JACOBSEN EMIL, przedsiębiorca
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Emil_Jacobsen.JPG |thumb| Emil Jacobsen]] | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''EMIL JACOBSEN''' (3 VII 1836 Gdańsk – 11 II 1911 Berlin), przedsiębiorca. Wnuk [[MENONICI | menonity]] Johanna (ur. 25 I 1774 Stolzenberg (Gdańsk–[[CHEŁM |Chełm]]) i poślubionej 14 X 1801 w Stolzenbergu Margarethy Weiss z domu Wilcke (4 IV 1770 Marienau (Marynowy, Żuławy Malborskie) – 2 XII 1852 Stolzenberg). Syn Gustava Alberta Jacobsena (ur. 17 X 1805 Stolzenberg).<br/><br/> | + | '''EMIL JACOBSEN''' (3 VII 1836 Gdańsk – 11 II 1911 Berlin), przedsiębiorca. Wnuk [[MENONICI | menonity]] Johanna (ur. 25 I 1774 Stolzenberg (Gdańsk–[[CHEŁM |Chełm]]) i poślubionej 14 X 1801 w Stolzenbergu Margarethy Weiss z domu Wilcke (4 IV 1770 Marienau (Marynowy, Żuławy Malborskie) – 2 XII 1852 Stolzenberg). Syn Gustava Alberta Jacobsena (ur. 17 X 1805 Stolzenberg) i Betty z domu Doodt.<br/><br/> |
Od 1858 studiował farmację i chemię, początkowo we Wrocławiu, od 1862 w Berlinie, gdzie w 1864 uzyskał dyplom doktorski. Pracę zawodową rozpoczął w Grüne Apotheke (Apteka Zielona) w Wedding, jednej z dzielnic Berlina. Przez wiele lat wraz z poznanym we Wrocławiu bawarskim przedsiębiorcą Ernstem Christianem Scheringiem (1824–1889) byli właścicielami dużej fabryki chemiczno-farmaceutycznej w Berlinie-Wedding – weszła ona w skład koncernu farmaceutycznego Schering AG, założonego przez Richarda Scheringa (1859–1942), syna wspólnika, koncernu nadal działającego pod zmienioną nazwą. Wydawał także ukazujące się w latach 1862–1901 specjalistyczne czasopismo „Chemisch-technisches Repertorium”. Posiadał liczne patenty. <br/><br/> | Od 1858 studiował farmację i chemię, początkowo we Wrocławiu, od 1862 w Berlinie, gdzie w 1864 uzyskał dyplom doktorski. Pracę zawodową rozpoczął w Grüne Apotheke (Apteka Zielona) w Wedding, jednej z dzielnic Berlina. Przez wiele lat wraz z poznanym we Wrocławiu bawarskim przedsiębiorcą Ernstem Christianem Scheringiem (1824–1889) byli właścicielami dużej fabryki chemiczno-farmaceutycznej w Berlinie-Wedding – weszła ona w skład koncernu farmaceutycznego Schering AG, założonego przez Richarda Scheringa (1859–1942), syna wspólnika, koncernu nadal działającego pod zmienioną nazwą. Wydawał także ukazujące się w latach 1862–1901 specjalistyczne czasopismo „Chemisch-technisches Repertorium”. Posiadał liczne patenty. <br/><br/> | ||
Był autorem wielu artykułów w czasopismach naukowych. Zajmował się również poezją i historią sztuki. W 1880 założył w Berlinie Allgemeine Deutsche Reimverein (Stowarzyszenie Niemieckich Rymotwórców). Wydał ''Moderne Kunst und Überkunst in unmodernem Lichte'' (''Modernizm i nadmodernizm w niemodernistycznym świetle'', 1908). Zgromadził duży zbiór literatury na temat okultyzmu i spirytyzmu, który wraz z całą biblioteką, liczącą dwa tysiące tomów, przekazał do Państwowej Biblioteki w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin). <br/><br/> | Był autorem wielu artykułów w czasopismach naukowych. Zajmował się również poezją i historią sztuki. W 1880 założył w Berlinie Allgemeine Deutsche Reimverein (Stowarzyszenie Niemieckich Rymotwórców). Wydał ''Moderne Kunst und Überkunst in unmodernem Lichte'' (''Modernizm i nadmodernizm w niemodernistycznym świetle'', 1908). Zgromadził duży zbiór literatury na temat okultyzmu i spirytyzmu, który wraz z całą biblioteką, liczącą dwa tysiące tomów, przekazał do Państwowej Biblioteki w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin). <br/><br/> | ||
| − | Od 1900 mieszkał w willi w dzielnicy Wittenau, zaprojektowanej przez architekta Brunona Schmitza (1858–1916). Miał dwie córki: Betty Commickau i Emmę Krause, obie zamężne. Został pochowany na cmentarzu w Berlinie-Charlottenburgu. W 2011 w Bargfeld wydano jego zapiski pamiętnikarskie (''Zur Geschichte meines Tegeler Besitzthumes'' / ''O historii moich posiadłości w Tegel''). Jego imieniem nazwano jedną z ulic dzielnicy Berlina-Wittenau (Jacobsenweg) oraz miasteczka Marne w Szlezwiku-Holsztynie (Emil-Jacobsen-Straße). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1900 mieszkał w willi w dzielnicy Wittenau, zaprojektowanej przez architekta Brunona Schmitza (1858–1916). Przyjaźnił się między innymi z [[TROJAN JOHANNES, literat, były patron gdańskiej ulicy | Johannesem Trojanem]]. Miał dwie córki: Betty Commickau i Emmę Krause, obie zamężne. Został pochowany na cmentarzu w Berlinie-Charlottenburgu. W 2011 w Bargfeld wydano jego zapiski pamiętnikarskie (''Zur Geschichte meines Tegeler Besitzthumes'' / ''O historii moich posiadłości w Tegel''). Jego imieniem nazwano jedną z ulic dzielnicy Berlina-Wittenau (Jacobsenweg) oraz miasteczka Marne w Szlezwiku-Holsztynie (Emil-Jacobsen-Straße). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:28, 21 lut 2023
EMIL JACOBSEN (3 VII 1836 Gdańsk – 11 II 1911 Berlin), przedsiębiorca. Wnuk menonity Johanna (ur. 25 I 1774 Stolzenberg (Gdańsk–Chełm) i poślubionej 14 X 1801 w Stolzenbergu Margarethy Weiss z domu Wilcke (4 IV 1770 Marienau (Marynowy, Żuławy Malborskie) – 2 XII 1852 Stolzenberg). Syn Gustava Alberta Jacobsena (ur. 17 X 1805 Stolzenberg) i Betty z domu Doodt.
Od 1858 studiował farmację i chemię, początkowo we Wrocławiu, od 1862 w Berlinie, gdzie w 1864 uzyskał dyplom doktorski. Pracę zawodową rozpoczął w Grüne Apotheke (Apteka Zielona) w Wedding, jednej z dzielnic Berlina. Przez wiele lat wraz z poznanym we Wrocławiu bawarskim przedsiębiorcą Ernstem Christianem Scheringiem (1824–1889) byli właścicielami dużej fabryki chemiczno-farmaceutycznej w Berlinie-Wedding – weszła ona w skład koncernu farmaceutycznego Schering AG, założonego przez Richarda Scheringa (1859–1942), syna wspólnika, koncernu nadal działającego pod zmienioną nazwą. Wydawał także ukazujące się w latach 1862–1901 specjalistyczne czasopismo „Chemisch-technisches Repertorium”. Posiadał liczne patenty.
Był autorem wielu artykułów w czasopismach naukowych. Zajmował się również poezją i historią sztuki. W 1880 założył w Berlinie Allgemeine Deutsche Reimverein (Stowarzyszenie Niemieckich Rymotwórców). Wydał Moderne Kunst und Überkunst in unmodernem Lichte (Modernizm i nadmodernizm w niemodernistycznym świetle, 1908). Zgromadził duży zbiór literatury na temat okultyzmu i spirytyzmu, który wraz z całą biblioteką, liczącą dwa tysiące tomów, przekazał do Państwowej Biblioteki w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin).
Od 1900 mieszkał w willi w dzielnicy Wittenau, zaprojektowanej przez architekta Brunona Schmitza (1858–1916). Przyjaźnił się między innymi z Johannesem Trojanem. Miał dwie córki: Betty Commickau i Emmę Krause, obie zamężne. Został pochowany na cmentarzu w Berlinie-Charlottenburgu. W 2011 w Bargfeld wydano jego zapiski pamiętnikarskie (Zur Geschichte meines Tegeler Besitzthumes / O historii moich posiadłości w Tegel). Jego imieniem nazwano jedną z ulic dzielnicy Berlina-Wittenau (Jacobsenweg) oraz miasteczka Marne w Szlezwiku-Holsztynie (Emil-Jacobsen-Straße).
