 12/ Technologii Chemicznej Drewna i Torfu, 13/ Geologii i Surowców, 14/ Botaniki. Po likwidacji w 1951 Wydziału Inżynierii Rolnej – część jego katedr przeniesiono na Wydział Chemiczny.
W 2017 na Wydziale funkcjonowały katedry: Chemii Nieorganicznej, Chemii Organicznej, Chemii Fizycznej, Chemii Analitycznej, Technologii Chemicznej, Technologii Leków i Biochemii, Technologii Koloidów i Lipidów, Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej, Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności, Biotechnologii Molekularnej i Mikrobiologii, Technologii Polimerów, Inżynierii Chemicznej i Procesowej, Aparatury i Maszynoznawstwa Chemicznego, Chemii Technologii Materiałów Funkcjonalnych. Od 2016 funkcjonuje Rada Konsultacyjna Wydziału Chemicznego.
Początkowo Wydział prowadził zajęcia tylko dla pierwszego roku studiów na PG, od 1947 zorganizowano naukę w cyklu czteroletnim. W latach 1948–1949 wprowadzono dwustopniowe studia: magisterskie i inżynierskie na niektórych specjalnościach, w 1950 – 4-letnie studia inżynierskie, w 1952 – studia magisterskie dla inżynierów I stopnia. W 1954 przywrócono 5-letnie jednolite studia magisterskie (10–11 semestrów), które obowiązywały do 1998. Okresowo wprowadzono studia inżynierskie dla określonych specjalności, przeznaczone dla osób skierowanych z zakładów pracy (m.in. na specjalności: spożywczej i zabezpieczeń przeciwkorozyjnych).
Od 1986 prowadzono studia na kierunku chemia, od 1987 – technologia chemiczna oraz biotechnologia, od 1991 – systemy ochrony środowiska (następnie ochrona środowiska). W 1994 uruchomiono 4-letnie studia inżynierskie na kierunku technologia chemiczna, biotechnologia, w 1998 – na kierunku ochrona środowiska (w języku angielskim: Environmental Protection and Management). W 2005 wprowadzono 3-stopniowe studia według systemu bolońskiego (inżynierskie, magisterskie, doktoranckie) na sześciu kierunkach: chemia, technologia chemiczna, biotechnologia, technologia ochrony środowiska, inżyniera materiałowa.
W 1967 uruchomiono studia doktoranckie na kierunkach: chemia fizyczna, roztworów, chemia i technologia związków biologicznie czynnych, a w 1974 – na kierunku chemia fizyczna, nieorganiczna i analityczna, od 1978 – chemia i technologia chemiczna. W 1990 powstało stacjonarne wydziałowe Studium Doktoranckie w dziedzinach nauk chemicznych oraz technicznych.
Do 2017 Rada WCH nadała stopień doktora ponad 730 osobom, a stopień doktora habilitowanego – ponad 120 osobom. Wydział należy do największych w kraju, w 2017 pracowało w nim 166 nauczycieli akademickich, w tym 49 profesorów i 29 doktorów habilitowanych. Na Wydziale opracowano liczne patenty oraz wdrożenia w tym leki: przeciwgrzybiczne i przeciwnowotworowe. Już w 1946 powstało pierwsze muzeum mineralogiczno-petrograficzne.
Na Wydziale działają koła naukowe, między innymi International Society for Pharmaceutical Engineering (ISPE), Koło Badaczy Korozji, Koło Studentów Biotechnologii, Koło Naukowe Technologii Polimerów, Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda”, Naukowe Koło Chemików (14 V 2003 otrzymało Nagrodę Czerwonej Róży, współorganizator corocznych dni Wydziału).
W 1952 na potrzeby Wydziału wybudowano gmach Chemii „B” (od 2004 im. prof. Wacława Szybalskiego), w 1973 – gmach Chemii „C”. Ogólnie bazę lokalową tworzą cztery budynki z pomieszczeniami dydaktycznymi, laboratoriami badawczymi, lokalami administracyjnymi i magazynem chemicznym.
| Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
|---|---|
| 1945–1948 | prof. dr Włodzimierz Wawryk |
| 1948–1951 | prof. dr inż. Stefan Minc |
| 1951–1953 | prof. dr Włodzimierz Rodziewicz |
| 1953–1954 | prof. dr inż. Ignacy Adamczewski |
| 1954–1956 | prof. dr inż. Tadeusz Pompowski |
| 1956–1958 | prof. dr. inż. Zbigniew Rozmej |
| 1958 –1962 | prof. dr inż. Włodzimierz Rodziewicz |
| 1962–1965 | doc. dr inż. Tadeusz Pompowski |
| 1965 | prof. dr inż. Zygmunt Ledóchowski |
| 1965 –1969 | prof. dr inż. Ignacy Adamczewski |
| 1969–1971 | prof. dr. inż. Włodzimierz Libuś |
| 1971–1973 | doc. dr hab. inż. Teresa Sokołowska |
| 19673–1975 | prof. dr hab. inż. Zdzisław Sikorski |
| 1975–1978 | doc. dr hab. inż. Włodzimierz Zwierzykowski |
| 1978–1981 | prof. dr hab. inż. Zdzisław Sikorski |
| 1981–1984 | prof. dr hab. inż. Jan Dobrowolski |
| 1984–1990 | prof. dr hab. inż. Bronisław Drozdowski |
| 1990–1996 | prof. dr hab. inż. Jan Biernat |
| 1996–2000 | prof. dr hab. inż. Jacek Namieśnik |
| 2000–2005 | prof. dr hab. inż. Sławomir Milewski |
| 2005–2012 | prof. dr hab. inż. Jacek Namieśnik |
| 2012–2019 | prof. dr hab. inż. Sławomir Milewski |
| 2019–2024 | prof. dr hab. inż. Agata Kot-Wasik |
| 2024– | dr hab. inż. Jacek Gębicki, prof. PG |
Bibliografia:
Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017, red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 16–20, 29–34.
