PISKOZUB KAZIMIERZ, lekarz, chirurg
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Encyklopedia Category: Ludzie”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | |
| + | '''KAZIMIERZ PISKOZUB''' (14 I 1899 Kołomyja, obecnie Ukraina – 1 IV 1965 Gdańsk), lekarz, chirurg. Syn urzędnika Andrzeja. W Kołomyi ukończył Szkołę Powszechna i w 1918 Gimnazjum Klasyczne. W latach 1918–1926 studiował medycynę na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, doktor wszech nauk lekarskich, specjalizował się w chirurgii oraz ginekologii, w Wiedniu zdobył specjalizację z ortopedii. Od 1926 pracował w szpitalu i klinice chirurgicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1930 wygrał konkurs na dyrektora powiatowego szpitala w Wolsztynie (Wielkopolska), w którym pracował do 1938. Od 1938 kierownik oddziału chirurgicznego w szpitalu w Lesznie. We wrześniu 1939 zmobilizowany do szpitala wojskowego w Chełmie w lubelskiem, ranny w czasie ewakuacji szpitala na wschód. Po powrocie do Leszna 7 XII 1939 aresztowany i z rodzina wywieziony do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie pracował w Ubezpieczalni Społecznej. <br/><br/> | ||
| + | W lipcu 1945 skierowany przez Ministerstwo Zdrowia do Gdańska, od 27 tego miesiąca do końca 1946 był kierownikiem organizującego się oddziału chirurgicznego w [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG), jednocześnie 1945 starszym asystentem w Zakładzie Anatomii Prawidłowej. W latach 1947–1949 był ordynatorem oddziału chirurgicznego w szpitalu PCK przy ul. Śluza 9/10 (zob. [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | Szpital Kliniczny pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny]]), od marca 1950 do października 1954 dyrektorem i ordynatorem oddziału chirurgicznego szpitala miejskiego (od 1956 [[SZPITAL WOJEWÓDZKI | Szpital Wojewódzki]]) przy ówczesnej ul. Świerczewskiego (od 1990 ul. Nowe Ogrody 2/6). Od 1955 do 1965 pracował w ambulatorium chirurgicznym gdańskiej stacji Pogotowia Ratunkowego. Od 1 I 1965 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| + | Przed wojną był członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz sekcji Wszechsłowiańskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1946 członek komitetu organizacyjnego oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Od 1947 członek Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów w Brukseli. Uhonorowany m.in odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]].<br/><br/> | ||
| + | Od 1930 żonaty z Zofią (27 VII 1908 Wanne-Eickel (Westfalia) – 24 III 2006 Gdańsk), córką powstańca wielkopolskiego, kapitana Józefa Talarczyka, w czasie wojny łączniczką Narodowych Sił Zbrojnych. Ojciec profesora [[PISKOZUB ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Andrzeja Piskozuba]], Marii Piskozub-Romanowskej (ur. 1934 Wolsztyn), doktora nauk humanistycznych, adiunktki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie; Barbary Piskozub-Grzybowskiej (ur. 1936 Wolsztyn), kierowniczki Laboratorium Analitycznego w Ośrodku Zdrowia w Gdańsku-[[ORUNIA|Oruni]]; oraz Elżbiety (2 V 1940 Tomaszów Mazowiecki – 18 V 2oo5 Gdańsk), doktora medycyn, dermatologa, adiunktki AMG. <br/><br/> | ||
| + | Zmarł nagle, pochowany 5 IV 1965 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]] w Gdańsku. {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Modliński Adam, ''Piskozub Józef'', w: Wolsztyński Słownik Biograficzny, cz. II, Wolsztyn 2007, s. 230–231. <br/> | ||
| + | Kieturakis Zdzisław, Swica Stanisław, ''Osiągnięcia klinik i zakładów zabiegowych AMG'', „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 1, 1971, s. 190. <br/> | ||
| + | Wajda Zdzisław, ''Dzieje gdańskiej chirurgii akademickiej i dyscyplin zabiegowych oraz anestezjologii w 60-lecie Akademii Medycznej w Gdańsku (1945–2005)'', „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 35, 2005, Suplement 9, s. 61, 82. | ||
Wersja z 15:36, 3 cze 2024
KAZIMIERZ PISKOZUB (14 I 1899 Kołomyja, obecnie Ukraina – 1 IV 1965 Gdańsk), lekarz, chirurg. Syn urzędnika Andrzeja. W Kołomyi ukończył Szkołę Powszechna i w 1918 Gimnazjum Klasyczne. W latach 1918–1926 studiował medycynę na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, doktor wszech nauk lekarskich, specjalizował się w chirurgii oraz ginekologii, w Wiedniu zdobył specjalizację z ortopedii. Od 1926 pracował w szpitalu i klinice chirurgicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1930 wygrał konkurs na dyrektora powiatowego szpitala w Wolsztynie (Wielkopolska), w którym pracował do 1938. Od 1938 kierownik oddziału chirurgicznego w szpitalu w Lesznie. We wrześniu 1939 zmobilizowany do szpitala wojskowego w Chełmie w lubelskiem, ranny w czasie ewakuacji szpitala na wschód. Po powrocie do Leszna 7 XII 1939 aresztowany i z rodzina wywieziony do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie pracował w Ubezpieczalni Społecznej.
W lipcu 1945 skierowany przez Ministerstwo Zdrowia do Gdańska, od 27 tego miesiąca do końca 1946 był kierownikiem organizującego się oddziału chirurgicznego w Akademii Medycznej (AMG), jednocześnie 1945 starszym asystentem w Zakładzie Anatomii Prawidłowej. W latach 1947–1949 był ordynatorem oddziału chirurgicznego w szpitalu PCK przy ul. Śluza 9/10 (zob. Szpital Kliniczny pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny), od marca 1950 do października 1954 dyrektorem i ordynatorem oddziału chirurgicznego szpitala miejskiego (od 1956 Szpital Wojewódzki) przy ówczesnej ul. Świerczewskiego (od 1990 ul. Nowe Ogrody 2/6). Od 1955 do 1965 pracował w ambulatorium chirurgicznym gdańskiej stacji Pogotowia Ratunkowego. Od 1 I 1965 na emeryturze.
Przed wojną był członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz sekcji Wszechsłowiańskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1946 członek komitetu organizacyjnego oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Od 1947 członek Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów w Brukseli. Uhonorowany m.in odznaką „Za zasługi dla Gdańska”.
Od 1930 żonaty z Zofią (27 VII 1908 Wanne-Eickel (Westfalia) – 24 III 2006 Gdańsk), córką powstańca wielkopolskiego, kapitana Józefa Talarczyka, w czasie wojny łączniczką Narodowych Sił Zbrojnych. Ojciec profesora Andrzeja Piskozuba, Marii Piskozub-Romanowskej (ur. 1934 Wolsztyn), doktora nauk humanistycznych, adiunktki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie; Barbary Piskozub-Grzybowskiej (ur. 1936 Wolsztyn), kierowniczki Laboratorium Analitycznego w Ośrodku Zdrowia w Gdańsku-Oruni; oraz Elżbiety (2 V 1940 Tomaszów Mazowiecki – 18 V 2oo5 Gdańsk), doktora medycyn, dermatologa, adiunktki AMG.
Zmarł nagle, pochowany 5 IV 1965 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
Bibliografia:
Modliński Adam, Piskozub Józef, w: Wolsztyński Słownik Biograficzny, cz. II, Wolsztyn 2007, s. 230–231.
Kieturakis Zdzisław, Swica Stanisław, Osiągnięcia klinik i zakładów zabiegowych AMG, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 1, 1971, s. 190.
Wajda Zdzisław, Dzieje gdańskiej chirurgii akademickiej i dyscyplin zabiegowych oraz anestezjologii w 60-lecie Akademii Medycznej w Gdańsku (1945–2005), „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 35, 2005, Suplement 9, s. 61, 82.
