UPHAGEN WILHELM HEINRICH, kupiec, armator
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''WILHELM HEINRICH UPHAGEN''' (1666 – 5 IV 1705), kupiec, armator. Syn [[UPHAGEN JOHANN (Hans), złotnik, kupiec | Johanna (Hansa) Uphagena]]. Początkowo kupiec handlujący winem, od 1698 właściciel ojcowskiego dworu w [[PIECKI| Pieckach]] i położonej tu, wynajmowanej karczmy. Następnie udziałowiec w spółkach okrętowych (w latach 1691–1700 miał udziały w czterech statkach) i samodzielny armator, zaliczany do grona najpoważniejszych w Gdańsku.<br/><br/> | '''WILHELM HEINRICH UPHAGEN''' (1666 – 5 IV 1705), kupiec, armator. Syn [[UPHAGEN JOHANN (Hans), złotnik, kupiec | Johanna (Hansa) Uphagena]]. Początkowo kupiec handlujący winem, od 1698 właściciel ojcowskiego dworu w [[PIECKI| Pieckach]] i położonej tu, wynajmowanej karczmy. Następnie udziałowiec w spółkach okrętowych (w latach 1691–1700 miał udziały w czterech statkach) i samodzielny armator, zaliczany do grona najpoważniejszych w Gdańsku.<br/><br/> | ||
Jego statki (lub z jego towarami) docierały głównie do Hiszpanii i Portugalii (eksport: drewno, maszty okrętowe, wańczos, zboże, len, import: sól, wino, ocet, cukier, limony). 1 XII 1690 należąca do niego „Der Nordstern” zatonęła na wysokości Mierzei Wiślanej, w 1691 dysponował statkami „St. Johan” (pojemność 50 łasztów) i świeżo nabytą „Jungfrau Anna” (dwukrotnie – w 1693 i 1694 – będącą z ładunkiem ofiarą napadów kaprów holenderskich i francuskich), w 1691 także statkiem „Die gekröhnte Liebe von Dantzig” (zatonął 30 I 1697 w czasie wyprawy do Portugalii), od 1693 największym swoim statkiem (pojemność 300 łasztów) „Die Königin von Polen” (w 1697 uprowadzonym z gdańskiej redy do Kopenhagi, zwrócony, w 1705 uprowadzony do San Senastian tym razem przez kaprów hiszpańskich). Ogółem stan jego floty w szczytowym okresie działalności w okresie 1693–1696 szacuje się na 550 łasztów, później zaprzestał inwestowania w statki.<br/><br/> | Jego statki (lub z jego towarami) docierały głównie do Hiszpanii i Portugalii (eksport: drewno, maszty okrętowe, wańczos, zboże, len, import: sól, wino, ocet, cukier, limony). 1 XII 1690 należąca do niego „Der Nordstern” zatonęła na wysokości Mierzei Wiślanej, w 1691 dysponował statkami „St. Johan” (pojemność 50 łasztów) i świeżo nabytą „Jungfrau Anna” (dwukrotnie – w 1693 i 1694 – będącą z ładunkiem ofiarą napadów kaprów holenderskich i francuskich), w 1691 także statkiem „Die gekröhnte Liebe von Dantzig” (zatonął 30 I 1697 w czasie wyprawy do Portugalii), od 1693 największym swoim statkiem (pojemność 300 łasztów) „Die Königin von Polen” (w 1697 uprowadzonym z gdańskiej redy do Kopenhagi, zwrócony, w 1705 uprowadzony do San Senastian tym razem przez kaprów hiszpańskich). Ogółem stan jego floty w szczytowym okresie działalności w okresie 1693–1696 szacuje się na 550 łasztów, później zaprzestał inwestowania w statki.<br/><br/> | ||
| − | Od 1698 przełożony [[SZPITAL ŚW. ELŻBIETY | szpitali św. Elżbiety]] i [[SZPITAL ŚW. DUCHA | św. Ducha]]. Od 1688 żonaty był z Anną, córką Johanna Brandlicht. Ojciec | + | Od 1698 przełożony [[SZPITAL ŚW. ELŻBIETY | szpitali św. Elżbiety]] i [[SZPITAL ŚW. DUCHA | św. Ducha]]. Od 1688 żonaty był z Anną, córką Johanna Brandlicht. Ojciec Johanna Jacoba (chrzest 29 XII 1690 – pochowany 10 VI 1761), od 16 IV 1723 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], Heinricha Wilhelma (chrzest 6 X 1692 – pochowany 17 Vi 1762), od 14 II 1719 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, Benjamina (21 VIII 1692 – 22 III 1717), Carla (1 III 1699 Gdańsk – 25 III 1746 Gdańsk), od 16 XI 1723 posiadacza kupieckiego obywatelstwa gdańskiego, od 1746 ławnika i [[UPHAGEN PETER, kupiec, armator, rajca | Petera Uphagena]]. Pochowany pod płytą z herbem rodziny Uphagenów w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]]. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:23, 3 wrz 2023
WILHELM HEINRICH UPHAGEN (1666 – 5 IV 1705), kupiec, armator. Syn Johanna (Hansa) Uphagena. Początkowo kupiec handlujący winem, od 1698 właściciel ojcowskiego dworu w Pieckach i położonej tu, wynajmowanej karczmy. Następnie udziałowiec w spółkach okrętowych (w latach 1691–1700 miał udziały w czterech statkach) i samodzielny armator, zaliczany do grona najpoważniejszych w Gdańsku.
Jego statki (lub z jego towarami) docierały głównie do Hiszpanii i Portugalii (eksport: drewno, maszty okrętowe, wańczos, zboże, len, import: sól, wino, ocet, cukier, limony). 1 XII 1690 należąca do niego „Der Nordstern” zatonęła na wysokości Mierzei Wiślanej, w 1691 dysponował statkami „St. Johan” (pojemność 50 łasztów) i świeżo nabytą „Jungfrau Anna” (dwukrotnie – w 1693 i 1694 – będącą z ładunkiem ofiarą napadów kaprów holenderskich i francuskich), w 1691 także statkiem „Die gekröhnte Liebe von Dantzig” (zatonął 30 I 1697 w czasie wyprawy do Portugalii), od 1693 największym swoim statkiem (pojemność 300 łasztów) „Die Königin von Polen” (w 1697 uprowadzonym z gdańskiej redy do Kopenhagi, zwrócony, w 1705 uprowadzony do San Senastian tym razem przez kaprów hiszpańskich). Ogółem stan jego floty w szczytowym okresie działalności w okresie 1693–1696 szacuje się na 550 łasztów, później zaprzestał inwestowania w statki.
Od 1698 przełożony szpitali św. Elżbiety i św. Ducha. Od 1688 żonaty był z Anną, córką Johanna Brandlicht. Ojciec Johanna Jacoba (chrzest 29 XII 1690 – pochowany 10 VI 1761), od 16 IV 1723 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, Heinricha Wilhelma (chrzest 6 X 1692 – pochowany 17 Vi 1762), od 14 II 1719 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, Benjamina (21 VIII 1692 – 22 III 1717), Carla (1 III 1699 Gdańsk – 25 III 1746 Gdańsk), od 16 XI 1723 posiadacza kupieckiego obywatelstwa gdańskiego, od 1746 ławnika i Petera Uphagena. Pochowany pod płytą z herbem rodziny Uphagenów w kościele św. Piotra i Pawła.
