SWEDER CLAUS, kupiec, szyper
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''CLAUS SWEDER''' (XV wiek), kupiec i szyper z [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]]. Po raz pierwszy wymieniony w latach 1409/1411 gdy przewoził swoje towary na statkach Petera Holma i Hannesa Junge. Jesienią 1426 i w lipcu 1427 był ofiarą napaści poddanych króla Danii Eryka Pomorskiego, tracił wówczas towary wiezione w powrotnych rejsach z Baie (Francja, zatoka między Bourgneuf i Bouin, na zachód od Nantes).<br/><br/> | '''CLAUS SWEDER''' (XV wiek), kupiec i szyper z [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]]. Po raz pierwszy wymieniony w latach 1409/1411 gdy przewoził swoje towary na statkach Petera Holma i Hannesa Junge. Jesienią 1426 i w lipcu 1427 był ofiarą napaści poddanych króla Danii Eryka Pomorskiego, tracił wówczas towary wiezione w powrotnych rejsach z Baie (Francja, zatoka między Bourgneuf i Bouin, na zachód od Nantes).<br/><br/> | ||
| − | Przed 8 VI 1432, wspólnie z innymi gdańskimi szyprami: Jorgiem Wildem, Bartholomeusem Rodem, Thomasem Harbagem i Peterem Valkem, w drodze z Rewala (Tallina), na wysokości Mierzei Wiślanej, zaatakowani zostali przez piratów, tzw. braci witalijskich, utracili statki i towary. W skardze do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Paula Russdorfa twierdzili, że napastnicy pochodzili z Lubeki i Wismaru, po napadzie odpłynęli do Travemünde (obecnie dzielnica Lubeki), tam podzielili łupy i sprzedali towary mieszczanom lubeckim. Rada Miasta Lubeki, odpowiadając 23 sierpnia na list wielkiego mistrza, odrzuciła te oskarżenia wskazując, że piraci pochodzili z Wismaru, a zdobyte towary sprzedali kupcom z rejonu Holsteinu i innych ziem. Obiecywano, że o ile przedstawione zostaną odpowiednie dowody, odbiorą | + | Przed 8 VI 1432, wspólnie z innymi gdańskimi szyprami: Jorgiem Wildem, Bartholomeusem Rodem, Thomasem Harbagem i Peterem Valkem, w drodze z Rewala (Tallina), na wysokości Mierzei Wiślanej, zaatakowani zostali przez piratów, tzw. braci witalijskich, utracili statki i towary. W skardze do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Paula Russdorfa twierdzili, że napastnicy pochodzili z Lubeki i Wismaru, po napadzie odpłynęli do Travemünde (obecnie dzielnica Lubeki), tam podzielili łupy i sprzedali towary mieszczanom lubeckim. Rada Miasta Lubeki, odpowiadając 23 sierpnia na list wielkiego mistrza, odrzuciła te oskarżenia wskazując, że piraci pochodzili z Wismaru, a zdobyte towary sprzedali kupcom z rejonu Holsteinu i innych ziem. Obiecywano, że o ile przedstawione zostaną odpowiednie dowody, odbiorą towary i zwrócą poszkodowanym.<br/><br/> |
W 1433 ponownie stał się ofiarą Duńczyków, tracąc towary na kwotę 118 grzywien. Przed kwietniem 1440 napadnięty został przez Zelandczyków, którzy ścigali jego statek w okolicy Blankenborch. Doszło do walki wręcz, w efekcie spaleniu uległ statek i towary należące do mieszczan gdańskich Johanna Stargarda i Petera van Plaw. 5 IV 1440 w Gdańsku marynarze z jego statku, Cleis Molner i Merten Tramme oraz sternik Hinricha Bara, złożyli zeznanie w tej sprawie, zaświadczając, że fracht towarów był wyceniony na 120 gorszych grzywien.<br/><br/> | W 1433 ponownie stał się ofiarą Duńczyków, tracąc towary na kwotę 118 grzywien. Przed kwietniem 1440 napadnięty został przez Zelandczyków, którzy ścigali jego statek w okolicy Blankenborch. Doszło do walki wręcz, w efekcie spaleniu uległ statek i towary należące do mieszczan gdańskich Johanna Stargarda i Petera van Plaw. 5 IV 1440 w Gdańsku marynarze z jego statku, Cleis Molner i Merten Tramme oraz sternik Hinricha Bara, złożyli zeznanie w tej sprawie, zaświadczając, że fracht towarów był wyceniony na 120 gorszych grzywien.<br/><br/> | ||
Po raz ostatni wzmiankowany 21 II 1441, gdy władze Gdańska i Słupska zgodziły się, że sprawę dóbr z jego rozbitego statku należy pozostawić osobom zainteresowanym. {{author:BM}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Po raz ostatni wzmiankowany 21 II 1441, gdy władze Gdańska i Słupska zgodziły się, że sprawę dóbr z jego rozbitego statku należy pozostawić osobom zainteresowanym. {{author:BM}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 18:02, 19 mar 2024
CLAUS SWEDER (XV wiek), kupiec i szyper z Głównego Miasta Gdańska. Po raz pierwszy wymieniony w latach 1409/1411 gdy przewoził swoje towary na statkach Petera Holma i Hannesa Junge. Jesienią 1426 i w lipcu 1427 był ofiarą napaści poddanych króla Danii Eryka Pomorskiego, tracił wówczas towary wiezione w powrotnych rejsach z Baie (Francja, zatoka między Bourgneuf i Bouin, na zachód od Nantes).
Przed 8 VI 1432, wspólnie z innymi gdańskimi szyprami: Jorgiem Wildem, Bartholomeusem Rodem, Thomasem Harbagem i Peterem Valkem, w drodze z Rewala (Tallina), na wysokości Mierzei Wiślanej, zaatakowani zostali przez piratów, tzw. braci witalijskich, utracili statki i towary. W skardze do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Paula Russdorfa twierdzili, że napastnicy pochodzili z Lubeki i Wismaru, po napadzie odpłynęli do Travemünde (obecnie dzielnica Lubeki), tam podzielili łupy i sprzedali towary mieszczanom lubeckim. Rada Miasta Lubeki, odpowiadając 23 sierpnia na list wielkiego mistrza, odrzuciła te oskarżenia wskazując, że piraci pochodzili z Wismaru, a zdobyte towary sprzedali kupcom z rejonu Holsteinu i innych ziem. Obiecywano, że o ile przedstawione zostaną odpowiednie dowody, odbiorą towary i zwrócą poszkodowanym.
W 1433 ponownie stał się ofiarą Duńczyków, tracąc towary na kwotę 118 grzywien. Przed kwietniem 1440 napadnięty został przez Zelandczyków, którzy ścigali jego statek w okolicy Blankenborch. Doszło do walki wręcz, w efekcie spaleniu uległ statek i towary należące do mieszczan gdańskich Johanna Stargarda i Petera van Plaw. 5 IV 1440 w Gdańsku marynarze z jego statku, Cleis Molner i Merten Tramme oraz sternik Hinricha Bara, złożyli zeznanie w tej sprawie, zaświadczając, że fracht towarów był wyceniony na 120 gorszych grzywien.
Po raz ostatni wzmiankowany 21 II 1441, gdy władze Gdańska i Słupska zgodziły się, że sprawę dóbr z jego rozbitego statku należy pozostawić osobom zainteresowanym.
Bibliografia:
Das Danizger Pfundzollbuch von 1409–1411, berb. Stuart Jenks, Köln–Weimar–Wien 2012 (przez indeks).
Hanserecesse, II.1, hrsgb. Goswin von der Ropp, Leipzig 1876, nr 381 &36, 52, 98.
Hansisches Urkundenbuch, Bd. 6, bearb. Karl Kunze, Leipzig 1905, nr 1034, 1102; Bd. 7, bearb. Hans-Gerd von Rundstedt, Leipzig 1939, nr 551, 554, 655, 767 &49 i 142.
