SZCZĘSNY BERNARD, wiceprzewodniczący WRN w Gdańsku
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Bernard_Szczęsny.jpeg | thumb| Strona tytułowa monografii Krzysztofa Sławskiego, ''Bernard Szczęsny (1919-1993). Więzień Stutthofu, burmistrz Wejherowa, prezes Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego'', Gdańsk 2019]] | [[File: Bernard_Szczęsny.jpeg | thumb| Strona tytułowa monografii Krzysztofa Sławskiego, ''Bernard Szczęsny (1919-1993). Więzień Stutthofu, burmistrz Wejherowa, prezes Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego'', Gdańsk 2019]] | ||
'''BERNARD SZCZĘSNY''' (27 X 1919 Charlottenburg koło Berlina – 19 XII 1993 Gdańsk), polityk regionalny, działacz społeczny. Po I wojnie światowej zamieszkał z rodzicami w Chojnicach. Uczył się w szkołach średnich w Chojnicach i Toruniu. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939, następnie brał udział w konspiracji na Pomorzu; aresztowany w 1942, został osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. W 1945 przeżył tzw. marsz śmierci.<br/><br/> | '''BERNARD SZCZĘSNY''' (27 X 1919 Charlottenburg koło Berlina – 19 XII 1993 Gdańsk), polityk regionalny, działacz społeczny. Po I wojnie światowej zamieszkał z rodzicami w Chojnicach. Uczył się w szkołach średnich w Chojnicach i Toruniu. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939, następnie brał udział w konspiracji na Pomorzu; aresztowany w 1942, został osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. W 1945 przeżył tzw. marsz śmierci.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1945–1949 burmistrz Wejherowa, 1956–1961 przewodniczący Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (RN) w Wejherowie. W 1946 organizator I Kongresu Kaszubskiego, w 1959 główny inicjator utworzenia [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubskiego]], 1959–1971 jego prezes. W 1961–1969 wiceprzewodniczący Prezydium Wojewódzkiej RN w Gdańsku, odpowiedzialny | + | W latach 1945–1949 burmistrz Wejherowa, 1956–1961 przewodniczący Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (RN) w Wejherowie. W 1946 organizator I Kongresu Kaszubskiego, w 1959 główny inicjator utworzenia [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubskiego]], 1959–1971 jego prezes. W 1961–1969 wiceprzewodniczący Prezydium Wojewódzkiej RN w Gdańsku, odpowiedzialny m.in. za oświatę, kulturę i turystykę. Zabiegał o budowę siedziby [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], należał do grona osób dążących do przekształcenia [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] w [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytet Gdański]], budowy nowej nadmorskiej bazy noclegowej w Gdańsku; orędownik budowy szkół w ramach programu 1000 szkół na 1000-lecie państwa polskiego.<br/><br/> |
W 1964 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1963–1970 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. W okresie 1969–1980 prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Inwalidów w Gdańsku, skupiającego 23 zakłady pracy. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Klubu Byłych Więźniów Obozu Koncentracyjnego Stutthof, współtwórca Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. W 1977 honorowy obywatel Wejherowa. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: KS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 1964 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1963–1970 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. W okresie 1969–1980 prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Inwalidów w Gdańsku, skupiającego 23 zakłady pracy. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Klubu Byłych Więźniów Obozu Koncentracyjnego Stutthof, współtwórca Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. W 1977 honorowy obywatel Wejherowa. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: KS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:58, 12 cze 2024
BERNARD SZCZĘSNY (27 X 1919 Charlottenburg koło Berlina – 19 XII 1993 Gdańsk), polityk regionalny, działacz społeczny. Po I wojnie światowej zamieszkał z rodzicami w Chojnicach. Uczył się w szkołach średnich w Chojnicach i Toruniu. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939, następnie brał udział w konspiracji na Pomorzu; aresztowany w 1942, został osadzony w obozie Stutthof. W 1945 przeżył tzw. marsz śmierci.
W latach 1945–1949 burmistrz Wejherowa, 1956–1961 przewodniczący Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (RN) w Wejherowie. W 1946 organizator I Kongresu Kaszubskiego, w 1959 główny inicjator utworzenia Zrzeszenia Kaszubskiego, 1959–1971 jego prezes. W 1961–1969 wiceprzewodniczący Prezydium Wojewódzkiej RN w Gdańsku, odpowiedzialny m.in. za oświatę, kulturę i turystykę. Zabiegał o budowę siedziby Teatru Wybrzeże, należał do grona osób dążących do przekształcenia Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Uniwersytet Gdański, budowy nowej nadmorskiej bazy noclegowej w Gdańsku; orędownik budowy szkół w ramach programu 1000 szkół na 1000-lecie państwa polskiego.
W 1964 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1963–1970 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. W okresie 1969–1980 prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Inwalidów w Gdańsku, skupiającego 23 zakłady pracy. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Klubu Byłych Więźniów Obozu Koncentracyjnego Stutthof, współtwórca Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. W 1977 honorowy obywatel Wejherowa. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
