ENDE FRIEDRICH WILHELM II, złotnik, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''FRIEDRICH WILHELM ENDE II''' (1765 Gdańsk – 16 II 1842 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika [[ENDE FRIEDRICH WILHELM I, złotnik, jubiler | Friedricha Wilhelma Ende I]], zapisany na naukę u ojca od razu po urodzeniu, faktycznie ją rozpoczął w 1780, kończąc dyplomem w 1784. Pracę mistrzowską (majstersztyk) wykonał w pracowni Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812), od 1794 mistrz. W latach 1808–1817 prowadził zakład w swoim domu przy 3. Damm 1425 (ul. Grobla III 11), w 1836 przy Hundegasse 329 (ul. Ogarna 105). Dzierżawił także należącą do cechu złotników odlewnię metali szlachetnych nad [[KANAŁ RADUNI | Kanałem Raduni]], w rejonie Silberhütte ([[HUCISKO | Hucisko]]). Starszy cechu w latach 1806, 1807 i 1810, kompan (podstarszy) w 1805 i 1809.<br/><br/> | '''FRIEDRICH WILHELM ENDE II''' (1765 Gdańsk – 16 II 1842 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika [[ENDE FRIEDRICH WILHELM I, złotnik, jubiler | Friedricha Wilhelma Ende I]], zapisany na naukę u ojca od razu po urodzeniu, faktycznie ją rozpoczął w 1780, kończąc dyplomem w 1784. Pracę mistrzowską (majstersztyk) wykonał w pracowni Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812), od 1794 mistrz. W latach 1808–1817 prowadził zakład w swoim domu przy 3. Damm 1425 (ul. Grobla III 11), w 1836 przy Hundegasse 329 (ul. Ogarna 105). Dzierżawił także należącą do cechu złotników odlewnię metali szlachetnych nad [[KANAŁ RADUNI | Kanałem Raduni]], w rejonie Silberhütte ([[HUCISKO | Hucisko]]). Starszy cechu w latach 1806, 1807 i 1810, kompan (podstarszy) w 1805 i 1809.<br/><br/> | ||
| − | Naukę zawodu ukończyli u niego synowie Eduard Heinrich (zapisany na nauki w 1800) i Friedrich Leopold (1804) oraz Friedrich Wilhelm de le Roi z Golubia (1801) i Gottfried Ludwig Menk (1806). Nauki nie ukończyli natomiast pozostali synowie: Friedrich August (1795), Ernst Ferdinand (1799) – obaj zmarli w 1799, i Carl Otto (1809) , podobnie jak Carl Friedrich Samuel Schütz (1811). Czeladnikiem był zapisany w 1805 na cztery lata Daniel Friedrich Schultze z Królewca (Königsberg). Prace mistrzowskie pod jego kierunkiem wykonali: Gdańszczanin Eduard Belidor Ignatius Schröder (1807, Nathanael Gotthilf Schultz, Johann Jacob Koch, [[SCHULTZ THEODOR GOTTLIEB, jubiler | Theodor Gottlieb Schultz]], [[STUMPF CARL, złotnik | Carl Stumpf]], Johann Conrad Weiss (? Bayreuth – 1811) i Conrad Jacob Wonnicker (Wonicker, Wonnecker; 31 III 1738 – 21 III 1786). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Naukę zawodu ukończyli u niego synowie Eduard Heinrich (zapisany na nauki w 1800) i Friedrich Leopold (1804) oraz Friedrich Wilhelm de le Roi z Golubia (1801) i Gottfried Ludwig Menk (1806). Nauki nie ukończyli natomiast pozostali synowie: Friedrich August (1795), Ernst Ferdinand (1799) – obaj zmarli w 1799, i Carl Otto (1809) , podobnie jak Carl Friedrich Samuel Schütz (1811). Czeladnikiem był zapisany w 1805 na cztery lata Daniel Friedrich Schultze z Królewca (Königsberg). Prace mistrzowskie pod jego kierunkiem wykonali: Gdańszczanin Eduard Belidor Ignatius Schröder (1807, Nathanael Gotthilf Schultz, Johann Jacob Koch, [[SCHULTZ THEODOR GOTTLIEB, jubiler | Theodor Gottlieb Schultz]], [[STUMPF CARL, złotnik | Carl Stumpf]], Johann Conrad Weiss (? Bayreuth – 1811) i Conrad Jacob Wonnicker (Wonicker, Wonnecker; 31 III 1738 – 21 III 1786). <br/><br/> |
| + | Żonaty był z Johanną Eleonorą Schultz (1767 – 19 IX 1830 Gdańsk) i po raz drugi z Friederiką z domu Braun (1789 – 15 VIII 1845). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 79.<br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 79.<br/> | ||
Wersja z 20:56, 30 cze 2024
FRIEDRICH WILHELM ENDE II (1765 Gdańsk – 16 II 1842 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika Friedricha Wilhelma Ende I, zapisany na naukę u ojca od razu po urodzeniu, faktycznie ją rozpoczął w 1780, kończąc dyplomem w 1784. Pracę mistrzowską (majstersztyk) wykonał w pracowni Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812), od 1794 mistrz. W latach 1808–1817 prowadził zakład w swoim domu przy 3. Damm 1425 (ul. Grobla III 11), w 1836 przy Hundegasse 329 (ul. Ogarna 105). Dzierżawił także należącą do cechu złotników odlewnię metali szlachetnych nad Kanałem Raduni, w rejonie Silberhütte ( Hucisko). Starszy cechu w latach 1806, 1807 i 1810, kompan (podstarszy) w 1805 i 1809.
Naukę zawodu ukończyli u niego synowie Eduard Heinrich (zapisany na nauki w 1800) i Friedrich Leopold (1804) oraz Friedrich Wilhelm de le Roi z Golubia (1801) i Gottfried Ludwig Menk (1806). Nauki nie ukończyli natomiast pozostali synowie: Friedrich August (1795), Ernst Ferdinand (1799) – obaj zmarli w 1799, i Carl Otto (1809) , podobnie jak Carl Friedrich Samuel Schütz (1811). Czeladnikiem był zapisany w 1805 na cztery lata Daniel Friedrich Schultze z Królewca (Königsberg). Prace mistrzowskie pod jego kierunkiem wykonali: Gdańszczanin Eduard Belidor Ignatius Schröder (1807, Nathanael Gotthilf Schultz, Johann Jacob Koch, Theodor Gottlieb Schultz, Carl Stumpf, Johann Conrad Weiss (? Bayreuth – 1811) i Conrad Jacob Wonnicker (Wonicker, Wonnecker; 31 III 1738 – 21 III 1786).
Żonaty był z Johanną Eleonorą Schultz (1767 – 19 IX 1830 Gdańsk) i po raz drugi z Friederiką z domu Braun (1789 – 15 VIII 1845).
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 79.
