MÜNSTERBERG EMIL, prawnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Emil_Münsterberg.jpg |thumb| Emil Münsterberg]] | ||
'''EMIL MÜNSTERBERG''' (13 VII 1855 Gdańsk – 25 I 1911 Berlin), prawnik. Syn [[MÜNSTERBERG MORITZ, kupiec, radny | Moritza Münsterberga]]. W 1874 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], studiował prawo i ekonomię polityczną w Zurychu, Lipsku i Getyndze, od 1877 doktor w Berlinie. Od 1877 referendarz sądowy w Gdańsku, Nowem (Neuenburg) i Królewcu, od 1882 z uprawnieniami asesora sądowego w Gdańsku. Od 1883 do 1885 asesor w magistracie berlińskim. Odbył uzupełniające studia językowe we Włoszech i Szwajcarii oraz studia z księgowości administracji publicznej w Berlinie. W latach 1887–1890 sędzia w Menden (Westfalia), 1890–1892 burmistrz Iserlohn (Nadrenia Północna-Westfalia), 1892–1896 członek zarządu miasta Hamburga, zwolniony po konflikcie z Radą Miejską. Odpowiedzialny był za opiekę społeczną, którą zreorganizował. Działalność na tym polu kontynuował w w Berlinie, w okresie 1898–190o jako wolontariusz, w 1901–1911 jako radca, członek władz miasta Berlina.<br/><br/> | '''EMIL MÜNSTERBERG''' (13 VII 1855 Gdańsk – 25 I 1911 Berlin), prawnik. Syn [[MÜNSTERBERG MORITZ, kupiec, radny | Moritza Münsterberga]]. W 1874 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], studiował prawo i ekonomię polityczną w Zurychu, Lipsku i Getyndze, od 1877 doktor w Berlinie. Od 1877 referendarz sądowy w Gdańsku, Nowem (Neuenburg) i Królewcu, od 1882 z uprawnieniami asesora sądowego w Gdańsku. Od 1883 do 1885 asesor w magistracie berlińskim. Odbył uzupełniające studia językowe we Włoszech i Szwajcarii oraz studia z księgowości administracji publicznej w Berlinie. W latach 1887–1890 sędzia w Menden (Westfalia), 1890–1892 burmistrz Iserlohn (Nadrenia Północna-Westfalia), 1892–1896 członek zarządu miasta Hamburga, zwolniony po konflikcie z Radą Miejską. Odpowiedzialny był za opiekę społeczną, którą zreorganizował. Działalność na tym polu kontynuował w w Berlinie, w okresie 1898–190o jako wolontariusz, w 1901–1911 jako radca, członek władz miasta Berlina.<br/><br/> | ||
W 1880 założył ogólnoniemiecką organizację zajmującą się problematyką opieki społecznej (Deutscher Verein für Armenpflege und Wohltätigkeit), której w latach 1892–1911 był członkiem zarządu, a w 1911 prezesował. Członek jury do spraw opieki społecznej Wystawy Światowej w Paryżu (1900), referent kongresu do spraw opieki społecznej z okazji Wystawy Światowej w St. Louis (1904), kongresu do spraw opieki społecznej w Mediolanie (1906), kongresu Charity Organisation Society (Nowy Jork 1907), jedyny zagraniczny rzeczoznawca angielskiej Komisji do spraw Reformy Opieki Społecznej (Londyn 1908), prezydent Międzynarodowego Kongresu do spraw Opieki Społecznej (Kopenhaga 1910).<br/><br/> | W 1880 założył ogólnoniemiecką organizację zajmującą się problematyką opieki społecznej (Deutscher Verein für Armenpflege und Wohltätigkeit), której w latach 1892–1911 był członkiem zarządu, a w 1911 prezesował. Członek jury do spraw opieki społecznej Wystawy Światowej w Paryżu (1900), referent kongresu do spraw opieki społecznej z okazji Wystawy Światowej w St. Louis (1904), kongresu do spraw opieki społecznej w Mediolanie (1906), kongresu Charity Organisation Society (Nowy Jork 1907), jedyny zagraniczny rzeczoznawca angielskiej Komisji do spraw Reformy Opieki Społecznej (Londyn 1908), prezydent Międzynarodowego Kongresu do spraw Opieki Społecznej (Kopenhaga 1910).<br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 17:05, 26 lut 2023
EMIL MÜNSTERBERG (13 VII 1855 Gdańsk – 25 I 1911 Berlin), prawnik. Syn Moritza Münsterberga. W 1874 ukończył Gimnazjum Miejskie, studiował prawo i ekonomię polityczną w Zurychu, Lipsku i Getyndze, od 1877 doktor w Berlinie. Od 1877 referendarz sądowy w Gdańsku, Nowem (Neuenburg) i Królewcu, od 1882 z uprawnieniami asesora sądowego w Gdańsku. Od 1883 do 1885 asesor w magistracie berlińskim. Odbył uzupełniające studia językowe we Włoszech i Szwajcarii oraz studia z księgowości administracji publicznej w Berlinie. W latach 1887–1890 sędzia w Menden (Westfalia), 1890–1892 burmistrz Iserlohn (Nadrenia Północna-Westfalia), 1892–1896 członek zarządu miasta Hamburga, zwolniony po konflikcie z Radą Miejską. Odpowiedzialny był za opiekę społeczną, którą zreorganizował. Działalność na tym polu kontynuował w w Berlinie, w okresie 1898–190o jako wolontariusz, w 1901–1911 jako radca, członek władz miasta Berlina.
W 1880 założył ogólnoniemiecką organizację zajmującą się problematyką opieki społecznej (Deutscher Verein für Armenpflege und Wohltätigkeit), której w latach 1892–1911 był członkiem zarządu, a w 1911 prezesował. Członek jury do spraw opieki społecznej Wystawy Światowej w Paryżu (1900), referent kongresu do spraw opieki społecznej z okazji Wystawy Światowej w St. Louis (1904), kongresu do spraw opieki społecznej w Mediolanie (1906), kongresu Charity Organisation Society (Nowy Jork 1907), jedyny zagraniczny rzeczoznawca angielskiej Komisji do spraw Reformy Opieki Społecznej (Londyn 1908), prezydent Międzynarodowego Kongresu do spraw Opieki Społecznej (Kopenhaga 1910).
Autor prac poświęconych państwowej i samorządowej opiece społecznej, między innymi: Das Landarmenwesen (1890), Die Fürsorge für Obdachlose in den Städten (1895), Die Gründe meines Ausscheidens aus dem Hamburgischen Staatsdienst (1896), Die Armenpflege (1897), Das Elberfelder System (1903), Amerikanisches Armenwesen (1906), Die Anstaltsfürsorge in Deutschland (1910). Odznaczony Orderem Czerwonego Orła IV. klasy.
W 1883 w Berlinie poślubił Emmę von Spangenberg (1857–1920) z Coburga. Córka Else (1884–1955), tłumaczka (między innymi Jane Addams), od 1913 była żoną Williama Harbutta Dawsona (1860–1948), angielskiego reformatora społecznego.
Bibliografia:
Biographisches Lexikon zu Geschichte der deutschen Sozialpolitik 1871–1945, hrsg. von Eckhard Hansen, Florian Tennstedt, Bd. 1, Kassel 2010, s. 113–114.
