WEISSCHNUR LUDWIG, kupiec
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1732, bezdzietnie, z wybranką nieznanego imienia. Po raz drugi, 4 X 1740 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] poślubił Susanne Marię (1 V 1706 – pochowana 10 I 1765 w grobie rodzinnym), córkę z drugiego małżeństwa pochodzącego z flandryjskiego rodu kupca Gustava de la Porte (ok. 1667 – 1718 Gdańsk). Śmierć drugiej żony uczcili krótkim epicedium (utworem żałobnym) przyjaciele, podpisujący się syglami S. i G. <br/><br/> | Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1732, bezdzietnie, z wybranką nieznanego imienia. Po raz drugi, 4 X 1740 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] poślubił Susanne Marię (1 V 1706 – pochowana 10 I 1765 w grobie rodzinnym), córkę z drugiego małżeństwa pochodzącego z flandryjskiego rodu kupca Gustava de la Porte (ok. 1667 – 1718 Gdańsk). Śmierć drugiej żony uczcili krótkim epicedium (utworem żałobnym) przyjaciele, podpisujący się syglami S. i G. <br/><br/> | ||
Ojciec córki i trzech synów. Córka Lucretia Constantia (chrzest 21 XI 1741 w kościele św. Piotra i Pawła – pochowana 21 V 1795 w grobie rodzinnym), od 29 IX 1772 była żoną malborskiego kupca i kwatermistrza Hermanna Gottlieba Marxa (29 X 1746 – 3 V 1925 Kahlbude (Kolbudy), pochowany 10 V 1825 Gdańsk), urodziła córkę Henriettę Constantię Salome (30 VII 1779 – 3 II 1847). Synowie: Ludwig (chrzest 25 VIII 1744 w kościele NMP – pochowany 28 V 1771 w grobie rodzinnym), Johann (chrzest 21 III 1747, zmarły wkrótce po urodzeniu) oraz Carl (chrzest 26 IX 1749 w kościele NMP – pochowany 9 I 1750 w grobie nr 153 rodziny de la Porte w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]). <br/><br/> | Ojciec córki i trzech synów. Córka Lucretia Constantia (chrzest 21 XI 1741 w kościele św. Piotra i Pawła – pochowana 21 V 1795 w grobie rodzinnym), od 29 IX 1772 była żoną malborskiego kupca i kwatermistrza Hermanna Gottlieba Marxa (29 X 1746 – 3 V 1925 Kahlbude (Kolbudy), pochowany 10 V 1825 Gdańsk), urodziła córkę Henriettę Constantię Salome (30 VII 1779 – 3 II 1847). Synowie: Ludwig (chrzest 25 VIII 1744 w kościele NMP – pochowany 28 V 1771 w grobie rodzinnym), Johann (chrzest 21 III 1747, zmarły wkrótce po urodzeniu) oraz Carl (chrzest 26 IX 1749 w kościele NMP – pochowany 9 I 1750 w grobie nr 153 rodziny de la Porte w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]). <br/><br/> | ||
| − | Pochowany 16 I 1712 w kościele NMP pod płytą nagrobną w grobie nr 259, którego właścicielem był od 1754. {{author:JANSZ}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Pochowany 16 I 1712 w kościele NMP pod płytą nagrobną w grobie nr 259, którego właścicielem był od 1754. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Kotarski Edmund, ''O gdańskiej poezji rodzinnej XVIII wieku'', „Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej”, t. 2, 1995, s. 32, 43, 48.<br/> | Kotarski Edmund, ''O gdańskiej poezji rodzinnej XVIII wieku'', „Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej”, t. 2, 1995, s. 32, 43, 48.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 372; 3, 270; 5, 161. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 372; 3, 270; 5, 161. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Wersja z 08:04, 13 lip 2023
LUDWIG WEISSCHNUR (WEIßSCHNUR) (24 VII 1704 Königsberg (Królewiec) – 30 XII 1711 Gdańsk), kupiec. Brat Georga Ernsta (ur. Królewiec), od 1744 członka gildii kupców tamże, męża poślubionej 21 IV 1761 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku młodszej siostry swojej szwagierki, Sary de la Porte (chrzest 9 VIII 1709 w kościele św. Piotra i Pawła), z której to okazji krewni opublikowali specjalne epitalamium (pieśń weselną).
Wymieniony w gronie fundatorów remontu Domu Dobroczynności (zakończonego 28 VII 1753) na wiszącej tam nadal tablicy pamiątkowej. Wchodził w skład Trzeciego Ordynku, reprezentował Kwartał Kogi, którego był w 1758 kwatermistrzem.
Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1732, bezdzietnie, z wybranką nieznanego imienia. Po raz drugi, 4 X 1740 w kościele św. Jana poślubił Susanne Marię (1 V 1706 – pochowana 10 I 1765 w grobie rodzinnym), córkę z drugiego małżeństwa pochodzącego z flandryjskiego rodu kupca Gustava de la Porte (ok. 1667 – 1718 Gdańsk). Śmierć drugiej żony uczcili krótkim epicedium (utworem żałobnym) przyjaciele, podpisujący się syglami S. i G.
Ojciec córki i trzech synów. Córka Lucretia Constantia (chrzest 21 XI 1741 w kościele św. Piotra i Pawła – pochowana 21 V 1795 w grobie rodzinnym), od 29 IX 1772 była żoną malborskiego kupca i kwatermistrza Hermanna Gottlieba Marxa (29 X 1746 – 3 V 1925 Kahlbude (Kolbudy), pochowany 10 V 1825 Gdańsk), urodziła córkę Henriettę Constantię Salome (30 VII 1779 – 3 II 1847). Synowie: Ludwig (chrzest 25 VIII 1744 w kościele NMP – pochowany 28 V 1771 w grobie rodzinnym), Johann (chrzest 21 III 1747, zmarły wkrótce po urodzeniu) oraz Carl (chrzest 26 IX 1749 w kościele NMP – pochowany 9 I 1750 w grobie nr 153 rodziny de la Porte w kościele św. Trójcy).
Pochowany 16 I 1712 w kościele NMP pod płytą nagrobną w grobie nr 259, którego właścicielem był od 1754.
Bibliografia:
Acta jubilæi secundi gymnasii Gedanensis Anno Domini MDCCLVIII..., 1759, s. 29.
Kotarski Edmund, O gdańskiej poezji rodzinnej XVIII wieku, „Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej”, t. 2, 1995, s. 32, 43, 48.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 372; 3, 270; 5, 161.
