BISCHOF ALBRECHT, proboszcz kościoła św. Katarzyny
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''ALBRECHT BISCHOF''' (około 1456 – 20 II 1529 Frombork), proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] i kanonik warmiński. Syn burmistrza [[BISCHOF PHILIP (I), burmistrz Gdańska | Philipa Bischofa]] i jego drugiej żony, Katheriny, Ilhorn, brat m.in. burmistrza i burgrabiego gdańskiego [[BISCHOF PHILIP (II), burmistrz Gdańska | Philipa jr]]. <br/><br/> | '''ALBRECHT BISCHOF''' (około 1456 – 20 II 1529 Frombork), proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] i kanonik warmiński. Syn burmistrza [[BISCHOF PHILIP (I), burmistrz Gdańska | Philipa Bischofa]] i jego drugiej żony, Katheriny, Ilhorn, brat m.in. burmistrza i burgrabiego gdańskiego [[BISCHOF PHILIP (II), burmistrz Gdańska | Philipa jr]]. <br/><br/> | ||
| − | Od 1481 studiował w Lipsku, od 1486 do 1487 w Orleanie, w 1490 w Bolonii, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. W Rzymie otrzymał tytuł papieskiego notariusza i pokojowca oraz kanonię warmińską, którą objął wracając do kraju rok później. Jednocześnie w latach 1495, 1499–1503 1505 i 1515 był kanclerzem kapituły warmińskiej. W 1495 otrzymał godność proboszcza w gdańskim kościele św. Katarzyny, w tym samym roku bezskutecznie starał się o objęcie biskupstwa chełmińskiego. Podobnie bezskutecznie ubiegał się w 1500/1501 o biskupstwo kurlandzkie, w 1505 o biskupstwo sambijskie. <br/><br/> | + | Od 1481 studiował w Lipsku, od 1486 do 1487 w Orleanie, w 1490 w Bolonii, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. W Rzymie otrzymał tytuł papieskiego notariusza i pokojowca oraz kanonię warmińską, którą objął wracając do kraju rok później. Jednocześnie w latach 1495, 1499–1503, 1505 i 1515 był kanclerzem kapituły warmińskiej. W 1495 otrzymał godność proboszcza w gdańskim kościele św. Katarzyny, w tym samym roku bezskutecznie starał się o objęcie biskupstwa chełmińskiego. Podobnie bezskutecznie ubiegał się w 1500/1501 o biskupstwo kurlandzkie, w 1505 o biskupstwo sambijskie. <br/><br/> |
W styczniu 1510 prosił kapitułę warmińską o zgodę na wyjazd do Rzymu, gdzie zamierzał załatwiać swoje prywatne spory z gdańszczaninem Pechwinklem. Po przybyciu do Rzymu, w którym przebywał do 1514, wystarał się o papieską prowizję na urząd biskupa warmińskiego po Łukaszu Watzenrode (zm. 1512). Otrzymał również tytuł protonotariusza Stolicy Apostolskiej, kanonika i archidiakona lubuskiego. Godności biskupiej nie objął, powrócił na Warmię po wyborze na biskupstwo Fabiana Luzjańskiego. W 1516 jeździł z poselstwem z ramienia kapituły do wielkiego mistrza krzyżackiego do Królewca w sprawach majątkowych zatargów granicznych. W początkach 1520, w okresie walk polsko-krzyżackich, schronił się w Gdańsku, w zarządzanym przez niego kościele św. Katarzyny złożono z czasem większość klejnotów kapituły warmińskiej. Występował też do gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] z apelami o wpłynięcie na polskich zaciężnych, by nie grabili katedry we Fromborku i okolicznych dóbr kościelnych. <br/><br/> | W styczniu 1510 prosił kapitułę warmińską o zgodę na wyjazd do Rzymu, gdzie zamierzał załatwiać swoje prywatne spory z gdańszczaninem Pechwinklem. Po przybyciu do Rzymu, w którym przebywał do 1514, wystarał się o papieską prowizję na urząd biskupa warmińskiego po Łukaszu Watzenrode (zm. 1512). Otrzymał również tytuł protonotariusza Stolicy Apostolskiej, kanonika i archidiakona lubuskiego. Godności biskupiej nie objął, powrócił na Warmię po wyborze na biskupstwo Fabiana Luzjańskiego. W 1516 jeździł z poselstwem z ramienia kapituły do wielkiego mistrza krzyżackiego do Królewca w sprawach majątkowych zatargów granicznych. W początkach 1520, w okresie walk polsko-krzyżackich, schronił się w Gdańsku, w zarządzanym przez niego kościele św. Katarzyny złożono z czasem większość klejnotów kapituły warmińskiej. Występował też do gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] z apelami o wpłynięcie na polskich zaciężnych, by nie grabili katedry we Fromborku i okolicznych dóbr kościelnych. <br/><br/> | ||
W 1521 przebywał w Inflantach, od 1523 już na stałe na Warmii. 13 IV 1523 brał udział w wyborze nowego biskupa warmińskiego, którym został jego wuj [[FERBER MORITZ, biskup warmiński | Maurycy]], jako pierwszy podpisał tzw. „artykuły zaprzysiężeniowe” (articuli iurati), określające zobowiązania, jakie stawiano przed nowym biskupem. W grudniu 1524 Rada Miasta Gdańska wzywała go do stawienia się w parafii, grożąc w razie nieprzybycia pozbawieniem godności i prebendy. W Gdańsku jednak się nie pojawił, pod jego nieobecność w kościele św. Katarzyny działał kaznodzieja [[HEGGE JACOB, kaznodzieja reformacyjny | Jacob Hegge]]. <br/><br/> | W 1521 przebywał w Inflantach, od 1523 już na stałe na Warmii. 13 IV 1523 brał udział w wyborze nowego biskupa warmińskiego, którym został jego wuj [[FERBER MORITZ, biskup warmiński | Maurycy]], jako pierwszy podpisał tzw. „artykuły zaprzysiężeniowe” (articuli iurati), określające zobowiązania, jakie stawiano przed nowym biskupem. W grudniu 1524 Rada Miasta Gdańska wzywała go do stawienia się w parafii, grożąc w razie nieprzybycia pozbawieniem godności i prebendy. W Gdańsku jednak się nie pojawił, pod jego nieobecność w kościele św. Katarzyny działał kaznodzieja [[HEGGE JACOB, kaznodzieja reformacyjny | Jacob Hegge]]. <br/><br/> | ||
Wersja z 09:58, 10 mar 2024
ALBRECHT BISCHOF (około 1456 – 20 II 1529 Frombork), proboszcz kościoła św. Katarzyny i kanonik warmiński. Syn burmistrza Philipa Bischofa i jego drugiej żony, Katheriny, Ilhorn, brat m.in. burmistrza i burgrabiego gdańskiego Philipa jr.
Od 1481 studiował w Lipsku, od 1486 do 1487 w Orleanie, w 1490 w Bolonii, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. W Rzymie otrzymał tytuł papieskiego notariusza i pokojowca oraz kanonię warmińską, którą objął wracając do kraju rok później. Jednocześnie w latach 1495, 1499–1503, 1505 i 1515 był kanclerzem kapituły warmińskiej. W 1495 otrzymał godność proboszcza w gdańskim kościele św. Katarzyny, w tym samym roku bezskutecznie starał się o objęcie biskupstwa chełmińskiego. Podobnie bezskutecznie ubiegał się w 1500/1501 o biskupstwo kurlandzkie, w 1505 o biskupstwo sambijskie.
W styczniu 1510 prosił kapitułę warmińską o zgodę na wyjazd do Rzymu, gdzie zamierzał załatwiać swoje prywatne spory z gdańszczaninem Pechwinklem. Po przybyciu do Rzymu, w którym przebywał do 1514, wystarał się o papieską prowizję na urząd biskupa warmińskiego po Łukaszu Watzenrode (zm. 1512). Otrzymał również tytuł protonotariusza Stolicy Apostolskiej, kanonika i archidiakona lubuskiego. Godności biskupiej nie objął, powrócił na Warmię po wyborze na biskupstwo Fabiana Luzjańskiego. W 1516 jeździł z poselstwem z ramienia kapituły do wielkiego mistrza krzyżackiego do Królewca w sprawach majątkowych zatargów granicznych. W początkach 1520, w okresie walk polsko-krzyżackich, schronił się w Gdańsku, w zarządzanym przez niego kościele św. Katarzyny złożono z czasem większość klejnotów kapituły warmińskiej. Występował też do gdańskiej Rady Miejskiej z apelami o wpłynięcie na polskich zaciężnych, by nie grabili katedry we Fromborku i okolicznych dóbr kościelnych.
W 1521 przebywał w Inflantach, od 1523 już na stałe na Warmii. 13 IV 1523 brał udział w wyborze nowego biskupa warmińskiego, którym został jego wuj Maurycy, jako pierwszy podpisał tzw. „artykuły zaprzysiężeniowe” (articuli iurati), określające zobowiązania, jakie stawiano przed nowym biskupem. W grudniu 1524 Rada Miasta Gdańska wzywała go do stawienia się w parafii, grożąc w razie nieprzybycia pozbawieniem godności i prebendy. W Gdańsku jednak się nie pojawił, pod jego nieobecność w kościele św. Katarzyny działał kaznodzieja Jacob Hegge.
Pochowany w katedrze fromborskiej. Przed śmiercią rozdzielił swój księgozbiór między biblioteki w kościele św. Katarzyny w Gdańsku i kapituły w Dobrym Mieście Lubawskim.
Bibliografia:
Borawska Teresa, Thiedemann Giesse (1480–1550), Olsztyn 1984 (przez indeks).
Borawska Teresa, Albert Bischoff, w: Słownik Biograficzny Kapituły Warmińskiej, Olsztyn 1996, s. 21–22.
Borawska Teresa, Życie umysłowe na Warmii w czasach Mikołaja Kopernika, Toruń 1996, s. 165–166.
