SCHNITTER LUCAS, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''LUCAS SCHNITTER''' (ok. 1593 Gorlitz (Zgorzelec) – 1641 Gdańsk), złotnik. W 1622 zatrudnił się w Gdańsku u mistrza Christiana Detloffa, musiał jednak zapłacić 100 grzywien kary, ponieważ nie był zgłoszony i zapisany jako czeladnik. | + | '''LUCAS SCHNITTER''' (Lukas) (ok. 1593 Gorlitz (Zgorzelec) – 1641 Gdańsk), złotnik. W 1622 zatrudnił się w Gdańsku u mistrza Christiana Detloffa, musiał jednak zapłacić 100 grzywien kary, ponieważ nie był zgłoszony i zapisany jako czeladnik. |
| − | Od 7 V 1623 żonaty z poślubioną w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) Anną, córką Andreasa Hanckego (ur. 1559) i Judith (pochowana jako wdowa 24 V 1642 w kaplicy cechu szewców pw. Św. Trójcy w kościele NMP w wieku 79 lat), z którą miał co najmniej czwórkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP: 1) Marię (1624 – pochowana 19 IX 1679 wraz z ojcem), od 29 XI 1644 drugą żonę poślubionego w kościele NMP złotnika Michaela Johna z Elbląga (zm. 1658), po raz drugi zamężną za poślubionego 7 VII 1658 tamże złotnika [[PRESSDING NATHANIEL I, złotnik | Nathaniela Pressdinga I]]; 2) Sebalda (chrzest 12 I 1626 – pochowany 16 V 1632 wraz z ojcem); 3) martwo urodzonego i tego samego dnia pochowanego tamże syna (4 V 1628); 4) Lucasa III (ur. ok. 1630 – pochowany tamże), złotnika w Gdańsku, twórcę w kościele NMP sarkofagu | + | Było to wynikiem negocjacji cechu złotników z [[RADA MIEJSKA | Radą Miejską]] – i z wyraźnym zastrzeżeniem, że omawiana sprawa nie powinna stanowić precedensu (aczkolwiek podobne rozwiązania Rada stosowała już wcześniej w stosunku do przybyszy z zewnątrz, np. w 1591 wobec Jacoba Diamencza (Demantz) z Flandrii i Gergena Schmidta ze Szkocji oraz później, np. w 1625 wobec Gerta Gilliesa z Holandii, w 1643 wobec Christiana Schuberta z Miśni czy w 1757 wobec Sebastiana Friedricha Grasa z Revalu) – wskutek czego włączono go do cechu i w |
| − | Pochowany 30 III 1641 w wieku 47 lat w kaplicy złotników Św. Krzyża w gdańskim kościele NMP. {{author:JANSZ}} | + | tym samym roku został jego mistrzem. 11 II 1623 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1637 pracę mistrzowską wykonał u niego Elias Neimann. Od 1638 kompan (podstarszy), od 1639 starszy cechu. W 1640 przyjął na naukę zawodu nieznanego ucznia.<br/><br/> |
| − | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Od 7 V 1623 żonaty z poślubioną w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) Anną, córką Andreasa Hanckego (ur. 1559) i Judith (pochowana jako wdowa 24 V 1642 w kaplicy cechu szewców pw. Św. Trójcy w kościele NMP w wieku 79 lat), z którą miał co najmniej czwórkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP: 1) Marię (1624 – pochowana 19 IX 1679 wraz z ojcem), od 29 XI 1644 drugą żonę poślubionego w kościele NMP złotnika Michaela Johna z Elbląga (zm. 1658), po raz drugi zamężną za poślubionego 7 VII 1658 tamże złotnika [[PRESSDING NATHANIEL I, złotnik | Nathaniela Pressdinga I]]; 2) Sebalda (chrzest 12 I 1626 – pochowany 16 V 1632 wraz z ojcem); 3) martwo urodzonego i tego samego dnia pochowanego tamże syna (4 V 1628); 4) Lucasa III (ur. ok. 1630 – pochowany tamże), złotnika w Gdańsku, twórcę w kościele NMP sarkofagu Sybilli Małgorzaty (20 VI 1620 Brzeg – 26 VI 1657 Gdańsk), piastowskiej księżniczki legnickiej i brzeskiej, żony wojewody pomorskiego Gerharda Denhoffa (1589–1648).<br/><br/> |
| + | Pochowany 30 III 1641 w wieku 47 lat w kaplicy złotników Św. Krzyża w gdańskim kościele NMP. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| Linia 11: | Linia 12: | ||
''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 154.<br/> | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 154.<br/> | ||
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 55, 60, 63.<br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 55, 60, 63.<br/> | ||
| − | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', | + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''… łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 181.<br/> |
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 373, 454; 2, 170, 355; 3, 31. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 373, 454; 2, 170, 355; 3, 31. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Wersja z 06:01, 13 wrz 2023
LUCAS SCHNITTER (Lukas) (ok. 1593 Gorlitz (Zgorzelec) – 1641 Gdańsk), złotnik. W 1622 zatrudnił się w Gdańsku u mistrza Christiana Detloffa, musiał jednak zapłacić 100 grzywien kary, ponieważ nie był zgłoszony i zapisany jako czeladnik.
Było to wynikiem negocjacji cechu złotników z Radą Miejską – i z wyraźnym zastrzeżeniem, że omawiana sprawa nie powinna stanowić precedensu (aczkolwiek podobne rozwiązania Rada stosowała już wcześniej w stosunku do przybyszy z zewnątrz, np. w 1591 wobec Jacoba Diamencza (Demantz) z Flandrii i Gergena Schmidta ze Szkocji oraz później, np. w 1625 wobec Gerta Gilliesa z Holandii, w 1643 wobec Christiana Schuberta z Miśni czy w 1757 wobec Sebastiana Friedricha Grasa z Revalu) – wskutek czego włączono go do cechu i w
tym samym roku został jego mistrzem. 11 II 1623 uzyskał obywatelstwo Gdańska. W 1637 pracę mistrzowską wykonał u niego Elias Neimann. Od 1638 kompan (podstarszy), od 1639 starszy cechu. W 1640 przyjął na naukę zawodu nieznanego ucznia.
Od 7 V 1623 żonaty z poślubioną w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Anną, córką Andreasa Hanckego (ur. 1559) i Judith (pochowana jako wdowa 24 V 1642 w kaplicy cechu szewców pw. Św. Trójcy w kościele NMP w wieku 79 lat), z którą miał co najmniej czwórkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP: 1) Marię (1624 – pochowana 19 IX 1679 wraz z ojcem), od 29 XI 1644 drugą żonę poślubionego w kościele NMP złotnika Michaela Johna z Elbląga (zm. 1658), po raz drugi zamężną za poślubionego 7 VII 1658 tamże złotnika Nathaniela Pressdinga I; 2) Sebalda (chrzest 12 I 1626 – pochowany 16 V 1632 wraz z ojcem); 3) martwo urodzonego i tego samego dnia pochowanego tamże syna (4 V 1628); 4) Lucasa III (ur. ok. 1630 – pochowany tamże), złotnika w Gdańsku, twórcę w kościele NMP sarkofagu Sybilli Małgorzaty (20 VI 1620 Brzeg – 26 VI 1657 Gdańsk), piastowskiej księżniczki legnickiej i brzeskiej, żony wojewody pomorskiego Gerharda Denhoffa (1589–1648).
Pochowany 30 III 1641 w wieku 47 lat w kaplicy złotników Św. Krzyża w gdańskim kościele NMP.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 154.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 55, 60, 63.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: … łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 181.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 373, 454; 2, 170, 355; 3, 31.
