ADAMSKI WACŁAW, działacz polityczny, urzędnik
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Adamski_Wacław_.jpg |thumb| Wacław Adamski]] | [[File: Adamski_Wacław_.jpg |thumb| Wacław Adamski]] | ||
[[File: 1_Adamski_Wacław_.jpg |thumb| Wacław Adamski]] | [[File: 1_Adamski_Wacław_.jpg |thumb| Wacław Adamski]] | ||
| − | '''WACŁAW ADAMSKI''' (1 I 1923 Klonowo, | + | '''WACŁAW ADAMSKI''' (1 I 1923 Klonowo, pow. rypiński – 5 XI 1995 Sopot), działacz polityczny, urzędnik. Syn rolnika Władysława i Leokadii z domu Rumińskiej, miał siedmioro rodzeństwa (Feliks, Stefan, Stanisław, Janina, Irena, Henryk, Roman). Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował na roli u ojca. Od wiosny 1940 do marca 1945 był robotnikiem przymusowym w gospodarstwie rolnym w Małym Grabowie koło Kwidzyna. Po powrocie do rodzinnej miejscowości chorował na tyfus. W latach 1938–1939 i 1945–1946 był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. <br/><br/> |
W Gdańsku od 1946, pracował jako pomocnik montera silników w gdyńskich warsztatach samochodowych [[BIURO ODBUDOWY PORTÓW | Biura Odbudowy Portów]]. W sierpniu 1946 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, PZPR). We wrześniu 1946 rozpoczął sześciotygodniowy kurs agitatorów przedwyborczych w Wyższej Szkole Partyjnej PPR w Sopocie. Od 15 XI 1946 do 30 VI 1962 był etatowym pracownikiem partii na stanowiskach: kierownika grupy seminaryjnej w Wyższej Szkole Partyjnej w Sopocie (do grudnia 1946), referenta sprawozdawcy i instruktora w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku (grudzień 1946 – wrzesień 1948), p.o. I sekretarza Komitetu Powiatowego (KP) PPR/PZPR w Starogardzie Gdańskim (wrzesień 1948 – luty 1949), I sekretarza KP PZPR w Tczewie (marzec 1949 – lipiec 1950), kierownika Wydziału Organizacyjnego [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego]] (KW) PZPR w Gdańsku (sierpień 1950 – luty 1951), I sekretarza Komitetu Miejskiego (KM) PZPR w Gdyni (luty 1951 – sierpień 1951), I sekretarza KM PZPR w Gdańsku (sierpień 1951 – luty 1953), I sekretarza KM PZPR w Gdyni (luty 1953 – wrzesień 1954), kierownika Wydziału Organizacyjnego KW PZPR w Gdańsku (listopad 1956 – czerwiec 1962). W latach 1954–1956 był słuchaczem dwuletniej szkoły partyjnej przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie.<br/><br/> | W Gdańsku od 1946, pracował jako pomocnik montera silników w gdyńskich warsztatach samochodowych [[BIURO ODBUDOWY PORTÓW | Biura Odbudowy Portów]]. W sierpniu 1946 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, PZPR). We wrześniu 1946 rozpoczął sześciotygodniowy kurs agitatorów przedwyborczych w Wyższej Szkole Partyjnej PPR w Sopocie. Od 15 XI 1946 do 30 VI 1962 był etatowym pracownikiem partii na stanowiskach: kierownika grupy seminaryjnej w Wyższej Szkole Partyjnej w Sopocie (do grudnia 1946), referenta sprawozdawcy i instruktora w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku (grudzień 1946 – wrzesień 1948), p.o. I sekretarza Komitetu Powiatowego (KP) PPR/PZPR w Starogardzie Gdańskim (wrzesień 1948 – luty 1949), I sekretarza KP PZPR w Tczewie (marzec 1949 – lipiec 1950), kierownika Wydziału Organizacyjnego [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego]] (KW) PZPR w Gdańsku (sierpień 1950 – luty 1951), I sekretarza Komitetu Miejskiego (KM) PZPR w Gdyni (luty 1951 – sierpień 1951), I sekretarza KM PZPR w Gdańsku (sierpień 1951 – luty 1953), I sekretarza KM PZPR w Gdyni (luty 1953 – wrzesień 1954), kierownika Wydziału Organizacyjnego KW PZPR w Gdańsku (listopad 1956 – czerwiec 1962). W latach 1954–1956 był słuchaczem dwuletniej szkoły partyjnej przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie.<br/><br/> | ||
Z aparatu partyjnego przeszedł do pracy w administracji wojewódzkiej w Gdańsku. Od 1 VII 1962 do 31 I 1970 był kierownikiem Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, następnie zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych w nowo utworzonym Wojewódzkim Zarządzie Dróg Lokalnych (1970–1975), a po przekształceniu tegoż – głównym specjalistą ds. inwestycji w Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych (1975– 1978). W czerwcu 1970 uzyskał dyplom magistra ekonomii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, w 1974 ukończył Kurs Doskonalenia Kadry Kierowniczej Drogownictwa w Warszawie, zorganizowany przez Centralny Zarząd Dróg Publicznych Ministerstwa Komunikacji. W latach 1978–1982 pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Transportu i Sprzętu Budownictwa Komunalnego, m.in. jako zastępca kierownika budowy w Czechosłowacji (1978–1980) oraz specjalista. W latach 1982– 1984 zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku, głównie jako zastępca dyrektora ds. ekonomiczno-eksploatacyjnych. Od 1984 na emeryturze.<br/><br/> | Z aparatu partyjnego przeszedł do pracy w administracji wojewódzkiej w Gdańsku. Od 1 VII 1962 do 31 I 1970 był kierownikiem Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, następnie zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych w nowo utworzonym Wojewódzkim Zarządzie Dróg Lokalnych (1970–1975), a po przekształceniu tegoż – głównym specjalistą ds. inwestycji w Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych (1975– 1978). W czerwcu 1970 uzyskał dyplom magistra ekonomii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, w 1974 ukończył Kurs Doskonalenia Kadry Kierowniczej Drogownictwa w Warszawie, zorganizowany przez Centralny Zarząd Dróg Publicznych Ministerstwa Komunikacji. W latach 1978–1982 pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Transportu i Sprzętu Budownictwa Komunalnego, m.in. jako zastępca kierownika budowy w Czechosłowacji (1978–1980) oraz specjalista. W latach 1982– 1984 zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku, głównie jako zastępca dyrektora ds. ekonomiczno-eksploatacyjnych. Od 1984 na emeryturze.<br/><br/> | ||
| − | Od 1950 mieszkał w Sopocie. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Medalem 30-lecia PRL (1974), medalem | + | Od 1950 mieszkał w Sopocie. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Medalem 30-lecia PRL (1974), medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (1966), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym ziemi gdańskiej”]] (1965). Od 1948 żonaty był ze Stanisławą z domu Łukasiewicz (15 II 1924 – 9 II 2013), ojciec Anny Jolanty (ur. 25 VII 1948) i Leszka Włodzimierza (10 VIII 1950 – 1 X 1950). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author:DG}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | „Za zasługi dla obronności kraju” (1966), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym | + | |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, sygn. XX 12, akta osobowe | + | Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, sygn. XX 12, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> |
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Szkół Partyjnych w Akademii Nauk Społecznych w Warszawie, sygn. 103/581, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> | Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Szkół Partyjnych w Akademii Nauk Społecznych w Warszawie, sygn. 103/581, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> | ||
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Gdańsku, sygn. 464/12057, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> | Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Gdańsku, sygn. 464/12057, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> | ||
Archiwum Gdańskich Nieruchomości, sygn. 2/1, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> | Archiwum Gdańskich Nieruchomości, sygn. 2/1, akta osobowe Wacława Adamskiego.<br/> | ||
| − | „Dziennik Bałtycki” | + | „Dziennik Bałtycki” 8 XI 1995 (nekrolog).<br/> |
Gucewicz Daniel, ''Kalwaryjska rebelia. Z historii wybranych sanktuariów Pomorza Gdańskiego w okresie Polski Ludowej'', Gdańsk–Warszawa 2020.<br/> | Gucewicz Daniel, ''Kalwaryjska rebelia. Z historii wybranych sanktuariów Pomorza Gdańskiego w okresie Polski Ludowej'', Gdańsk–Warszawa 2020.<br/> | ||
Kłodziński Marcin, ''Funkcjonowanie aparatu władzy politycznej w Tczewie i powiecie tczewskim w latach 1945–1956'' (w druku). | Kłodziński Marcin, ''Funkcjonowanie aparatu władzy politycznej w Tczewie i powiecie tczewskim w latach 1945–1956'' (w druku). | ||
Wersja z 20:27, 8 lut 2024
WACŁAW ADAMSKI (1 I 1923 Klonowo, pow. rypiński – 5 XI 1995 Sopot), działacz polityczny, urzędnik. Syn rolnika Władysława i Leokadii z domu Rumińskiej, miał siedmioro rodzeństwa (Feliks, Stefan, Stanisław, Janina, Irena, Henryk, Roman). Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował na roli u ojca. Od wiosny 1940 do marca 1945 był robotnikiem przymusowym w gospodarstwie rolnym w Małym Grabowie koło Kwidzyna. Po powrocie do rodzinnej miejscowości chorował na tyfus. W latach 1938–1939 i 1945–1946 był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”.
W Gdańsku od 1946, pracował jako pomocnik montera silników w gdyńskich warsztatach samochodowych Biura Odbudowy Portów. W sierpniu 1946 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, PZPR). We wrześniu 1946 rozpoczął sześciotygodniowy kurs agitatorów przedwyborczych w Wyższej Szkole Partyjnej PPR w Sopocie. Od 15 XI 1946 do 30 VI 1962 był etatowym pracownikiem partii na stanowiskach: kierownika grupy seminaryjnej w Wyższej Szkole Partyjnej w Sopocie (do grudnia 1946), referenta sprawozdawcy i instruktora w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku (grudzień 1946 – wrzesień 1948), p.o. I sekretarza Komitetu Powiatowego (KP) PPR/PZPR w Starogardzie Gdańskim (wrzesień 1948 – luty 1949), I sekretarza KP PZPR w Tczewie (marzec 1949 – lipiec 1950), kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Gdańsku (sierpień 1950 – luty 1951), I sekretarza Komitetu Miejskiego (KM) PZPR w Gdyni (luty 1951 – sierpień 1951), I sekretarza KM PZPR w Gdańsku (sierpień 1951 – luty 1953), I sekretarza KM PZPR w Gdyni (luty 1953 – wrzesień 1954), kierownika Wydziału Organizacyjnego KW PZPR w Gdańsku (listopad 1956 – czerwiec 1962). W latach 1954–1956 był słuchaczem dwuletniej szkoły partyjnej przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie.
Z aparatu partyjnego przeszedł do pracy w administracji wojewódzkiej w Gdańsku. Od 1 VII 1962 do 31 I 1970 był kierownikiem Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, następnie zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych w nowo utworzonym Wojewódzkim Zarządzie Dróg Lokalnych (1970–1975), a po przekształceniu tegoż – głównym specjalistą ds. inwestycji w Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych (1975– 1978). W czerwcu 1970 uzyskał dyplom magistra ekonomii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, w 1974 ukończył Kurs Doskonalenia Kadry Kierowniczej Drogownictwa w Warszawie, zorganizowany przez Centralny Zarząd Dróg Publicznych Ministerstwa Komunikacji. W latach 1978–1982 pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Transportu i Sprzętu Budownictwa Komunalnego, m.in. jako zastępca kierownika budowy w Czechosłowacji (1978–1980) oraz specjalista. W latach 1982– 1984 zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku, głównie jako zastępca dyrektora ds. ekonomiczno-eksploatacyjnych. Od 1984 na emeryturze.
Od 1950 mieszkał w Sopocie. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Medalem 30-lecia PRL (1974), medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (1966), odznakami „Za zasługi dla Gdańska” i „Zasłużonym ziemi gdańskiej” (1965). Od 1948 żonaty był ze Stanisławą z domu Łukasiewicz (15 II 1924 – 9 II 2013), ojciec Anny Jolanty (ur. 25 VII 1948) i Leszka Włodzimierza (10 VIII 1950 – 1 X 1950). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.
Bibliografia:
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, sygn. XX 12, akta osobowe Wacława Adamskiego.
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Szkół Partyjnych w Akademii Nauk Społecznych w Warszawie, sygn. 103/581, akta osobowe Wacława Adamskiego.
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Gdańsku, sygn. 464/12057, akta osobowe Wacława Adamskiego.
Archiwum Gdańskich Nieruchomości, sygn. 2/1, akta osobowe Wacława Adamskiego.
„Dziennik Bałtycki” 8 XI 1995 (nekrolog).
Gucewicz Daniel, Kalwaryjska rebelia. Z historii wybranych sanktuariów Pomorza Gdańskiego w okresie Polski Ludowej, Gdańsk–Warszawa 2020.
Kłodziński Marcin, Funkcjonowanie aparatu władzy politycznej w Tczewie i powiecie tczewskim w latach 1945–1956 (w druku).
