NIETOPERZE
m (M.Ogonowska przeniósł stronę Nietoperze na NIETOPERZE, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''NIETOPERZE''' (''Chiroptera''). W granicach Gd. rozpoznano 15 gatunków. Autorem pierwszych nauk. doniesień był przyrodnik q Hans von Lüttschwager, który 1939, na łamach gd. czasopisma „Bericht des Westpreußischen botanisch-zoologischen Vereins”, w artykule Die Säugetiere des Danziger Gebietes und der früheren Provinz Westpreußen. II. Die Fledermäuse opisał 4 gatunki. Zimowe liczenie n. w Gd. rozpoczął 1989 Aleksander Rachwald. Monitoringiem objęto 21 obiektów podziemnych. W 1988 na strychu q kośc. (archikatedry) Trójcy Świętej znaleziono kolonię rozrodczą największego krajowego nietoperza, nocka dużego Myotis myotis, liczącą ok. 150 samic. Najpospolitszym nietoperzem zimującym w Gd. jest nocek Natterera Myotis nattereri, występujący w niemal wszystkich fortyfikacjach miasta z odpowiednimi podziemiami. Drugi pod względem liczebności w sezonie zimowym gatunek to nocek rudy Myotis daubentonii. Największym zimowiskiem n. na terenie Gd. jest wyłączony z eksploatacji q zbiornik wody Stara Orunia, gdzie w marcu 2009 naliczono 594 osobniki, należące do 5 gatunków. Ważnym zimowiskiem jest też twierdza w q Wisłoujściu; w 2005 hibernowało tu 313 osobników (po serii remontów tylko 109 osobników w 2010) oraz schron OPL przy ul. Podhalańskiej w Oliwie (do 121 osobników w 2008). Niegdyś za największe gd. zimowisko n. uważano q Grodzisko, szczególnie klatkę schodową Reduty Napoleońskiej, i Prochownię, gdzie 1997 zimowało 47 n., w tym znajdowane corocznie nocki duże. Mimo ochrony liczba n. na Grodzisku maleje, nocek duży pojawia się sporadycznie, m.in. w Galerii Strzeleckiej. Inne ważne miejsca hibernacji w Gd. to podziemny q zbiornik wody Stary Sobieski we Wrzeszczu, Bastion św. Gertrudy (do 53 osobników w każdym z nich) oraz schrony Baterii Artylerii Stałej na q Stogach (do 46 osobników). Twierdza w Wisłoujściu i schron OPL w Oliwie są Specjalnymi Obszarami Ochrony w ramach europejskiej sieci Natura 2000; powołane do ochrony 2 gatunków umieszczonych w załączniku II unijnej Dyrektywy siedliskowej: nocka dużego i nocka łydkowłosego. Jako tzw. użytki ekologiczne chronione są: klatka schodowa Reduty Napoleońskiej (jako Fort Nocek, utworzony uchwałą Rady Miasta Gd. 1995, najstarszy użytek ekologiczny w woj. pomor.), sąsiadująca z nią Prochownia (jako Prochownia pod Kasztanami) i schron OPL w Oliwie (jako Oliwskie Nocki). {{author: MC}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''NIETOPERZE''' (''Chiroptera''). W granicach Gd. rozpoznano 15 gatunków. Autorem pierwszych nauk. doniesień był przyrodnik q Hans von Lüttschwager, który 1939, na łamach gd. czasopisma „Bericht des Westpreußischen botanisch-zoologischen Vereins”, w artykule ''Die Säugetiere des Danziger Gebietes und der früheren Provinz Westpreußen. II. Die Fledermäuse'' opisał 4 gatunki. Zimowe liczenie n. w Gd. rozpoczął 1989 Aleksander Rachwald. Monitoringiem objęto 21 obiektów podziemnych. W 1988 na strychu q kośc. (archikatedry) Trójcy Świętej znaleziono kolonię rozrodczą największego krajowego nietoperza, nocka dużego ''Myotis myotis'', liczącą ok. 150 samic. Najpospolitszym nietoperzem zimującym w Gd. jest nocek Natterera ''Myotis nattereri'', występujący w niemal wszystkich fortyfikacjach miasta z odpowiednimi podziemiami. Drugi pod względem liczebności w sezonie zimowym gatunek to nocek rudy ''Myotis daubentonii''. Największym zimowiskiem n. na terenie Gd. jest wyłączony z eksploatacji q zbiornik wody Stara Orunia, gdzie w marcu 2009 naliczono 594 osobniki, należące do 5 gatunków. Ważnym zimowiskiem jest też twierdza w q Wisłoujściu; w 2005 hibernowało tu 313 osobników (po serii remontów tylko 109 osobników w 2010) oraz schron OPL przy ul. Podhalańskiej w Oliwie (do 121 osobników w 2008). Niegdyś za największe gd. zimowisko n. uważano q Grodzisko, szczególnie klatkę schodową Reduty Napoleońskiej, i Prochownię, gdzie 1997 zimowało 47 n., w tym znajdowane corocznie nocki duże. Mimo ochrony liczba n. na Grodzisku maleje, nocek duży pojawia się sporadycznie, m.in. w Galerii Strzeleckiej. Inne ważne miejsca hibernacji w Gd. to podziemny q zbiornik wody Stary Sobieski we Wrzeszczu, Bastion św. Gertrudy (do 53 osobników w każdym z nich) oraz schrony Baterii Artylerii Stałej na q Stogach (do 46 osobników). Twierdza w Wisłoujściu i schron OPL w Oliwie są Specjalnymi Obszarami Ochrony w ramach europejskiej sieci Natura 2000; powołane do ochrony 2 gatunków umieszczonych w załączniku II unijnej Dyrektywy siedliskowej: nocka dużego i nocka łydkowłosego. Jako tzw. użytki ekologiczne chronione są: klatka schodowa Reduty Napoleońskiej (jako Fort Nocek, utworzony uchwałą Rady Miasta Gd. 1995, najstarszy użytek ekologiczny w woj. pomor.), sąsiadująca z nią Prochownia (jako Prochownia pod Kasztanami) i schron OPL w Oliwie (jako Oliwskie Nocki). {{author: MC}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:20, 8 mar 2013
NIETOPERZE (Chiroptera). W granicach Gd. rozpoznano 15 gatunków. Autorem pierwszych nauk. doniesień był przyrodnik q Hans von Lüttschwager, który 1939, na łamach gd. czasopisma „Bericht des Westpreußischen botanisch-zoologischen Vereins”, w artykule Die Säugetiere des Danziger Gebietes und der früheren Provinz Westpreußen. II. Die Fledermäuse opisał 4 gatunki. Zimowe liczenie n. w Gd. rozpoczął 1989 Aleksander Rachwald. Monitoringiem objęto 21 obiektów podziemnych. W 1988 na strychu q kośc. (archikatedry) Trójcy Świętej znaleziono kolonię rozrodczą największego krajowego nietoperza, nocka dużego Myotis myotis, liczącą ok. 150 samic. Najpospolitszym nietoperzem zimującym w Gd. jest nocek Natterera Myotis nattereri, występujący w niemal wszystkich fortyfikacjach miasta z odpowiednimi podziemiami. Drugi pod względem liczebności w sezonie zimowym gatunek to nocek rudy Myotis daubentonii. Największym zimowiskiem n. na terenie Gd. jest wyłączony z eksploatacji q zbiornik wody Stara Orunia, gdzie w marcu 2009 naliczono 594 osobniki, należące do 5 gatunków. Ważnym zimowiskiem jest też twierdza w q Wisłoujściu; w 2005 hibernowało tu 313 osobników (po serii remontów tylko 109 osobników w 2010) oraz schron OPL przy ul. Podhalańskiej w Oliwie (do 121 osobników w 2008). Niegdyś za największe gd. zimowisko n. uważano q Grodzisko, szczególnie klatkę schodową Reduty Napoleońskiej, i Prochownię, gdzie 1997 zimowało 47 n., w tym znajdowane corocznie nocki duże. Mimo ochrony liczba n. na Grodzisku maleje, nocek duży pojawia się sporadycznie, m.in. w Galerii Strzeleckiej. Inne ważne miejsca hibernacji w Gd. to podziemny q zbiornik wody Stary Sobieski we Wrzeszczu, Bastion św. Gertrudy (do 53 osobników w każdym z nich) oraz schrony Baterii Artylerii Stałej na q Stogach (do 46 osobników). Twierdza w Wisłoujściu i schron OPL w Oliwie są Specjalnymi Obszarami Ochrony w ramach europejskiej sieci Natura 2000; powołane do ochrony 2 gatunków umieszczonych w załączniku II unijnej Dyrektywy siedliskowej: nocka dużego i nocka łydkowłosego. Jako tzw. użytki ekologiczne chronione są: klatka schodowa Reduty Napoleońskiej (jako Fort Nocek, utworzony uchwałą Rady Miasta Gd. 1995, najstarszy użytek ekologiczny w woj. pomor.), sąsiadująca z nią Prochownia (jako Prochownia pod Kasztanami) i schron OPL w Oliwie (jako Oliwskie Nocki).
