SYWULA TADEUSZ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Tadeusz_Sywula.jpg |thumb| Tadeusz Sywula]] | ||
| − | + | '''TADEUSZ SYWULA''' (21 IX Warszawa 1939 – 23 VIII 2004 Kriwa Pałanka, Macedonia), biolog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn lekarzy Tadeusza (1912–1978) i Rozalii z domu Sywula (1916–1987). Miał troje przyrodniego rodzeństwa: siostrę Monikę (ur. 1946) oraz braci Daniela (ur. 1952) i Ryszarda (ur. 1954). Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu. Studiował na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi (BiNoZ) Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (UAM), od 1962 magister biologii. Na piątym roku studiów zatrudniony został w Instytucie Zoologicznym Państwowej Akademii Nauk Oddział Poznański (od 1975 Zakład Biologii Rolnej Instytutu Ekologii PAN). Początkowo był technikiem stażystą, następnie asystentem i starszym asystentem. W 1966, na podstawie rozprawy ''Małżoraczki (Ostracoda) i widłonogi (Copepoda) solnisk śródlądowych Polski'', doktor nauk przyrodniczych w zakresie zoologii (przewód na UAM) i adiunkt. W 1974, na podstawie dorobku i rozprawy ''Małżoraczki (Ostracoda)'', doktor habilitowany i docent. <br/><br/> | |
| − | + | W Gdańsku od sierpnia 1976, docent w Zakładzie Zoologii Instytutu Biologii na Wydziale BiNoZ UG. Od stycznia 1982 kierownik Pracowni Systematyki Eksperymentalnej w Katedrze Zoologii Bezkręgowców tego Wydziału. Od września 1982 do sierpnia 2004 był kierownikiem Zakładu Genetyki BiNoZ UG, przekształconego następnie w Katedrę Genetyki i w dalszej kolejności w Katedrę Genetyki i Cytologii. W latach 1984–1990 prodziekan ds. studenckich Wydziału BiNoZ UG, przemianowanego następnie na Wydział Biologii Geografii i Oceanografii UG. W latach 1990–1996 był dziekanem tego Wydziału. Od lutego 1994 profesor nadzwyczajny UG (uczelniany), od kwietnia 1989 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. Jednocześnie w latach 1997–1999 dyrektor Centrum Biologii Morza PAN z siedzibą w Gdyni. Był także Przewodniczącego Rady Kierunku Biologia UG (1981–2004) oraz członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej (2002–2004). <br/><br/> | |
| + | Specjalizował się w faunie bezkręgowców, jeden z najwybitniejszych polskich specjalistów z zakresu taksonomii skorupiaków, zwłaszcza małżoraczków. Autor prac dotyczących procesów mikro i makroewolucyjnych u skorupiaków morskich, badanych metodami biochemicznymi, genetycznymi i morfologicznymi. Opisał kilkadziesiąt nowych dla nauki taksonów skorupiaków, scharakteryzował zespoły i zgrupowania tych zwierząt w różnych środowiskach. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony był Złotym Krzyżem Zasługi (1990), Krzyżem Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski (1998), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1995), Złotą Odznaką ZNP (1972), odznaką honorową "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego" (1976). Od 1963 żonaty z Krystyną z domu Byczyk (ur. 1936), biolożką. Ojciec Michała (ur. 1968), pedagoga i historyka, oraz Anny (ur. 1973), biolożki. Zginął podczas wyprawy naukowej do Macedonii. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]] w Gdańsku. {{author:MSL}} | ||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 10:48, 28 cze 2023
TADEUSZ SYWULA (21 IX Warszawa 1939 – 23 VIII 2004 Kriwa Pałanka, Macedonia), biolog, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn lekarzy Tadeusza (1912–1978) i Rozalii z domu Sywula (1916–1987). Miał troje przyrodniego rodzeństwa: siostrę Monikę (ur. 1946) oraz braci Daniela (ur. 1952) i Ryszarda (ur. 1954). Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu. Studiował na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi (BiNoZ) Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (UAM), od 1962 magister biologii. Na piątym roku studiów zatrudniony został w Instytucie Zoologicznym Państwowej Akademii Nauk Oddział Poznański (od 1975 Zakład Biologii Rolnej Instytutu Ekologii PAN). Początkowo był technikiem stażystą, następnie asystentem i starszym asystentem. W 1966, na podstawie rozprawy Małżoraczki (Ostracoda) i widłonogi (Copepoda) solnisk śródlądowych Polski, doktor nauk przyrodniczych w zakresie zoologii (przewód na UAM) i adiunkt. W 1974, na podstawie dorobku i rozprawy Małżoraczki (Ostracoda), doktor habilitowany i docent.
W Gdańsku od sierpnia 1976, docent w Zakładzie Zoologii Instytutu Biologii na Wydziale BiNoZ UG. Od stycznia 1982 kierownik Pracowni Systematyki Eksperymentalnej w Katedrze Zoologii Bezkręgowców tego Wydziału. Od września 1982 do sierpnia 2004 był kierownikiem Zakładu Genetyki BiNoZ UG, przekształconego następnie w Katedrę Genetyki i w dalszej kolejności w Katedrę Genetyki i Cytologii. W latach 1984–1990 prodziekan ds. studenckich Wydziału BiNoZ UG, przemianowanego następnie na Wydział Biologii Geografii i Oceanografii UG. W latach 1990–1996 był dziekanem tego Wydziału. Od lutego 1994 profesor nadzwyczajny UG (uczelniany), od kwietnia 1989 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. Jednocześnie w latach 1997–1999 dyrektor Centrum Biologii Morza PAN z siedzibą w Gdyni. Był także Przewodniczącego Rady Kierunku Biologia UG (1981–2004) oraz członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej (2002–2004).
Specjalizował się w faunie bezkręgowców, jeden z najwybitniejszych polskich specjalistów z zakresu taksonomii skorupiaków, zwłaszcza małżoraczków. Autor prac dotyczących procesów mikro i makroewolucyjnych u skorupiaków morskich, badanych metodami biochemicznymi, genetycznymi i morfologicznymi. Opisał kilkadziesiąt nowych dla nauki taksonów skorupiaków, scharakteryzował zespoły i zgrupowania tych zwierząt w różnych środowiskach.
Odznaczony był Złotym Krzyżem Zasługi (1990), Krzyżem Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski (1998), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1995), Złotą Odznaką ZNP (1972), odznaką honorową "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego" (1976). Od 1963 żonaty z Krystyną z domu Byczyk (ur. 1936), biolożką. Ojciec Michała (ur. 1968), pedagoga i historyka, oraz Anny (ur. 1973), biolożki. Zginął podczas wyprawy naukowej do Macedonii. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
