ROTH-STERN IZABELLA, działaczka Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Izabela_Roth-Stern.jpg|thumb|Izabela Roth z bratem Gustawem Roth-Kowalskim]] | [[File:Izabela_Roth-Stern.jpg|thumb|Izabela Roth z bratem Gustawem Roth-Kowalskim]] | ||
| − | '''IZABELLA ROTH-STERN''' (8 XI 1910 Sopot – 7 XI 1991 Sopot), działaczka [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. Córka Walentyny Kurpisz i Gustawa Rotha, podczas I wojny światowej walczącego w armii niemieckiej i poległego w bitwie pod Sedanem. Wraz z bratem | + | '''IZABELLA ROTH-STERN''' (8 XI 1910 Sopot – 7 XI 1991 Sopot), działaczka [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. Córka Walentyny z domu Kurpisz (13 II 1881 – 6 VII 1967 Sopot) i Gustawa Rotha, podczas I wojny światowej walczącego w armii niemieckiej i poległego w bitwie pod Sedanem. Wraz z bratem Gustawem (6 VI 1912 Sopot – 5 XII 1992 Sopot) wprowadzona została w 1919 przez matkę do TG „Sokół” w oddziale w Sopocie. <br/><br/> |
| − | + | Po ukończeniu prywatnego żeńskiego gimnazjum sióstr urszulanek w Gdańsku pracowała kolejno na Poczcie Polskiej w Gdańsku, w [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]], w Banku Brytyjsko-Polskim (British and Polish Trade Bank) w Gdańsku. W sopockim „Sokole” działała w sekcji tenisowej, wioślarskiej, gimnastycznej. W 1924 zdobyła I miejsce wśród sokolic w Okręgu Gdańskim w trójboju. W 1925 objęła kierownictwo oddziału młodzieży żeńskiej w gnieździe sopockim. Czynnie udzielała się społecznie, biorąc udział w pokazach tańca i przedstawieniach; co niedzielę organizowała wycieczki krajoznawcze dla całych rodzin, organizowała też tzw. gwiazdki dla dzieci w Sopocie i Gdańsku (w okresie świąt Bożego Narodzenia, z podarunkami dla najmłodszych i uroczystą wieczerzą, połączoną z wieczorkiem kulturalnym). W 1928 awansowała na stanowisko naczelniczki, w 1929 dowodziła gniazdem żeńskim w Sopocie. W latach 1930–1939 piastowała urząd naczelniczki Wydziału Sokolic Okręgu Gdańskiego, znalazła się też w składzie Dzielnicowego Wydziału Sokolic.<br/><br/> | |
| − | Po ukończeniu prywatnego żeńskiego gimnazjum sióstr urszulanek w Gdańsku pracowała kolejno na Poczcie Polskiej w Gdańsku, w [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]], w Banku Brytyjsko-Polskim (British and Polish Trade Bank) w Gdańsku. W sopockim „Sokole” działała w sekcji tenisowej, wioślarskiej, gimnastycznej. W 1924 | + | Z chwilą wybuchu II wojny światowej wraz z matką schroniła się w Wejherowie, jej brat przedostał się do Warszawy, gdzie od 1942 służył w Armii Krajowej (pseudonim „Kowalski”). W 1941 wyszła za mąż za Kaszuba Alberta Sterna (zginął w 1944 w szeregach armii niemieckiej), miała z nim córki Rozwitę i Karinę. W 1945 powróciła do pracy w Dyrekcji Kolei w Gdańsku. Próbowała bezskutecznie ożywić działalność „Sokoła” w Gdańsku, w 1989 z bratem utworzyła Wojewódzkie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Gdańsku. Została sekretarzem, jej brat – prezesem. <br/><br/> |
| − | + | Pochowana w grobie rodzinnym (wraz z matką i bratem) na Cmentarzu Katolickim w Sopockie, podczas pogrzebu (12 XI 1991) rozwinięto dawny sztandar gniazda sopockiego, przechowany przez jej matkę Walentynę w Swarzewie, w posiadaniu córki Izabelli – Rozwity. {{author: KLJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | Z chwilą wybuchu II wojny światowej wraz z matką schroniła się w Wejherowie, jej brat przedostał się do Warszawy, gdzie od 1942 | + | |
| − | + | ||
| − | Pochowana na | + | |
Aktualna wersja na dzień 10:08, 21 mar 2023
IZABELLA ROTH-STERN (8 XI 1910 Sopot – 7 XI 1991 Sopot), działaczka Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”. Córka Walentyny z domu Kurpisz (13 II 1881 – 6 VII 1967 Sopot) i Gustawa Rotha, podczas I wojny światowej walczącego w armii niemieckiej i poległego w bitwie pod Sedanem. Wraz z bratem Gustawem (6 VI 1912 Sopot – 5 XII 1992 Sopot) wprowadzona została w 1919 przez matkę do TG „Sokół” w oddziale w Sopocie.
Po ukończeniu prywatnego żeńskiego gimnazjum sióstr urszulanek w Gdańsku pracowała kolejno na Poczcie Polskiej w Gdańsku, w Dyrekcji Kolei, w Banku Brytyjsko-Polskim (British and Polish Trade Bank) w Gdańsku. W sopockim „Sokole” działała w sekcji tenisowej, wioślarskiej, gimnastycznej. W 1924 zdobyła I miejsce wśród sokolic w Okręgu Gdańskim w trójboju. W 1925 objęła kierownictwo oddziału młodzieży żeńskiej w gnieździe sopockim. Czynnie udzielała się społecznie, biorąc udział w pokazach tańca i przedstawieniach; co niedzielę organizowała wycieczki krajoznawcze dla całych rodzin, organizowała też tzw. gwiazdki dla dzieci w Sopocie i Gdańsku (w okresie świąt Bożego Narodzenia, z podarunkami dla najmłodszych i uroczystą wieczerzą, połączoną z wieczorkiem kulturalnym). W 1928 awansowała na stanowisko naczelniczki, w 1929 dowodziła gniazdem żeńskim w Sopocie. W latach 1930–1939 piastowała urząd naczelniczki Wydziału Sokolic Okręgu Gdańskiego, znalazła się też w składzie Dzielnicowego Wydziału Sokolic.
Z chwilą wybuchu II wojny światowej wraz z matką schroniła się w Wejherowie, jej brat przedostał się do Warszawy, gdzie od 1942 służył w Armii Krajowej (pseudonim „Kowalski”). W 1941 wyszła za mąż za Kaszuba Alberta Sterna (zginął w 1944 w szeregach armii niemieckiej), miała z nim córki Rozwitę i Karinę. W 1945 powróciła do pracy w Dyrekcji Kolei w Gdańsku. Próbowała bezskutecznie ożywić działalność „Sokoła” w Gdańsku, w 1989 z bratem utworzyła Wojewódzkie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Gdańsku. Została sekretarzem, jej brat – prezesem.
Pochowana w grobie rodzinnym (wraz z matką i bratem) na Cmentarzu Katolickim w Sopockie, podczas pogrzebu (12 XI 1991) rozwinięto dawny sztandar gniazda sopockiego, przechowany przez jej matkę Walentynę w Swarzewie, w posiadaniu córki Izabelli – Rozwity.
