DEMIRSKI PAWEŁ, dramaturg, dziennikarz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''PAWEŁ DEMIRSKI''' (ur. 19 VII 1979 Gdańsk), dramaturg, dziennikarz. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku]] (1998), w latach 1998–1999 studiował architekturę na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], w okresie 2000–2003 dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2003 stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. W latach 2003–2006 był kierownikiem literackim [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], gdzie od 2004 realizował projekt Szybki Teatr Miejski – cykl przedstawień opartych na materiałach dokumentalnych, nagraniach rozmów i prywatnych zapiskach, m.in. jego tekst ''Padnij!'' o polskich żołnierzach walczących w Iraku w reżyserii Piotra Waligórskiego. <br/><br/> | '''PAWEŁ DEMIRSKI''' (ur. 19 VII 1979 Gdańsk), dramaturg, dziennikarz. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku]] (1998), w latach 1998–1999 studiował architekturę na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], w okresie 2000–2003 dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2003 stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. W latach 2003–2006 był kierownikiem literackim [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], gdzie od 2004 realizował projekt Szybki Teatr Miejski – cykl przedstawień opartych na materiałach dokumentalnych, nagraniach rozmów i prywatnych zapiskach, m.in. jego tekst ''Padnij!'' o polskich żołnierzach walczących w Iraku w reżyserii Piotra Waligórskiego. <br/><br/> | ||
Autor oraz współautor kilkudziesięciu dramatów, wystawianych z reguły we współpracy z Moniką Strzępką, m.in. na scenach teatrów w Gdańsku, Wrocławiu, Wałbrzychu, Opolu, Warszawie, Jeleniej Górze, Chorzowie, Krakowie, Poznaniu. Główne poruszane przez niego tematy to społeczne i ekonomiczne wykluczenie, dekonstrukcja polskich fantazmatów narodowych, a także ostra krytyka mechanizmów wolnego rynku, relacji między władzą a obywatelami oraz neoliberalnej polityki. Napisał m.in.: ''From Poland with Love'' (debiut autorski w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Michała Zadary, 15 I 2005), ''Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna'' (2005), ''Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw'' (2006), ''Był sobie POLAK POLAK POLAK i diabeł'' (2007), ''Sztuka dla dziecka'' (2009), ''Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej'' (2010), ''Tęczowa trybuna 2012'' (2011), ''Courtney Love'' (2012), ''Bitwa Warszawska 1920'' (2013). W latach 2008–2009 był dramaturgiem rezydentem TR Warszawa (Teatr Rozmaitości), w latach 2010–2011 felietonistą „Krytyki Politycznej”.<br/><br/> | Autor oraz współautor kilkudziesięciu dramatów, wystawianych z reguły we współpracy z Moniką Strzępką, m.in. na scenach teatrów w Gdańsku, Wrocławiu, Wałbrzychu, Opolu, Warszawie, Jeleniej Górze, Chorzowie, Krakowie, Poznaniu. Główne poruszane przez niego tematy to społeczne i ekonomiczne wykluczenie, dekonstrukcja polskich fantazmatów narodowych, a także ostra krytyka mechanizmów wolnego rynku, relacji między władzą a obywatelami oraz neoliberalnej polityki. Napisał m.in.: ''From Poland with Love'' (debiut autorski w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Michała Zadary, 15 I 2005), ''Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna'' (2005), ''Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw'' (2006), ''Był sobie POLAK POLAK POLAK i diabeł'' (2007), ''Sztuka dla dziecka'' (2009), ''Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej'' (2010), ''Tęczowa trybuna 2012'' (2011), ''Courtney Love'' (2012), ''Bitwa Warszawska 1920'' (2013). W latach 2008–2009 był dramaturgiem rezydentem TR Warszawa (Teatr Rozmaitości), w latach 2010–2011 felietonistą „Krytyki Politycznej”.<br/><br/> | ||
| − | W 2011 ukazał się książkowy zbiór jego dramatów pt. ''Parafrazy''. W lutym 2021 opublikowano, w redakcji Agaty Dąbek, ''Teksty dla (Starego) Teatru'', zbiór pięciu jego dramatów, zawierający także trzy rozmowy pogłębiające ich lekturę, mimo że długo był przeciwny wydawaniu swoich tekstów. W czerwcu 2021 zadebiutował jako reżyser, wystawiając w poznańskim Teatrze Polskim dramat | + | W 2011 ukazał się książkowy zbiór jego dramatów pt. ''Parafrazy''. W lutym 2021 opublikowano, w redakcji Agaty Dąbek, ''Teksty dla (Starego) Teatru'', zbiór pięciu jego dramatów, zawierający także trzy rozmowy pogłębiające ich lekturę, mimo że długo był przeciwny wydawaniu swoich tekstów. W czerwcu 2021 zadebiutował jako reżyser, wystawiając w poznańskim Teatrze Polskim dramat Sary Kane ''4.48 PSYCHOSIS''. Wspólnie z Moniką Strzępką stworzył telewizyjny serial ''Artyści'', który w lutym 2021 trafił na platformę Netflix, średniometrażowy film ''Zaprawdę, Hitler umarł'', realizowany w latach 2021–2023. Od 1 IX 2022 do 5 I 2024 szef działu developmentu w ramach Pracowni Dramatu Współczesnego Teatru Dramatycznego w Warszawie, za kadencji jego dyrektorki, Moniki Strzępki.<br/><br/> |
W 2006 przyznano mu teatralną nagrodę marszałka województwa pomorskiego za rok 2005 za dramat ''Wałęsa – historia wesoła, a ogromnie przez to smutna''. Nagrody nie przyjął, protestując w ten sposób przeciwko odwołaniu [[NOWAK MACIEJ, krytyk, historyk teatru | Macieja Nowaka]] ze stanowiska dyrektora Teatru Wybrzeże. <br/><br/>Laureat, wspólnie z Moniką Strzępką, wielu wyróżnień za działalność teatralną; otrzymał między innymi nagrodę marszałka województwa dolnośląskiego (2008), Paszport „Polityki” w kategorii teatr (2010), nagrodę na XI Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2012), w tym samym roku nagrodę główną na VII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (za ''W imię Jakuba S.''), nagrodę Gwarancja Kultury w kategorii teatr (2014). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 2006 przyznano mu teatralną nagrodę marszałka województwa pomorskiego za rok 2005 za dramat ''Wałęsa – historia wesoła, a ogromnie przez to smutna''. Nagrody nie przyjął, protestując w ten sposób przeciwko odwołaniu [[NOWAK MACIEJ, krytyk, historyk teatru | Macieja Nowaka]] ze stanowiska dyrektora Teatru Wybrzeże. <br/><br/>Laureat, wspólnie z Moniką Strzępką, wielu wyróżnień za działalność teatralną; otrzymał między innymi nagrodę marszałka województwa dolnośląskiego (2008), Paszport „Polityki” w kategorii teatr (2010), nagrodę na XI Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2012), w tym samym roku nagrodę główną na VII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (za ''W imię Jakuba S.''), nagrodę Gwarancja Kultury w kategorii teatr (2014). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:31, 16 kwi 2024
PAWEŁ DEMIRSKI (ur. 19 VII 1979 Gdańsk), dramaturg, dziennikarz. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1998), w latach 1998–1999 studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej, w okresie 2000–2003 dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2003 stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. W latach 2003–2006 był kierownikiem literackim Teatru Wybrzeże, gdzie od 2004 realizował projekt Szybki Teatr Miejski – cykl przedstawień opartych na materiałach dokumentalnych, nagraniach rozmów i prywatnych zapiskach, m.in. jego tekst Padnij! o polskich żołnierzach walczących w Iraku w reżyserii Piotra Waligórskiego.
Autor oraz współautor kilkudziesięciu dramatów, wystawianych z reguły we współpracy z Moniką Strzępką, m.in. na scenach teatrów w Gdańsku, Wrocławiu, Wałbrzychu, Opolu, Warszawie, Jeleniej Górze, Chorzowie, Krakowie, Poznaniu. Główne poruszane przez niego tematy to społeczne i ekonomiczne wykluczenie, dekonstrukcja polskich fantazmatów narodowych, a także ostra krytyka mechanizmów wolnego rynku, relacji między władzą a obywatelami oraz neoliberalnej polityki. Napisał m.in.: From Poland with Love (debiut autorski w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Michała Zadary, 15 I 2005), Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna (2005), Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw (2006), Był sobie POLAK POLAK POLAK i diabeł (2007), Sztuka dla dziecka (2009), Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej (2010), Tęczowa trybuna 2012 (2011), Courtney Love (2012), Bitwa Warszawska 1920 (2013). W latach 2008–2009 był dramaturgiem rezydentem TR Warszawa (Teatr Rozmaitości), w latach 2010–2011 felietonistą „Krytyki Politycznej”.
W 2011 ukazał się książkowy zbiór jego dramatów pt. Parafrazy. W lutym 2021 opublikowano, w redakcji Agaty Dąbek, Teksty dla (Starego) Teatru, zbiór pięciu jego dramatów, zawierający także trzy rozmowy pogłębiające ich lekturę, mimo że długo był przeciwny wydawaniu swoich tekstów. W czerwcu 2021 zadebiutował jako reżyser, wystawiając w poznańskim Teatrze Polskim dramat Sary Kane 4.48 PSYCHOSIS. Wspólnie z Moniką Strzępką stworzył telewizyjny serial Artyści, który w lutym 2021 trafił na platformę Netflix, średniometrażowy film Zaprawdę, Hitler umarł, realizowany w latach 2021–2023. Od 1 IX 2022 do 5 I 2024 szef działu developmentu w ramach Pracowni Dramatu Współczesnego Teatru Dramatycznego w Warszawie, za kadencji jego dyrektorki, Moniki Strzępki.
W 2006 przyznano mu teatralną nagrodę marszałka województwa pomorskiego za rok 2005 za dramat Wałęsa – historia wesoła, a ogromnie przez to smutna. Nagrody nie przyjął, protestując w ten sposób przeciwko odwołaniu Macieja Nowaka ze stanowiska dyrektora Teatru Wybrzeże.
Laureat, wspólnie z Moniką Strzępką, wielu wyróżnień za działalność teatralną; otrzymał między innymi nagrodę marszałka województwa dolnośląskiego (2008), Paszport „Polityki” w kategorii teatr (2010), nagrodę na XI Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2012), w tym samym roku nagrodę główną na VII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (za W imię Jakuba S.), nagrodę Gwarancja Kultury w kategorii teatr (2014).
