WOGE JOHANN WERNER, budowniczy instrumentów
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN WERNER WOGE''' (Wooge, Woga; marzec/kwiecień 1696 Gittelde, Dolna Saksonia – marzec/kwiecień 1772 Gdańsk), najbardziej znany gdański budowniczy wysoko cenionych klawikordów, klawesynów i fortepianów, także fortepianów z rejestrem fletowym wykonanym przez [[DALITZ FRIEDRICH RUDOLPH, budowniczy organów i fortepianów | Friedricha Rudolpha Dalitza]]. Około 1730 notowany na Vorstadt (Stare | + | '''JOHANN WERNER WOGE''' (Wooge, Woga; marzec/kwiecień 1696 Gittelde, Dolna Saksonia – marzec/kwiecień 1772 Gdańsk), najbardziej znany gdański budowniczy wysoko cenionych klawikordów, klawesynów i fortepianów, także fortepianów z rejestrem fletowym wykonanym przez [[DALITZ FRIEDRICH RUDOLPH, budowniczy organów i fortepianów | Friedricha Rudolpha Dalitza]]. Około 1730 notowany na Vorstadt (Stare Przedmieście), 8 VII 1733 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] (za opłatą 500 florenów), 11 II 1735 kupił za 3500 guldenów posesję przy Tobiasgasse 1864 (34; ul. Tobiasza, część nieodbudowana po 1945). W ostatnich latach życia, ze względu na podeszły wiek, nie wykonywał już zawodu i prawdopodobnie zubożał (nie stać go było na służbę). <br/><br/> |
Około 1730 ożenił się z wdową Anną Reginą Haensel (zm. 1778). Miał synów: Johanna Wernera (zm. 1775?), organistę [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], Christiana (Christopha) Gottlieba (ochrzczony 13 VIII 1730 – 1776), Johanna Christiana (ochrzczony 3 IX 1733), córki: Annę Reginę Dauss, Florentinę Gutcke (ur. przed 1759) i Louisę Diemcke (około 1744 – 13 V 1781). Należał do parafii św. Jana – pochowano go pod posadzką kościoła, pod ławką męską nr 28 i płytami nr 75 i 83. <br/><br/> | Około 1730 ożenił się z wdową Anną Reginą Haensel (zm. 1778). Miał synów: Johanna Wernera (zm. 1775?), organistę [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], Christiana (Christopha) Gottlieba (ochrzczony 13 VIII 1730 – 1776), Johanna Christiana (ochrzczony 3 IX 1733), córki: Annę Reginę Dauss, Florentinę Gutcke (ur. przed 1759) i Louisę Diemcke (około 1744 – 13 V 1781). Należał do parafii św. Jana – pochowano go pod posadzką kościoła, pod ławką męską nr 28 i płytami nr 75 i 83. <br/><br/> | ||
Klawesyn Wogego (''Joannes Werner Woge Danzig Fecit 1746'') odnotowano w latach 1782–1786 w Hertford (Anglia). Klawesyn z pedałem z 1739 roku sprzedawano 13 XII 1770 w Rydze po śmierci sekretarza gubernialnego Würffla. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Klawesyn Wogego (''Joannes Werner Woge Danzig Fecit 1746'') odnotowano w latach 1782–1786 w Hertford (Anglia). Klawesyn z pedałem z 1739 roku sprzedawano 13 XII 1770 w Rydze po śmierci sekretarza gubernialnego Würffla. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:19, 18 cze 2024
JOHANN WERNER WOGE (Wooge, Woga; marzec/kwiecień 1696 Gittelde, Dolna Saksonia – marzec/kwiecień 1772 Gdańsk), najbardziej znany gdański budowniczy wysoko cenionych klawikordów, klawesynów i fortepianów, także fortepianów z rejestrem fletowym wykonanym przez Friedricha Rudolpha Dalitza. Około 1730 notowany na Vorstadt (Stare Przedmieście), 8 VII 1733 uzyskał obywatelstwo Gdańska (za opłatą 500 florenów), 11 II 1735 kupił za 3500 guldenów posesję przy Tobiasgasse 1864 (34; ul. Tobiasza, część nieodbudowana po 1945). W ostatnich latach życia, ze względu na podeszły wiek, nie wykonywał już zawodu i prawdopodobnie zubożał (nie stać go było na służbę).
Około 1730 ożenił się z wdową Anną Reginą Haensel (zm. 1778). Miał synów: Johanna Wernera (zm. 1775?), organistę kościoła św. Jana, Christiana (Christopha) Gottlieba (ochrzczony 13 VIII 1730 – 1776), Johanna Christiana (ochrzczony 3 IX 1733), córki: Annę Reginę Dauss, Florentinę Gutcke (ur. przed 1759) i Louisę Diemcke (około 1744 – 13 V 1781). Należał do parafii św. Jana – pochowano go pod posadzką kościoła, pod ławką męską nr 28 i płytami nr 75 i 83.
Klawesyn Wogego (Joannes Werner Woge Danzig Fecit 1746) odnotowano w latach 1782–1786 w Hertford (Anglia). Klawesyn z pedałem z 1739 roku sprzedawano 13 XII 1770 w Rydze po śmierci sekretarza gubernialnego Würffla.
