JAGIELSKI HENRYK, działacz opozycji demokratycznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HENRYK JAGIELSKI''' (ur. 11 VII 1932 Bydgoszcz), współorganizator strajku w [[GRUDZIEŃ 1970 | grudniu 1970]], działacz [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] (NSZZ). W 1951 ukończył Publiczną Średnią Szkołę Elektryczną w Gdańsku. W latach 1950–1981 był pracownikiem [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], brygadzistą grupy wyposażenia wnętrz statków. W latach 60. XX wieku zarejestrowany został przez [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służbę Bezpieczeństwa] (SB) jako Tajny Współpracownik (TW) „Rak” (materiały zniszczono). W [[GRUDZIEŃ 1970 | grudniu 1970]] współorganizował strajk w Stoczni Gdańskiej, był członkiem Komitetu Strajkowego. W następnych latach podczas zebrań związków zawodowych w Stoczni Gdańskiej domagał się ukarania winnych strzelania do robotników. <br/><br/> | + | '''HENRYK JAGIELSKI''' (ur. 11 VII 1932 Bydgoszcz), współorganizator strajku w [[GRUDZIEŃ 1970 | grudniu 1970]], działacz [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] (NSZZ). W 1951 ukończył Publiczną Średnią Szkołę Elektryczną w Gdańsku. W latach 1950–1981 był pracownikiem [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], brygadzistą grupy wyposażenia wnętrz statków. W latach 60. XX wieku zarejestrowany został przez [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służbę Bezpieczeństwa]] (SB) jako Tajny Współpracownik (TW) „Rak” (materiały zniszczono). W [[GRUDZIEŃ 1970 | grudniu 1970]] współorganizował strajk w Stoczni Gdańskiej, był członkiem Komitetu Strajkowego. W następnych latach podczas zebrań związków zawodowych w Stoczni Gdańskiej domagał się ukarania winnych strzelania do robotników. <br/><br/> |
W latach 1978–1980 współpracował z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]], kolporter m.in. [[ROBOTNIK WYBRZEŻA, pismo | „Robotnika Wybrzeża”]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] jeden z organizatorów strajku w Stoczni Gdańskiej, był członkiem Komitetu Strajkowego przed powstaniem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego w Stoczni Gdańskiej, następnie członek Prezydium Komitetu Założycielskiego. <br/><br/> | W latach 1978–1980 współpracował z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]], kolporter m.in. [[ROBOTNIK WYBRZEŻA, pismo | „Robotnika Wybrzeża”]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] jeden z organizatorów strajku w Stoczni Gdańskiej, był członkiem Komitetu Strajkowego przed powstaniem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego w Stoczni Gdańskiej, następnie członek Prezydium Komitetu Założycielskiego. <br/><br/> | ||
3 XII 1981 wchodził w skład delegacji stoczniowej Solidarności, przybyłej do Bremy na zaproszenie tamtejszej Izby Pracy. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] pozostał w Niemczech. W grudniu 1918 – styczniu 1982 był współorganizatorem manifestacji organizowanych w Bremie przeciwko sytuacji w Polsce. Od sierpnia 1983 stał na czele bremeńskiego Biura Informacyjno-Koordynacyjnego „Solidarności”. Współorganizował transport materiałów poligraficznych i radionadajników dla podziemnej „Solidarności” oraz pomoc dla osób represjonowanych. Od 1983 do emerytury w 1993 pracował w zakładach Mercedesa w Bremie. <br/><br/> | 3 XII 1981 wchodził w skład delegacji stoczniowej Solidarności, przybyłej do Bremy na zaproszenie tamtejszej Izby Pracy. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] pozostał w Niemczech. W grudniu 1918 – styczniu 1982 był współorganizatorem manifestacji organizowanych w Bremie przeciwko sytuacji w Polsce. Od sierpnia 1983 stał na czele bremeńskiego Biura Informacyjno-Koordynacyjnego „Solidarności”. Współorganizował transport materiałów poligraficznych i radionadajników dla podziemnej „Solidarności” oraz pomoc dla osób represjonowanych. Od 1983 do emerytury w 1993 pracował w zakładach Mercedesa w Bremie. <br/><br/> | ||
Członek Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008). Pomówiony w styczniu 2017 przez [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsę]] o współpracę w 1970 ze Służbą Bezpieczeństwa, wygrał w maju 2019 proces o zniesławienie. {{author: JKU}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Członek Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008). Pomówiony w styczniu 2017 przez [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsę]] o współpracę w 1970 ze Służbą Bezpieczeństwa, wygrał w maju 2019 proces o zniesławienie. {{author: JKU}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:16, 16 sie 2023
HENRYK JAGIELSKI (ur. 11 VII 1932 Bydgoszcz), współorganizator strajku w grudniu 1970, działacz Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ). W 1951 ukończył Publiczną Średnią Szkołę Elektryczną w Gdańsku. W latach 1950–1981 był pracownikiem Stoczni Gdańskiej, brygadzistą grupy wyposażenia wnętrz statków. W latach 60. XX wieku zarejestrowany został przez Służbę Bezpieczeństwa (SB) jako Tajny Współpracownik (TW) „Rak” (materiały zniszczono). W grudniu 1970 współorganizował strajk w Stoczni Gdańskiej, był członkiem Komitetu Strajkowego. W następnych latach podczas zebrań związków zawodowych w Stoczni Gdańskiej domagał się ukarania winnych strzelania do robotników.
W latach 1978–1980 współpracował z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża, kolporter m.in. „Robotnika Wybrzeża”. W Sierpniu ’80 jeden z organizatorów strajku w Stoczni Gdańskiej, był członkiem Komitetu Strajkowego przed powstaniem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego w Stoczni Gdańskiej, następnie członek Prezydium Komitetu Założycielskiego.
3 XII 1981 wchodził w skład delegacji stoczniowej Solidarności, przybyłej do Bremy na zaproszenie tamtejszej Izby Pracy. Po wprowadzeniu stanu wojennego pozostał w Niemczech. W grudniu 1918 – styczniu 1982 był współorganizatorem manifestacji organizowanych w Bremie przeciwko sytuacji w Polsce. Od sierpnia 1983 stał na czele bremeńskiego Biura Informacyjno-Koordynacyjnego „Solidarności”. Współorganizował transport materiałów poligraficznych i radionadajników dla podziemnej „Solidarności” oraz pomoc dla osób represjonowanych. Od 1983 do emerytury w 1993 pracował w zakładach Mercedesa w Bremie.
Członek Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008). Pomówiony w styczniu 2017 przez Lecha Wałęsę o współpracę w 1970 ze Służbą Bezpieczeństwa, wygrał w maju 2019 proces o zniesławienie.
