UNGER GOTTLIEB, złotnik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''GOTTLIEB UNGER''' (Ungger) (24 II 1682 Gdańsk – 15 IX 1721 Gdańsk), złotnik. Syn krawca z Iławy. Uczył się u [[CLAUSEN BENEDICT, złotnik | Benedicta Clausena]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1711 u [[HOLL HIERONYMUS II, złotnik| Hieronymusa Holla II]]. 7 VII 1711 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]] Gdańska.<br/><br/> | + | '''GOTTLIEB UNGER''' (Ungger) (24 II 1682 Gdańsk – 15 IX 1721 Gdańsk), złotnik. Syn krawca z Iławy Tobiasa. Uczył się u [[CLAUSEN BENEDICT, złotnik | Benedicta Clausena]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1711 u [[HOLL HIERONYMUS II, złotnik| Hieronymusa Holla II]]. 7 VII 1711 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]] Gdańska.<br/><br/> |
| − | Żonaty był z Dorotheą Wünecker z domu Haasen (16 VI 1687 – 13 I 1753). Był ojcem złotnika Simona Gottlieba Ungera (Ungarus; 2 IX 1715 – 22 XII 1762), wyuczonego na złotnika u ojca, na nauce rozpoczętej w 1721, od 4 XI 1745 posiadacza | + | Żonaty był z Dorotheą Wünecker z domu Haasen (16 VI 1687 – 13 I 1753). Był ojcem złotnika Simona Gottlieba Ungera (Ungarus; 2 IX 1715 – 22 XII 1762), wyuczonego na złotnika u ojca, na nauce rozpoczętej w 1721, od 4 XI 1745 posiadacza obywatelstwa Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), nabywcy w 1754 (za 3000 florenów) domu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), po którym zachował się pośmiertny inwentarz jego majątku z 10 III 1763. Naukę w jego warsztacie ukończyli także zapisany w 1712 Johann Ernst Hader oraz zapisany w 1713 Christian Horwächler, bez powodzenia od 1718 uczył się u niego rzemiosła Johann Adam Schmidt.<br/><br/> |
Używał znaku warsztatowego z monogramem GV w dwuliściu. Z jego dorobku znanych jest kilka przedmiotów sakralnych: oprawa Ewangelii (dawniej kościół św. Jana w Toruniu), plakieta wotywna (Pogódki), oraz drobnych sprzętów świeckich: kubek, czarka, łyżka (zbiory prywatne).<br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem GV w dwuliściu. Z jego dorobku znanych jest kilka przedmiotów sakralnych: oprawa Ewangelii (dawniej kościół św. Jana w Toruniu), plakieta wotywna (Pogódki), oraz drobnych sprzętów świeckich: kubek, czarka, łyżka (zbiory prywatne).<br/><br/> | ||
Pochowany został w kaplicy Złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku. Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany został w kaplicy Złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku. Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 552.<br/> | + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 551, 552.<br/> |
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', t. II: ''Westpreussen'', Leipzig 1908, s. 74, nr 427.<br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', t. II: ''Westpreussen'', Leipzig 1908, s. 74, nr 427.<br/> | ||
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, ''Złotnicy na ziemiach północnej Polski'', cz. 1: ''Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie'', Warszawa 2002, nr G 528.<br/> | Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, ''Złotnicy na ziemiach północnej Polski'', cz. 1: ''Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie'', Warszawa 2002, nr G 528.<br/> | ||
Rosenberg Marc, ''Der Goldschmiede Markzeichen'', Frankfurt am Main 1923, t. 2, s. 14, nr 1592. | Rosenberg Marc, ''Der Goldschmiede Markzeichen'', Frankfurt am Main 1923, t. 2, s. 14, nr 1592. | ||
Aktualna wersja na dzień 19:28, 29 wrz 2023
GOTTLIEB UNGER (Ungger) (24 II 1682 Gdańsk – 15 IX 1721 Gdańsk), złotnik. Syn krawca z Iławy Tobiasa. Uczył się u Benedicta Clausena. Pracę mistrzowską wykonał w 1711 u Hieronymusa Holla II. 7 VII 1711 otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska.
Żonaty był z Dorotheą Wünecker z domu Haasen (16 VI 1687 – 13 I 1753). Był ojcem złotnika Simona Gottlieba Ungera (Ungarus; 2 IX 1715 – 22 XII 1762), wyuczonego na złotnika u ojca, na nauce rozpoczętej w 1721, od 4 XI 1745 posiadacza obywatelstwa Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), nabywcy w 1754 (za 3000 florenów) domu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), po którym zachował się pośmiertny inwentarz jego majątku z 10 III 1763. Naukę w jego warsztacie ukończyli także zapisany w 1712 Johann Ernst Hader oraz zapisany w 1713 Christian Horwächler, bez powodzenia od 1718 uczył się u niego rzemiosła Johann Adam Schmidt.
Używał znaku warsztatowego z monogramem GV w dwuliściu. Z jego dorobku znanych jest kilka przedmiotów sakralnych: oprawa Ewangelii (dawniej kościół św. Jana w Toruniu), plakieta wotywna (Pogódki), oraz drobnych sprzętów świeckich: kubek, czarka, łyżka (zbiory prywatne).
Pochowany został w kaplicy Złotników w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 551, 552.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 74, nr 427.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 528.
Rosenberg Marc, Der Goldschmiede Markzeichen, Frankfurt am Main 1923, t. 2, s. 14, nr 1592.
