KAMECKI JULIAN, docent Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Kamecki_Julian.jpg |thumb| Julian Kamecki]] | [[File: Kamecki_Julian.jpg |thumb| Julian Kamecki]] | ||
| − | '''JULIAN KAMECKI''' (18 I 1909 Kraków – 23 IV 1955 Kraków), chemik, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Daniela i Katarzyny z domu Trzpis. W 1927 ukończył VII Gimnazjum w Krakowie, a w 1932 Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie chemii. W 1934 obronił doktorat w zakresie chemii na tym samym wydziale. W latach 1932–1939 pracował w Zakładzie Chemii na UJ, jednocześnie w 1932 rozpoczął współpracę z Akademią Górniczą w Krakowie. Od 1939 doktor habilitowany (na UJ), od września tego roku docent w zakresie chemii nieorganicznej i elektrochemii. 6 XI 1939 aresztowany wraz z grupą wykładowców w Krakowie, od listopada więzień obozów koncentracyjnych w Dachau i Sachsenhausen, w styczniu 1941 zwolniony. Od 1941 do lutego 1945 pracował jako robotnik w miejskich wodociągach, następnie jako kierownik laboratorium w fabryce chemiczno-farmaceutycznej dr. A. Wandera. W latach 1942–1944 wykładał na tajnym UJ. <br/><br/> | + | '''JULIAN KAMECKI''' (18 I 1909 Kraków – 23 IV 1955 Kraków), chemik, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn kolejarza Daniela (zm. 1937) i Katarzyny z domu Trzpis (zm. 1928), brat Władysława i Ludwiki, po mężu Dobrowolskiej. W 1927 ukończył VII Gimnazjum w Krakowie, a w 1932 Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie chemii. W 1934 obronił doktorat w zakresie chemii na tym samym wydziale. W latach 1932–1939 pracował w Zakładzie Chemii na UJ, jednocześnie w 1932 rozpoczął współpracę z Akademią Górniczą w Krakowie. Od 1939 doktor habilitowany (na UJ), od września tego roku docent w zakresie chemii nieorganicznej i elektrochemii. 6 XI 1939 aresztowany wraz z grupą wykładowców w Krakowie, od listopada więzień obozów koncentracyjnych w Dachau i Sachsenhausen, w styczniu 1941 zwolniony. Od 1941 do lutego 1945 pracował jako robotnik w miejskich wodociągach, następnie jako kierownik laboratorium w fabryce chemiczno-farmaceutycznej dr. A. Wandera. W latach 1942–1944 wykładał na tajnym UJ. <br/><br/> |
Od lutego do sierpnia 1945 był zatrudniony na stanowisku zastępcy profesora UJ oraz w Akademii Górniczej. Od 1 IX do 30 XII 1945 pracował na PG, gdzie był organizatorem i kierownikiem Katedry Chemii Fizycznej na Wydziale Chemicznym. Od stycznia 1946 do kwietnia 1955 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, pełniąc funkcję prodziekana Wydziału Chemicznego, od listopada 1946 na stanowisku profesora zwyczajnego. Był też wykładowcą w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie i Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. <br/><br/> | Od lutego do sierpnia 1945 był zatrudniony na stanowisku zastępcy profesora UJ oraz w Akademii Górniczej. Od 1 IX do 30 XII 1945 pracował na PG, gdzie był organizatorem i kierownikiem Katedry Chemii Fizycznej na Wydziale Chemicznym. Od stycznia 1946 do kwietnia 1955 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, pełniąc funkcję prodziekana Wydziału Chemicznego, od listopada 1946 na stanowisku profesora zwyczajnego. Był też wykładowcą w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie i Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. <br/><br/> | ||
Autor publikacji na temat korozji, chemii fizycznej, elektrochemii, termochemii, konduktometrii, w tym podręcznika ''Metale i stopy'' (1949) oraz trzech skryptów, m.in. ''Zarysu chemii fizycznej'' (część I, 1946); współtwórca dwóch patentów. Zasiadał w Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Chemicznego, w latach 1948–1949 przewodniczył oddziałowi krakowskiemu. Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego i Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. W 1951 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. <br/><br/> | Autor publikacji na temat korozji, chemii fizycznej, elektrochemii, termochemii, konduktometrii, w tym podręcznika ''Metale i stopy'' (1949) oraz trzech skryptów, m.in. ''Zarysu chemii fizycznej'' (część I, 1946); współtwórca dwóch patentów. Zasiadał w Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Chemicznego, w latach 1948–1949 przewodniczył oddziałowi krakowskiemu. Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego i Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. W 1951 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. <br/><br/> | ||
| − | Odznaczony m.in. Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). | + | Odznaczony m.in. Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). Od 1935 był żonaty z Henryką Marią z domu Hausner (10 VII 1908 Kraków – 4 II 1998 Kraków), ojciec Krystyny po mężu Sępek (28 VI 1939 Kraków – 7 III 2002 Kraków). Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/> | ||
| + | ''Politechnika Gdańska 1945–1970. Księga pamiątkowa'', red. Barbara Mielcarzewicz, Gdańsk 1970, s. 212.<br/> | ||
| + | ''Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017'', red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 84. | ||
Aktualna wersja na dzień 22:16, 3 lip 2024
JULIAN KAMECKI (18 I 1909 Kraków – 23 IV 1955 Kraków), chemik, docent Politechniki Gdańskiej (PG). Syn kolejarza Daniela (zm. 1937) i Katarzyny z domu Trzpis (zm. 1928), brat Władysława i Ludwiki, po mężu Dobrowolskiej. W 1927 ukończył VII Gimnazjum w Krakowie, a w 1932 Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie chemii. W 1934 obronił doktorat w zakresie chemii na tym samym wydziale. W latach 1932–1939 pracował w Zakładzie Chemii na UJ, jednocześnie w 1932 rozpoczął współpracę z Akademią Górniczą w Krakowie. Od 1939 doktor habilitowany (na UJ), od września tego roku docent w zakresie chemii nieorganicznej i elektrochemii. 6 XI 1939 aresztowany wraz z grupą wykładowców w Krakowie, od listopada więzień obozów koncentracyjnych w Dachau i Sachsenhausen, w styczniu 1941 zwolniony. Od 1941 do lutego 1945 pracował jako robotnik w miejskich wodociągach, następnie jako kierownik laboratorium w fabryce chemiczno-farmaceutycznej dr. A. Wandera. W latach 1942–1944 wykładał na tajnym UJ.
Od lutego do sierpnia 1945 był zatrudniony na stanowisku zastępcy profesora UJ oraz w Akademii Górniczej. Od 1 IX do 30 XII 1945 pracował na PG, gdzie był organizatorem i kierownikiem Katedry Chemii Fizycznej na Wydziale Chemicznym. Od stycznia 1946 do kwietnia 1955 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, pełniąc funkcję prodziekana Wydziału Chemicznego, od listopada 1946 na stanowisku profesora zwyczajnego. Był też wykładowcą w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie i Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.
Autor publikacji na temat korozji, chemii fizycznej, elektrochemii, termochemii, konduktometrii, w tym podręcznika Metale i stopy (1949) oraz trzech skryptów, m.in. Zarysu chemii fizycznej (część I, 1946); współtwórca dwóch patentów. Zasiadał w Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Chemicznego, w latach 1948–1949 przewodniczył oddziałowi krakowskiemu. Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego i Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. W 1951 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.
Odznaczony m.in. Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). Od 1935 był żonaty z Henryką Marią z domu Hausner (10 VII 1908 Kraków – 4 II 1998 Kraków), ojciec Krystyny po mężu Sępek (28 VI 1939 Kraków – 7 III 2002 Kraków). Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Politechnika Gdańska 1945–1970. Księga pamiątkowa, red. Barbara Mielcarzewicz, Gdańsk 1970, s. 212.
Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017, red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 84.
