WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:2_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów22.jpg|thumb|Bernardo Attolico, 1936 jako ambasador Włoch w Niemczech (obok Leni Riefenstahl)]] | [[File:2_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów22.jpg|thumb|Bernardo Attolico, 1936 jako ambasador Włoch w Niemczech (obok Leni Riefenstahl)]] | ||
[[File:2_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów.jpg|thumb|Adriaan van Hamel Joost (z lewej) wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku]] | [[File:2_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów.jpg|thumb|Adriaan van Hamel Joost (z lewej) wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku]] | ||
| − | [[File:3_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów.jpg|thumb|Manfredo Gravina wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku]] | + | [[File:3_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów.jpg|thumb|Manfredo Gravina wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku, przybył do Gdańska 24 VI 1929 autem z Rzymu]] |
[[File:4_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów.jpg|thumb|Pogrzeb komisarza Manfredo Graviny w Gdańsku 22 IX 1932 na cmentarzu w Świętym Wojciechu (zwłoki ekshumowano i pochowano we Włoszech, w Świętym Wojciechu zachował się nagrobek), na pierwszym planie biskup Eduard O’Rourke]] | [[File:4_Wysocy_Komisarze_Ligi_Narodów.jpg|thumb|Pogrzeb komisarza Manfredo Graviny w Gdańsku 22 IX 1932 na cmentarzu w Świętym Wojciechu (zwłoki ekshumowano i pochowano we Włoszech, w Świętym Wojciechu zachował się nagrobek), na pierwszym planie biskup Eduard O’Rourke]] | ||
[[File:Nagrobek_Manfredo_Graviny.JPG|thumb|Nagrobek Manfredo Graviny na cmentarzu w Świętym Wojciechu, 2019]] | [[File:Nagrobek_Manfredo_Graviny.JPG|thumb|Nagrobek Manfredo Graviny na cmentarzu w Świętym Wojciechu, 2019]] | ||
Wersja z 17:17, 12 kwi 2023
WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939. w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG).
Mianowani przez Radę Ligii Narodów (LN) na trzy lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Według traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory polsko-gdańskie. Pierwszy z komisarzy, Reginald Tower, przybył do Gdańska 12 II 1920. Największe zaangażowanie LN w sprawy WMG miało miejsce w latach 1920–1926 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od wysokich komisarzy mających brytyjskie obywatelstwo). W okresie 1933–1937 strony polska i gdańska unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów.
W latach 30. XX wieku pozycja wysokich komisarzy osłabła. W 1935–1936 doszło do sporów Seána Lestera z Senatem II WMG o przestrzeganie gdańskiej konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 roku przez dowództwo krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji.
Do 1937 pensje komisarzy i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w obecnym budynku Rady Miejskiej Gdańska ( Nowy Ratusz).
| 1919–1920 | Reginald Tower (Wielka Brytynia) |
| 1920–1921 | Bernardo Attolico (Włochy) |
| 1921–1923 | Richard Haking (Wielka Brytania) |
| 1923–1926 | Mervyn Sarley Mac Donnel (Wielka Brytania) |
| 1926–1929 | Joost Adrian van Hamel (Holandia) |
| 1929–1932 | Manfredo Gravina (Włochy) |
| 1932–1933 | Helmer Rosting (Dania) |
| 1934–1937 | Seán Lester (Irlandia) |
| 1937–1939 | Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria) |
