BÖNIG HERMANN FRIEDRICH, drukarz
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''HERMANN FRIEDRICH BÖNIG''' (czerwiec 1838 Grudziądz – 16 II 1904 Gdańsk), drukarz, katolik. Założyciel i właściciel drukarni oraz firmy prasowo-edytorskiej specjalizującej się w wydawnictwach książkowych dotyczących współczesnego i dawnego Gdańska ([[DRUKARSTWO I DRUKARNIE | drukarstwo]]). W 1867 mieszkał w wynajętym mieszkaniu przy Hundegasse 99 (ul. Ogarna), w 1874 siedziba wydawnictwa znajdowała się przy Poggenpfuhl 1 (ul. Żabi Kruk). W 1876 nabył od lekarza Wilhelma Friedlandera (1815–1881) kamienicę przy Frauengasse 3 (ul. Mariacka), gdzie zamieszkał i przeniósł drukarnię. W latach 1873–1904 wydawał i drukował gazetę [[WESTPREUSSISCHES VOLKSBLATT, pismo | „Westpreußisches Volksblatt”]]. <br/><br/> | '''HERMANN FRIEDRICH BÖNIG''' (czerwiec 1838 Grudziądz – 16 II 1904 Gdańsk), drukarz, katolik. Założyciel i właściciel drukarni oraz firmy prasowo-edytorskiej specjalizującej się w wydawnictwach książkowych dotyczących współczesnego i dawnego Gdańska ([[DRUKARSTWO I DRUKARNIE | drukarstwo]]). W 1867 mieszkał w wynajętym mieszkaniu przy Hundegasse 99 (ul. Ogarna), w 1874 siedziba wydawnictwa znajdowała się przy Poggenpfuhl 1 (ul. Żabi Kruk). W 1876 nabył od lekarza Wilhelma Friedlandera (1815–1881) kamienicę przy Frauengasse 3 (ul. Mariacka), gdzie zamieszkał i przeniósł drukarnię. W latach 1873–1904 wydawał i drukował gazetę [[WESTPREUSSISCHES VOLKSBLATT, pismo | „Westpreußisches Volksblatt”]]. <br/><br/> | ||
| − | W 1904 firmę przejął jego syn Leo Bönig (8 III 1869 Gdańsk – po 1942), który po 1907 powiększył zakład nabywając od spadkobierców mistrza ślusarskiego Richarda Simona Wessela (1848-1897) sąsiednie kamienice przy Pffanengasse 1 i 2 (ul. Klesza, róg z ul. Mariacką). Wydawał i drukował „Westpreußisches Volksblatt”, po zmianach tytułów „Danziger Volksblatt” (1920–1925), „Danziger Landes Zeitung” (1925–1934) i „Danziger Volkszeitung” do 1937, do czasu zamknięcia jej przez hitlerowskie władze Gdańska, organ katolickiej partii Centrum w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 1904 firmę przejął jego syn Leo Bönig (8 III 1869 Gdańsk – po 1942), który po 1907 powiększył zakład nabywając od spadkobierców mistrza ślusarskiego Richarda Simona Wessela (1848-1897) sąsiednie kamienice przy Pffanengasse 1 i 2 (ul. Klesza, róg z ul. Mariacką). Wydawał i drukował „Westpreußisches Volksblatt”, po zmianach tytułów „Danziger Volksblatt” (1920–1925), „Danziger Landes Zeitung” (1925–1934) i „Danziger Volkszeitung” do 1937, do czasu zamknięcia jej przez hitlerowskie władze Gdańska, organ katolickiej partii Centrum w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]]. <br/><br/> |
| + | Zaprzyjaźniony z rodziną Landmann, m.in. w 1876 był świadkiem na ślubie Franziski Landman z Leonem Feliksem Gutowskim (zob. [[LANDMANN MARIE, pedagog| Marie Landmann]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:07, 11 paź 2023
HERMANN FRIEDRICH BÖNIG (czerwiec 1838 Grudziądz – 16 II 1904 Gdańsk), drukarz, katolik. Założyciel i właściciel drukarni oraz firmy prasowo-edytorskiej specjalizującej się w wydawnictwach książkowych dotyczących współczesnego i dawnego Gdańska ( drukarstwo). W 1867 mieszkał w wynajętym mieszkaniu przy Hundegasse 99 (ul. Ogarna), w 1874 siedziba wydawnictwa znajdowała się przy Poggenpfuhl 1 (ul. Żabi Kruk). W 1876 nabył od lekarza Wilhelma Friedlandera (1815–1881) kamienicę przy Frauengasse 3 (ul. Mariacka), gdzie zamieszkał i przeniósł drukarnię. W latach 1873–1904 wydawał i drukował gazetę „Westpreußisches Volksblatt”.
W 1904 firmę przejął jego syn Leo Bönig (8 III 1869 Gdańsk – po 1942), który po 1907 powiększył zakład nabywając od spadkobierców mistrza ślusarskiego Richarda Simona Wessela (1848-1897) sąsiednie kamienice przy Pffanengasse 1 i 2 (ul. Klesza, róg z ul. Mariacką). Wydawał i drukował „Westpreußisches Volksblatt”, po zmianach tytułów „Danziger Volksblatt” (1920–1925), „Danziger Landes Zeitung” (1925–1934) i „Danziger Volkszeitung” do 1937, do czasu zamknięcia jej przez hitlerowskie władze Gdańska, organ katolickiej partii Centrum w II Wolnym Mieście Gdańsku.
Zaprzyjaźniony z rodziną Landmann, m.in. w 1876 był świadkiem na ślubie Franziski Landman z Leonem Feliksem Gutowskim (zob. Marie Landmann.
