STOWARZYSZENIE GEODETÓW POLSKICH ODDZIAŁ W GDAŃSKU
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Zarys_historii_SGP.jpg |thumb| Okładka monografii Z''arys historii Stowarzyszenia Geodetów Polskich 1969–1994'', Warszawa 1995]] | [[File: Zarys_historii_SGP.jpg |thumb| Okładka monografii Z''arys historii Stowarzyszenia Geodetów Polskich 1969–1994'', Warszawa 1995]] | ||
+ | [[File: Stowarzyszenie_Geodetów.jpg |thumb| Członkowie oddziału gdańskiego Stowarzyszenia Geodetów Polskich podczas wyborów w 2022]] | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] |
Wersja z 16:00, 4 mar 2024
STOWARZYSZENIE GEODETÓW POLSKICH (SGP) ODDZIAŁ W GDAŃSKU, z siedzibą przy ul. Rajskiej 6. W 1946 powstał Oddział Wojewódzki Związku Mierniczych Rzeczypospolitej Polskiej (ZMRP) w Gdańsku, wybrano władze oddziału i ustalono program działania. Pierwszymi zadaniami były: sprawne przeprowadzenie reformy rolnej, przygotowanie dokumentacji geodezyjnej, zabezpieczenie ocalałych zbiorów map, szkolenie kadr realizujących prace geodezyjne, integracja społeczna kadry geodezyjnej z instytucjami i zakładami województwa. We wrześniu 1948 Oddział Wojewódzki ZMRP przystąpił do gdańskiego oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej, w 1953 przyjął obecną nazwę. W 1957 do stowarzyszenia należało 213 osób (80% geodetów województwa gdańskiego), działających w czterech komisjach: Szkoleniowo-Odczytowej, Techniki, Pomocy Koleżeńskiej oraz Zobowiązań i Czynów Społecznych.
Po 1958 działalność SGP skupiła się na wprowadzeniu nowych technologii, doskonaleniu zawodowym kadr i działalności popularyzatorskiej. Rozwinęły się koła zakładowe, w których organizowano kursy oraz szkolenia z geodezji, odczyty, pokazy i wystawy (m.in. wystawa nowoczesnego sprzętu i osiągnięć w geodezji odbywająca się 15–21 III 1964 w Strzelnicy św. Jerzego i Złotej Bramie). Ze względu na braki kadrowe i konieczność wykształcenia nowych geodetów SGP doprowadziło do otwarcia Technikum Geodezyjnego (1962–1970) i Pomaturalnego Studium Zawodowego (1973–1989) przy III Liceum Ogólnokształcącym oraz Technikum Budowlanego o profilu geodezyjnym (1980–2012) przy Państwowej Szkole Budownictwa im. Mariana Osińskiego.
W styczniu 1965 SGP objęło patronat nad kołami zakładowymi w Powiatowych Biurach Geodezji i Urządzeń Rolnych. W 1965 oddział liczył 301 członków w 23 kołach, w tym osiemnastu członków zbiorowych, czyli zakładów pracy. Podejmował prace społeczne polegające na sporządzaniu dokumentacji geodezyjnej, dotyczyło to między innymi budowy szkół Pomników Tysiąclecia Państwa Polskiego, szpitali, hal sportowych i pomników. W latach 1966–1968 organizowano imprezy pod nazwą Tygodni Klubowych SGP: wystawy, odczyty, prelekcje i pokazy w celu popularyzacji nowości technicznych w geodezji i kartografii.
Po 1970 podjęto działania nad utworzeniem służby geodezyjnej. Od 1 I 1974 Okręgowe Przedsiębiorstwa Miernicze (OPM) i Wojewódzkie Przedsiębiorstwa Geodezyjne (WPG) zostały połączone w Okręgowe Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficzne (OPGK) w Gdańsku, a Miejskie Pracownie Geodezyjne działały jako Pracownie Terenowe OPGK, co spowodowało reorganizację kół zakładowych – utworzono koło SGP w OPGK.
W latach 1971–1989 pod patronatem oddziału SGP, Wojewódzkiego Biura Geodezji i Urządzeń Rolnych w Gdańsku i Elblągu (od 1975 stolicy województwa elbląskiego) oraz redakcji „Głosu Wybrzeża” organizowano zloty geodetów, umożliwiające wymianę doświadczeń w pracy zawodowej i stowarzyszeniowej oraz promocję aktywnej turystyki i wypoczynku.
5 III 1972 powołano Oddziałową Komisję Morską, a w 1973 Główną Komisję Morską w Zarządzie Głównym SGP z siedzibą w Gdańsku, przewodniczącym został Zbigniew Koziarz, w 1986 Adam Żurowski. W Komisji zasiadali przedstawiciele ośrodków zajmujących się zagadnieniami hydrografii, geodezji morskiej, budownictwa morskiego i przemysłu stoczniowego. Organizowano sesje, sympozja, narady i konferencje, w tym cztery krajowe konferencje „Geodezja w gospodarce morskiej” (14–16 XI 1975, 16–17 IX 1979, 14–15 X 1988, 23–25 IV 1997). W 1975, po nowym podziale województw w Polsce i powstaniu województwa elbląskiego, obszar działania gdańskiego oddziału SPG został zawężony, spadła też liczba kół zakładowych.
W marcu 1980 z inicjatywy koła SPG w OPGK obchodzono po raz pierwszy Dzień Geodety. W latach 1978–1989 zarządy oddziałów SGP w Gdańsku oraz Olsztynie współuczestniczyły z OPGK w Gdańsku i Instytutem Geodezji i Fotogrametrii ART w Olsztynie w organizacji sesji naukowych i zawodowych. Między 1980 a 1983 prowadzono kursy pomiarowe oraz geodezji dla informatyków i informatyki dla geodetów. W 1982 zorganizowano konkurs wiedzy geodezyjnej i kartograficznej dla uczniów średnich szkół geodezyjnych w kraju. W kwietniu 1987 współorganizowano XXI Kongres Techników Polskich. W latach 1984–1993 SGP prowadziło szkolenia z obowiązujących przepisów prawnych i technicznych w geodezji.
Po 1990 znacznie zmniejszyła się liczba kół zakładowych i ich członków, co wynikało z prywatyzacji lub likwidacji wielu przedsiębiorstw państwowych. 15 V 1996 zorganizowano konferencję z okazji pięćdziesięciolecia gdańskiego oddziału SGP. W latach 1998–2000 przeprowadzono Ogólnopolski Konkurs Wiedzy Geodezyjnej i Kartograficznej dla młodzieży szkół geodezyjnych. Organizowano egzaminy i kursy przygotowawcze. Od 2001 współorganizowano konferencje dotyczące ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. W 2010 powstało Koło Naukowe SGP „Hevelius” przy Politechnice Gdańskiej (PG).
Od 2000 w SGP działają: Komisja do spraw Zawodu i Legislacji, Komisja Techniki, Komisja do spraw Szkolenia Ustawicznego, Komisja do spraw Młodej Kadry, Komisja Imprez Relaksacyjnych, Komisja Odznaczeń i Komisja do spraw Informacji. Od 6 do 8 VI 2016 SGP wraz z Katedrą Geodezji Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska PG współuczestniczyło w organizacji Bałtyckiego Kongresu Geodezyjnego.
Periodykiem gdańskiego oddziału SGP był biuletyn informacyjny „Skoczybruzda”. Od marca 1993 do maja 1995 ukazało się osiem numerów.
1946 | 69 |
1948 | 146 |
1960 | 227 |
1965 | 301 |
1968 | 460 |
1980 | 630 |
1986 | 696 |
1989 | 502 |
1992 | 476 |
1995 | 187 |
1998 | 205 |
2001 | 194 |
2004 | 103 |
2007 | 72 |
2016 | 101 |
2020 | 103 |
2023 | 118 |
1946–1948 | mgr inż. prof. nadz. Paweł Kułakowski |
1948–1950 | mgr inż. Tadeusz Arciszewski |
1950–1953 | mgr inż. Andrzej Woropay |
1953–1955 | mgr inż. Jan Joachimowski |
1955–1956 | doc. mgr inż. Kazimierz Dziubiński |
1956–1957 | mgr inż. Tadeusz Ujazdowski |
1957–1958 | mgr inż. Jerzy Felczak (honorowy przewodniczący) |
1958–1959 | mgr inż. Henryk Czarnkowski |
1959–1961 | dr inż. Tadeusz Dąbrowski |
1961–1965 | mgr inż. Jerzy Stawowski |
1965–1974 | mgr inż. Antoni Nalepa |
1974–1980 | mgr inż. Tadeusz Kalinowski |
1980–1983 | mgr inż. Antoni Nalepa |
1983–1989 | mgr inż. Tadeusz Kalinowski |
1989–1992 | Jerzy Stawowski (honorowy przewodniczący) |
1992–1995 | mgr inż. Ryszard Rus |
1995–1998 | mgr inż. Krzysztof Matysik |
1998–2004 | mgr inż. Ryszard Sławiński |
2004–2007 | mgr inż. Florian Romanowski |
2007–2017 | mgr inż. Ryszard Cieślukowski |
2017–2018 | mgr inż. Tomasz Jewsienia |
2018–2026 | mgr inż. Ryszard Rus |