BARYŁKO MIECZYSŁAW, artysta malarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''MIECZYSŁAW BARYŁKO''' (29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II wojny światowej) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 I 1943, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu.<br/><br/> | '''MIECZYSŁAW BARYŁKO''' (29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II wojny światowej) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 I 1943, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu.<br/><br/> | ||
Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od 1946 w Gdańsku, studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni [[NACHT-SAMBORSKI ARTUR, artysta malarz, pedagog | Artura Nachta-Samborskiego]]. W latach 1950–1973 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydziale Malarstwa. W latach 1956–1958 i 1968–1969 prezes Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i członek Głównego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków.<br/><br/> | Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od 1946 w Gdańsku, studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni [[NACHT-SAMBORSKI ARTUR, artysta malarz, pedagog | Artura Nachta-Samborskiego]]. W latach 1950–1973 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydziale Malarstwa. W latach 1956–1958 i 1968–1969 prezes Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i członek Głównego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków.<br/><br/> | ||
| − | Brał udział w pracach | + | Brał udział w pracach przy rekonstrukcji fasad kamienic przy ul. Długiej 72 (wykonał medaliony z popiersiami aktorów: Alojzego Ziółkowskiego, Heleny Modrzejewskiej i Wojciecha Bogusławskiego) i 80 (dekoracja sgraffitowa fasady) oraz Długim Targu 6 (współudział w wykonaniu dekoracji sgraffitowej fasady) i 19 (zob. [[HOTEL GDAŃSK RADISSON BLU | hotel Gdańsk Radisson Blu]]) (współudział w dekoracji malarskiej fasady). W pierwszym etapie swojej twórczości skłaniał się ku realizmowi socjalistycznemu, lata 50. XX wieku to poszukiwania geometryczne i nawiązania do abstrakcji, w 1962 przystąpił do ogólnopolskiej Grupy Malarzy Realistów. Z drugiej strony realizował założenia sztuki moralizatorskiej, poruszając problemy natury etycznej. W latach 90. XX wieku powrócił do typowych tematów martwej natury, pejzażu i portretu.<br/><br/> |
Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku, Warszawie i Szczecinie, w [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznym Miasta Gdańska]], jak również w licznych kolekcjach prywatnych.<br/><br/> | Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku, Warszawie i Szczecinie, w [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznym Miasta Gdańska]], jak również w licznych kolekcjach prywatnych.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony | + | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Działacz Kultury” i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]]. Od 1950 mąż Eleonory z domu Jagaciak (6 I 1925 Grodzisk Wielkopolski – 29 IX 2016 Sopot), absolwentki PWSSP (1954), malarki, graficzki, pedagoga. Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 11:57, 5 sie 2023
MIECZYSŁAW BARYŁKO (29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku ( Akademia Sztuk Pięknych). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II wojny światowej) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 I 1943, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu.
Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od 1946 w Gdańsku, studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. W latach 1950–1973 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydziale Malarstwa. W latach 1956–1958 i 1968–1969 prezes Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i członek Głównego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków.
Brał udział w pracach przy rekonstrukcji fasad kamienic przy ul. Długiej 72 (wykonał medaliony z popiersiami aktorów: Alojzego Ziółkowskiego, Heleny Modrzejewskiej i Wojciecha Bogusławskiego) i 80 (dekoracja sgraffitowa fasady) oraz Długim Targu 6 (współudział w wykonaniu dekoracji sgraffitowej fasady) i 19 (zob. hotel Gdańsk Radisson Blu) (współudział w dekoracji malarskiej fasady). W pierwszym etapie swojej twórczości skłaniał się ku realizmowi socjalistycznemu, lata 50. XX wieku to poszukiwania geometryczne i nawiązania do abstrakcji, w 1962 przystąpił do ogólnopolskiej Grupy Malarzy Realistów. Z drugiej strony realizował założenia sztuki moralizatorskiej, poruszając problemy natury etycznej. W latach 90. XX wieku powrócił do typowych tematów martwej natury, pejzażu i portretu.
Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, Warszawie i Szczecinie, w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska, jak również w licznych kolekcjach prywatnych.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Działacz Kultury” i „Za zasługi dla Gdańska”. Od 1950 mąż Eleonory z domu Jagaciak (6 I 1925 Grodzisk Wielkopolski – 29 IX 2016 Sopot), absolwentki PWSSP (1954), malarki, graficzki, pedagoga. Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.
