SIWAK TADEUSZ, dowódca ZOMO w Gdańsku
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Cieszył się dobrą opinią przełożonych. Podkreślano jego zdolności organizacyjne i rzeczowe podejście do podwładnych, wśród których cieszył się autorytetem. Znany był z tego, że nie tolerował uchybień w pracy. W 1953 został mianowany komendantem powiatowym MO w Kartuzach. W 1959 zdał egzamin dojrzałości w kartuskiej filii Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Gdyni. Z uwagi na dobrą opinię w 1961 otrzymał przeniesienie na bardziej wymagający teren, do Starogardu Gdańskiego, gdzie został komendantem tamtejszej Komendy Powiatowej MO. Systematycznie awansował: od 1949 sierżant, od 1952 chorąży, od 1954 podporucznik, od 1956 porucznik, od 1960 kapitan, od 1965 major, od 1971 podpułkownik. Od lipca 1971 do przejścia na emeryturę w 1977 dowódcy ZOMO w Gdańsku. <br/><br/> | Cieszył się dobrą opinią przełożonych. Podkreślano jego zdolności organizacyjne i rzeczowe podejście do podwładnych, wśród których cieszył się autorytetem. Znany był z tego, że nie tolerował uchybień w pracy. W 1953 został mianowany komendantem powiatowym MO w Kartuzach. W 1959 zdał egzamin dojrzałości w kartuskiej filii Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Gdyni. Z uwagi na dobrą opinię w 1961 otrzymał przeniesienie na bardziej wymagający teren, do Starogardu Gdańskiego, gdzie został komendantem tamtejszej Komendy Powiatowej MO. Systematycznie awansował: od 1949 sierżant, od 1952 chorąży, od 1954 podporucznik, od 1956 porucznik, od 1960 kapitan, od 1965 major, od 1971 podpułkownik. Od lipca 1971 do przejścia na emeryturę w 1977 dowódcy ZOMO w Gdańsku. <br/><br/> | ||
Odznaczony Srebrnym (1954) i Złotym (1959) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), odznaką „20 lat w Służbie Narodu” (1965), brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1969), srebrnym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1973), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), złotą odznaką „W Służbie Narodu” (1975), srebrnym odznaczeniem „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (1975). <br/><br/> | Odznaczony Srebrnym (1954) i Złotym (1959) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), odznaką „20 lat w Służbie Narodu” (1965), brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1969), srebrnym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1973), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), złotą odznaką „W Służbie Narodu” (1975), srebrnym odznaczeniem „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (1975). <br/><br/> | ||
| − | Żonaty był z Anną z domu Polonis (ur. 1925). Ojciec Grażyny (ur. 1950) oraz bliźniąt: Jolanty i Lecha (ur. 1956). Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author:MSL}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Żonaty był z Anną z domu Polonis (ur. 1925). Ojciec Grażyny (ur. 1950) oraz bliźniąt: Jolanty i Lecha (ur. 1956). Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author:MSL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział Gdańsk, 053/181 (akta osobowe Tadeusza Siwaka). | + | Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział Gdańsk, 053/181 (akta osobowe Tadeusza Siwaka). |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 18:44, 3 lip 2023
TADEUSZ SIWAK (14 VI 1924 Żnin – 16 I 2016 Gdańsk), dowódca Zmotoryzowanych Odwodów Milicji Obywatelskiej (ZOMO) w Gdańsku. Pochodził z rodziny chłopskiej, syn właścicieli gospodarstwa rolnego Jana (1876–1943) i Anny z domu Sowińskiej (1881 – 1 X 1945 Gdańsk). Miał czworo rodzeństwa, braci Franciszka (ur. 1901), Józefa (ur. 1904), Ludwika (ur. 1914) i siostrę Julię (ur. 1921). Deklarował się jako niepraktykujący katolik. W 1938 ukończył siódmą klasę szkoły powszechnej, uczęszczał początkowo do szkoły w Żninie, następnie w Toruniu. Po zakończeniu nauki praktykował jako uczeń kelnerski w Kasynie Garnizonowym w Toruniu. W czasie okupacji (1939–1945) pracował jako robotnik rolny.
W Gdańsku od 15 V 1945, początkowo jako milicjant w II Komisariacie Morskim Milicji Obywatelskiej (zob. Milicja Morska), następnie był dzielnicowym V Komisariatu MO w Gdańsku. Po ukończeniu w 1948 Szkoły Podoficerskiej MO w Słupsku i mianowaniu na stopień plutonowego pracował jako dzielnicowy. Od 1953 pełnił funkcję zastępcą kierownika III Komisariatu MO w Gdańsku. W 1946 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), wystąpił z niej po roku i zapisał się do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), następnie członek PZPR.
Cieszył się dobrą opinią przełożonych. Podkreślano jego zdolności organizacyjne i rzeczowe podejście do podwładnych, wśród których cieszył się autorytetem. Znany był z tego, że nie tolerował uchybień w pracy. W 1953 został mianowany komendantem powiatowym MO w Kartuzach. W 1959 zdał egzamin dojrzałości w kartuskiej filii Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Gdyni. Z uwagi na dobrą opinię w 1961 otrzymał przeniesienie na bardziej wymagający teren, do Starogardu Gdańskiego, gdzie został komendantem tamtejszej Komendy Powiatowej MO. Systematycznie awansował: od 1949 sierżant, od 1952 chorąży, od 1954 podporucznik, od 1956 porucznik, od 1960 kapitan, od 1965 major, od 1971 podpułkownik. Od lipca 1971 do przejścia na emeryturę w 1977 dowódcy ZOMO w Gdańsku.
Odznaczony Srebrnym (1954) i Złotym (1959) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), odznaką „20 lat w Służbie Narodu” (1965), brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1969), srebrnym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1973), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), złotą odznaką „W Służbie Narodu” (1975), srebrnym odznaczeniem „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (1975).
Żonaty był z Anną z domu Polonis (ur. 1925). Ojciec Grażyny (ur. 1950) oraz bliźniąt: Jolanty i Lecha (ur. 1956). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
Bibliografia:
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział Gdańsk, 053/181 (akta osobowe Tadeusza Siwaka).
