PRZYBYLSKI WŁODZIMIERZ, prorektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''WŁODZIMIERZ PRZYBYLSKI''' (ur. 13 III 1940 Byczyna, Kujawy), prorektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1958 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Toruniu, w 1963 absolwent Wydziału Mechanicznego PG. Pod koniec studiów był zastępcą kierownika do spraw artystycznych klubu „Kwadratowa”, inicjatorem powstania kabaretu studenckiego „Kwadracik”, prowadził zespół jazzu tradycyjnego (grał na perkusji).<br/><br/> | '''WŁODZIMIERZ PRZYBYLSKI''' (ur. 13 III 1940 Byczyna, Kujawy), prorektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1958 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Toruniu, w 1963 absolwent Wydziału Mechanicznego PG. Pod koniec studiów był zastępcą kierownika do spraw artystycznych klubu „Kwadratowa”, inicjatorem powstania kabaretu studenckiego „Kwadracik”, prowadził zespół jazzu tradycyjnego (grał na perkusji).<br/><br/> | ||
Zatrudniony od 1964 na PG, od 1975 doktor, w latach 1976–1977 technolog w Fabryce Przekładni Samochodowych „Polmo” w Tczewie. Od 1983 doktor habilitowany, od 1993 profesor tytularny, od 1997 profesor zwyczajny. W okresie 1979–1983 zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn, 1984–1987 prodziekan do spraw nauki Wydziału Mechanicznego Technologicznego, 1987–1990 dziekan tego wydziału, 1990–1991 dziekan Wydziału Technologii Maszyn i Organizacji Produkcji, 1992–1993 dziekan Wydziału Mechanicznego. W 1996–2002 (dwie kadencje) prorektor do spraw rozwoju PG.<br/><br/> | Zatrudniony od 1964 na PG, od 1975 doktor, w latach 1976–1977 technolog w Fabryce Przekładni Samochodowych „Polmo” w Tczewie. Od 1983 doktor habilitowany, od 1993 profesor tytularny, od 1997 profesor zwyczajny. W okresie 1979–1983 zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn, 1984–1987 prodziekan do spraw nauki Wydziału Mechanicznego Technologicznego, 1987–1990 dziekan tego wydziału, 1990–1991 dziekan Wydziału Technologii Maszyn i Organizacji Produkcji, 1992–1993 dziekan Wydziału Mechanicznego. W 1996–2002 (dwie kadencje) prorektor do spraw rozwoju PG.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1991–2009 kierownik Zakładu Projektowania Automatyzacji Procesów Technologicznych, 1993–2009 kierownik Katedry Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji. Przebywał na stażach i stypendiach | + | W latach 1991–2009 kierownik Zakładu Projektowania Automatyzacji Procesów Technologicznych, 1993–2009 kierownik Katedry Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji. Przebywał na stażach i stypendiach m.in. w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Leningradzie (1972, 1980); w Instytucie Samochodowym w Moskwie (1988); w University of Oulu (1991), na stypendiach w Delft Technical University (1978–1979), Brunel University; Hatfield Polytechnic (1991); Université catholique de Louvain (Belgia, 1997, 1998), Universität Karlsruhe (1996–1999, 2001), pracował jako ''visiting professor'' na uniwersytecie w Dortmundzie.<br/><br/> |
| − | Inicjator krajowych badań w zakresie technologii maszyn i automatyzacji produkcji, projektowania i optymalizacji procesów technologicznych dla obrabiarek skrawających, konstruowania narzędzi. Zajmował się badaniami procesów obróbek wykańczających (głównie przez nagniatanie plastyczne i szlifowanie). Autor | + | Inicjator krajowych badań w zakresie technologii maszyn i automatyzacji produkcji, projektowania i optymalizacji procesów technologicznych dla obrabiarek skrawających, konstruowania narzędzi. Zajmował się badaniami procesów obróbek wykańczających (głównie przez nagniatanie plastyczne i szlifowanie). Autor 14 wdrożonych patentów, zdobywca 10 medali na międzynarodowych wystawach (m.in. Gdańsk, Genewa, Seul, Bruksela). Wprowadził do przemysłu uniwersalne narzędzia do nagniatania i specjalne głowice nagniatające do obróbki cylindrów hydraulicznych. Od 1994 członek Akademii Inżynierskiej w Polsce, w latach 2008–2010 członek rady nauki przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 1999 przewodniczący Rady Naukowej [[MIĘDZYNARODOWE TARGI GDAŃSKIE PO 1945 | Międzynarodowych Targów Gdańskich]]. Od 2012, przez trzy kadencje, był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii |
Nauk.<br/><br/> | Nauk.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony | + | Odznaczony w 1994 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), w 2001 Krzyżem Oficerskim OOP, w 2011 Krzyżem Komandorskim OOP, w 1997 Medalem 1000-lecia Gdańska, w 2021 medalem honorowym „Profesor Emeritusa Politechniki Gdańskiej”.<br/><br/> |
Od 1964 żonaty z Elżbietą, absolwentką filologii polskiej, ojciec Moniki (ur. 1966). {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1964 żonaty z Elżbietą, absolwentką filologii polskiej, ojciec Moniki (ur. 1966). {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:09, 18 gru 2023
WŁODZIMIERZ PRZYBYLSKI (ur. 13 III 1940 Byczyna, Kujawy), prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). W 1958 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Toruniu, w 1963 absolwent Wydziału Mechanicznego PG. Pod koniec studiów był zastępcą kierownika do spraw artystycznych klubu „Kwadratowa”, inicjatorem powstania kabaretu studenckiego „Kwadracik”, prowadził zespół jazzu tradycyjnego (grał na perkusji).
Zatrudniony od 1964 na PG, od 1975 doktor, w latach 1976–1977 technolog w Fabryce Przekładni Samochodowych „Polmo” w Tczewie. Od 1983 doktor habilitowany, od 1993 profesor tytularny, od 1997 profesor zwyczajny. W okresie 1979–1983 zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn, 1984–1987 prodziekan do spraw nauki Wydziału Mechanicznego Technologicznego, 1987–1990 dziekan tego wydziału, 1990–1991 dziekan Wydziału Technologii Maszyn i Organizacji Produkcji, 1992–1993 dziekan Wydziału Mechanicznego. W 1996–2002 (dwie kadencje) prorektor do spraw rozwoju PG.
W latach 1991–2009 kierownik Zakładu Projektowania Automatyzacji Procesów Technologicznych, 1993–2009 kierownik Katedry Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji. Przebywał na stażach i stypendiach m.in. w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Leningradzie (1972, 1980); w Instytucie Samochodowym w Moskwie (1988); w University of Oulu (1991), na stypendiach w Delft Technical University (1978–1979), Brunel University; Hatfield Polytechnic (1991); Université catholique de Louvain (Belgia, 1997, 1998), Universität Karlsruhe (1996–1999, 2001), pracował jako visiting professor na uniwersytecie w Dortmundzie.
Inicjator krajowych badań w zakresie technologii maszyn i automatyzacji produkcji, projektowania i optymalizacji procesów technologicznych dla obrabiarek skrawających, konstruowania narzędzi. Zajmował się badaniami procesów obróbek wykańczających (głównie przez nagniatanie plastyczne i szlifowanie). Autor 14 wdrożonych patentów, zdobywca 10 medali na międzynarodowych wystawach (m.in. Gdańsk, Genewa, Seul, Bruksela). Wprowadził do przemysłu uniwersalne narzędzia do nagniatania i specjalne głowice nagniatające do obróbki cylindrów hydraulicznych. Od 1994 członek Akademii Inżynierskiej w Polsce, w latach 2008–2010 członek rady nauki przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 1999 przewodniczący Rady Naukowej Międzynarodowych Targów Gdańskich. Od 2012, przez trzy kadencje, był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii
Nauk.
Odznaczony w 1994 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), w 2001 Krzyżem Oficerskim OOP, w 2011 Krzyżem Komandorskim OOP, w 1997 Medalem 1000-lecia Gdańska, w 2021 medalem honorowym „Profesor Emeritusa Politechniki Gdańskiej”.
Od 1964 żonaty z Elżbietą, absolwentką filologii polskiej, ojciec Moniki (ur. 1966).
