CHUDOBA FRANCISZEK, wiceprezydent Gdańska
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''FRANCISZEK CHUDOBA''' (8 IV 1910 Jaworzno, województwo krakowskie – 10 XI 1969 Gdańsk), działacz polityczny, wiceprezydent Gdańska. Syn Franciszka (2 XII 1883 Jaworzno – 9 V 1962 Śrem), od 1921 sekretarza sądowego w Śremie, i Marii Konstancji z domu Palka (16 IX 1889 Chrzanów – 30 XI 1971 Śrem). Brat Stanisława (22 VI 1913 Chrzanów – 7 XII 1943 Warszawa), działacza socjalistycznego, w listopadzie 1943 sekretarza Naczelnego Komitetu Ludowego Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych, schwytanego w łapance 6 XII 1943, rozstrzelanego następnego dnia w ruinach getta warszawskiego, żonatego z Kazimierą z domu Kunikowską (14 IV 1911 Kamieńsk – 29 VIII 1989 Gdańsk). <br/><br/> | '''FRANCISZEK CHUDOBA''' (8 IV 1910 Jaworzno, województwo krakowskie – 10 XI 1969 Gdańsk), działacz polityczny, wiceprezydent Gdańska. Syn Franciszka (2 XII 1883 Jaworzno – 9 V 1962 Śrem), od 1921 sekretarza sądowego w Śremie, i Marii Konstancji z domu Palka (16 IX 1889 Chrzanów – 30 XI 1971 Śrem). Brat Stanisława (22 VI 1913 Chrzanów – 7 XII 1943 Warszawa), działacza socjalistycznego, w listopadzie 1943 sekretarza Naczelnego Komitetu Ludowego Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych, schwytanego w łapance 6 XII 1943, rozstrzelanego następnego dnia w ruinach getta warszawskiego, żonatego z Kazimierą z domu Kunikowską (14 IV 1911 Kamieńsk – 29 VIII 1989 Gdańsk). <br/><br/> | ||
W 1928, wspólnie z Feliksem Wagnerem, założył w Śremie oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej. Przed II wojną światową urzędnik w poznańskich instytucjach (m.in. Zarząd Miasta i Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w stopniu podporucznika, internowany w oflagu II C w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew). W Gdańsku od 1945, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej – z jej ramienia poseł Krajowej Rady Narodowej – i Polskiego Związku Zachodniego, do 1950 prezes zarządu województwa. Od 15 IV 1945 do października 1946 wiceprezydent Gdańska, | W 1928, wspólnie z Feliksem Wagnerem, założył w Śremie oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej. Przed II wojną światową urzędnik w poznańskich instytucjach (m.in. Zarząd Miasta i Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w stopniu podporucznika, internowany w oflagu II C w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew). W Gdańsku od 1945, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej – z jej ramienia poseł Krajowej Rady Narodowej – i Polskiego Związku Zachodniego, do 1950 prezes zarządu województwa. Od 15 IV 1945 do października 1946 wiceprezydent Gdańska, | ||
| − | odpowiedzialny za resort społeczny (wydziały: Oświaty, Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej) oraz resort milicji (z wydziałami: Bezpieczeństwa, Wojskowym, Ewidencji Ludności, Karno‑Administracyjnym i Urzędem Stanu Cywilnego). Od 11 VI 1945 przewodniczący Komisji Osiedleńczo-Przesiedleńczej. Członek zespołu polskiej Delegatury Komisji Spraw Zbrodni Wojennych Narodów Zjednoczonych powołanego 15 V 1945 do spraw przeprowadzenia oględzin w budynkach Gdańskiego Instytutu Anatomicznego, pod wpływem informacji o rzekomych doświadczeniach prowadzonych tam przez prof. [[SPANNER RUDOLF MARIA, profesor Akademii Medycyny Praktycznej w Gdańsku | Rudolfa Spannera]]. W 1957 współzałożyciel Centralnej Komisji Rewizyjnej. W latach 1958–1959 prezes Spółdzielni Pracy Piast. <br/><br/> | + | odpowiedzialny za resort społeczny (wydziały: Oświaty, Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej) oraz resort milicji (z wydziałami: Bezpieczeństwa, Wojskowym, Ewidencji Ludności, Karno‑Administracyjnym i Urzędem Stanu Cywilnego). Od 11 VI 1945 przewodniczący Komisji Osiedleńczo-Przesiedleńczej. Członek zespołu polskiej Delegatury Komisji Spraw Zbrodni Wojennych Narodów Zjednoczonych powołanego 15 V 1945 do spraw przeprowadzenia oględzin w budynkach Gdańskiego Instytutu Anatomicznego, pod wpływem informacji o rzekomych doświadczeniach prowadzonych tam przez prof. [[SPANNER RUDOLF MARIA, profesor Akademii Medycyny Praktycznej w Gdańsku | Rudolfa Spannera]]. Wchodził w skład komitetu organizacyjnego odbytego 20 X 1946 Zjazdu i Kongresu Polaków Autochtonów Województwa Gdańskiego byłych Członków Gminy Polskiej Związku Polaków w Gdańsku i Członków Związku Polaków w Niemczech (zob. [[WERYFIKACJA NARODOWOŚCIOWA PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ I REHABILITACJA POLSKIEJ LUDNOŚCI RODZIMEJ | weryfikacja narodowościowa po II wojnie światowej]]). W 1957 współzałożyciel Centralnej Komisji Rewizyjnej. W latach 1958–1959 prezes Spółdzielni Pracy Piast. <br/><br/> |
Żonaty z Kazimierą (14 IV 1911 – 29 VIII 1989 Gdańsk). Pochowani na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty z Kazimierą (14 IV 1911 – 29 VIII 1989 Gdańsk). Pochowani na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:00, 12 maj 2024
FRANCISZEK CHUDOBA (8 IV 1910 Jaworzno, województwo krakowskie – 10 XI 1969 Gdańsk), działacz polityczny, wiceprezydent Gdańska. Syn Franciszka (2 XII 1883 Jaworzno – 9 V 1962 Śrem), od 1921 sekretarza sądowego w Śremie, i Marii Konstancji z domu Palka (16 IX 1889 Chrzanów – 30 XI 1971 Śrem). Brat Stanisława (22 VI 1913 Chrzanów – 7 XII 1943 Warszawa), działacza socjalistycznego, w listopadzie 1943 sekretarza Naczelnego Komitetu Ludowego Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych, schwytanego w łapance 6 XII 1943, rozstrzelanego następnego dnia w ruinach getta warszawskiego, żonatego z Kazimierą z domu Kunikowską (14 IV 1911 Kamieńsk – 29 VIII 1989 Gdańsk).
W 1928, wspólnie z Feliksem Wagnerem, założył w Śremie oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej. Przed II wojną światową urzędnik w poznańskich instytucjach (m.in. Zarząd Miasta i Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w stopniu podporucznika, internowany w oflagu II C w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew). W Gdańsku od 1945, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej – z jej ramienia poseł Krajowej Rady Narodowej – i Polskiego Związku Zachodniego, do 1950 prezes zarządu województwa. Od 15 IV 1945 do października 1946 wiceprezydent Gdańska,
odpowiedzialny za resort społeczny (wydziały: Oświaty, Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej) oraz resort milicji (z wydziałami: Bezpieczeństwa, Wojskowym, Ewidencji Ludności, Karno‑Administracyjnym i Urzędem Stanu Cywilnego). Od 11 VI 1945 przewodniczący Komisji Osiedleńczo-Przesiedleńczej. Członek zespołu polskiej Delegatury Komisji Spraw Zbrodni Wojennych Narodów Zjednoczonych powołanego 15 V 1945 do spraw przeprowadzenia oględzin w budynkach Gdańskiego Instytutu Anatomicznego, pod wpływem informacji o rzekomych doświadczeniach prowadzonych tam przez prof. Rudolfa Spannera. Wchodził w skład komitetu organizacyjnego odbytego 20 X 1946 Zjazdu i Kongresu Polaków Autochtonów Województwa Gdańskiego byłych Członków Gminy Polskiej Związku Polaków w Gdańsku i Członków Związku Polaków w Niemczech (zob. weryfikacja narodowościowa po II wojnie światowej). W 1957 współzałożyciel Centralnej Komisji Rewizyjnej. W latach 1958–1959 prezes Spółdzielni Pracy Piast.
Żonaty z Kazimierą (14 IV 1911 – 29 VIII 1989 Gdańsk). Pochowani na cmentarzu Srebrzysko.
