BOIŃSKA ZDZISŁAWA, nauczycielka
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''ZDZISŁAWA BOIŃSKA''' (18 XII 1932 Hipolitówka, powiat Kostopol, województwo wołyńskie, obecnie Ukraina – 10 VII 2008 Wejherowo), nauczycielka, kierowniczka i dyrektorka szkoły podstawowej (od 1976 [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 85 | Szkoła Podstawowa nr 85]]) w Gdańsku-[[SZADÓŁKI | Szadółkach]]. Córka Franciszka Ruta (14 I 1896 Markowa, powiat Przeworsk, województwo lwowskie – 18 XII 1981 Gdańsk) i Zofii z domu Bar (10 III 1907 Markowa – 29 I 1997 Gdynia). Siostra Augustyny po mężu Słowińskiej (ur. 1930), nauczycielki, Zbigniewa (ur. 1935), nauczyciela i Ottona (Tolka) (1940–2008), inżyniera hutnictwa. <br/><br/> | '''ZDZISŁAWA BOIŃSKA''' (18 XII 1932 Hipolitówka, powiat Kostopol, województwo wołyńskie, obecnie Ukraina – 10 VII 2008 Wejherowo), nauczycielka, kierowniczka i dyrektorka szkoły podstawowej (od 1976 [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 85 | Szkoła Podstawowa nr 85]]) w Gdańsku-[[SZADÓŁKI | Szadółkach]]. Córka Franciszka Ruta (14 I 1896 Markowa, powiat Przeworsk, województwo lwowskie – 18 XII 1981 Gdańsk) i Zofii z domu Bar (10 III 1907 Markowa – 29 I 1997 Gdynia). Siostra Augustyny po mężu Słowińskiej (ur. 1930), nauczycielki, Zbigniewa (ur. 1935), nauczyciela i Ottona (Tolka) (1940–2008), inżyniera hutnictwa. <br/><br/> | ||
Do 1943 mieszkała z rodziną w Hipolitówce na Wołyniu, skąd uciekła przed pogromami ukraińskimi. Wywieziona z rodziną przez władze niemieckie do Gdyni. W latach 1943–1945 pracowała przymusowo w gospodarstwie rolnym w Artschau (Arciszewo, powiat Pruszcz Gdański). Od 1945 mieszkała w Łopatkach w powiecie Wąbrzeźno. W 1948 ukończyła szkołę podstawową w Książkach koło Wąbrzeźna, następnie absolwentka Państwowego Liceum Pedagogicznego w Toruniu, w 1964 Wieczorowego Studium Nauczycielskiego w Gdańsku. Od 1 IX 1959 nauczycielka w szkole podstawowej w Szadółkach, po włączeniu wsi w granice administracyjne Gdańska (1 I 1973) Szkoły Podstawowej nr 85. W latach 1969–1987 kierowniczka i dyrektorka tej szkoły. Od 1994 na emeryturze. <br/><br/> | Do 1943 mieszkała z rodziną w Hipolitówce na Wołyniu, skąd uciekła przed pogromami ukraińskimi. Wywieziona z rodziną przez władze niemieckie do Gdyni. W latach 1943–1945 pracowała przymusowo w gospodarstwie rolnym w Artschau (Arciszewo, powiat Pruszcz Gdański). Od 1945 mieszkała w Łopatkach w powiecie Wąbrzeźno. W 1948 ukończyła szkołę podstawową w Książkach koło Wąbrzeźna, następnie absolwentka Państwowego Liceum Pedagogicznego w Toruniu, w 1964 Wieczorowego Studium Nauczycielskiego w Gdańsku. Od 1 IX 1959 nauczycielka w szkole podstawowej w Szadółkach, po włączeniu wsi w granice administracyjne Gdańska (1 I 1973) Szkoły Podstawowej nr 85. W latach 1969–1987 kierowniczka i dyrektorka tej szkoły. Od 1994 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| − | Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1979), odznaką „1000-lecia Państwa Polskiego”. Od 1961 żona Antoniego Boińskiego (17 I 1936 Strzelce, powiat Mogilno, województwo poznańskie – 4 XI 1971 Gdańsk, pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | cmentarzu św. Franciszka w Emaus]]), nauczyciela, kierownika szkoły w Szadółkach w latach 1965–1969. Pochowana na [[CMENTARZ W KIEŁPINIE | cmentarzu w Kiełpinie]]. {{author:SR}} | + | Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1979), odznaką „1000-lecia Państwa Polskiego”. Od 1961 żona Antoniego Boińskiego (17 I 1936 Strzelce, powiat Mogilno, województwo poznańskie – 4 XI 1971 Gdańsk, pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | cmentarzu św. Franciszka w Emaus]]), nauczyciela, kierownika szkoły w Szadółkach w latach 1965–1969. Pochowana na [[CMENTARZ W KIEŁPINIE | cmentarzu w Kiełpinie]]. {{author:SR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[Category: | + | |
Wersja z 14:20, 17 lip 2023
ZDZISŁAWA BOIŃSKA (18 XII 1932 Hipolitówka, powiat Kostopol, województwo wołyńskie, obecnie Ukraina – 10 VII 2008 Wejherowo), nauczycielka, kierowniczka i dyrektorka szkoły podstawowej (od 1976 Szkoła Podstawowa nr 85) w Gdańsku- Szadółkach. Córka Franciszka Ruta (14 I 1896 Markowa, powiat Przeworsk, województwo lwowskie – 18 XII 1981 Gdańsk) i Zofii z domu Bar (10 III 1907 Markowa – 29 I 1997 Gdynia). Siostra Augustyny po mężu Słowińskiej (ur. 1930), nauczycielki, Zbigniewa (ur. 1935), nauczyciela i Ottona (Tolka) (1940–2008), inżyniera hutnictwa.
Do 1943 mieszkała z rodziną w Hipolitówce na Wołyniu, skąd uciekła przed pogromami ukraińskimi. Wywieziona z rodziną przez władze niemieckie do Gdyni. W latach 1943–1945 pracowała przymusowo w gospodarstwie rolnym w Artschau (Arciszewo, powiat Pruszcz Gdański). Od 1945 mieszkała w Łopatkach w powiecie Wąbrzeźno. W 1948 ukończyła szkołę podstawową w Książkach koło Wąbrzeźna, następnie absolwentka Państwowego Liceum Pedagogicznego w Toruniu, w 1964 Wieczorowego Studium Nauczycielskiego w Gdańsku. Od 1 IX 1959 nauczycielka w szkole podstawowej w Szadółkach, po włączeniu wsi w granice administracyjne Gdańska (1 I 1973) Szkoły Podstawowej nr 85. W latach 1969–1987 kierowniczka i dyrektorka tej szkoły. Od 1994 na emeryturze.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1979), odznaką „1000-lecia Państwa Polskiego”. Od 1961 żona Antoniego Boińskiego (17 I 1936 Strzelce, powiat Mogilno, województwo poznańskie – 4 XI 1971 Gdańsk, pochowany na cmentarzu św. Franciszka w Emaus), nauczyciela, kierownika szkoły w Szadółkach w latach 1965–1969. Pochowana na cmentarzu w Kiełpinie.
