AHRENS FELIX BENIAMIN, naukowiec
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Felix_Ahrens.jpg|thumb|Podręcznik elektrochemii Felixa Beniamina Ahrensa, ''Handbuch der Elektrochemie'', wydanie: Sttugart 1896]] | [[File:2_Felix_Ahrens.jpg|thumb|Podręcznik elektrochemii Felixa Beniamina Ahrensa, ''Handbuch der Elektrochemie'', wydanie: Sttugart 1896]] | ||
| − | '''FELIX BENIAMIN AHRENS''' (22 X 1863 Gdańsk – 14 XI 1910 Wrocław), naukowiec. Syn Hermanna (zm. 6 II 1908 Gdańsk), mistrza malarskiego. W 1882 absolwent gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły średniej św. Piotra i Pawła]]. W latach 1882–1886 studiował chemię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Kilonii. Po doktoracie asystent na uniwersytecie wrocławskim. Specjalizował się w badaniu alkaloidów, acetylenu i produktów wytwarzanych z węgla kamiennego, w tym smoły kamienno-węglowej. W 1889 docent prywatny, od 1896 profesor i dyrektor Instytutu Technologii Rolniczej (Landwirtschaftlich-Technologisches Institut) uniwersytetu we Wrocławiu. Przyczynił się do powołania w 1910 Technische Hochschule we Wrocławiu.<br/><br/> | + | '''FELIX BENIAMIN AHRENS''' (22 X 1863 Gdańsk – 14 XI 1910 Wrocław), naukowiec. Syn Hermanna (zm. 6 II 1908 Gdańsk), mistrza malarskiego. W 1882 absolwent gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły średniej św. Piotra i Pawła]], podobnie jak dwa lata później jego brat Carl (ur. 1865 Gdańsk). W latach 1882–1886 studiował chemię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Kilonii. Po doktoracie asystent na uniwersytecie wrocławskim. Specjalizował się w badaniu alkaloidów, acetylenu i produktów wytwarzanych z węgla kamiennego, w tym smoły kamienno-węglowej. W 1889 docent prywatny, od 1896 profesor i dyrektor Instytutu Technologii Rolniczej (Landwirtschaftlich-Technologisches Institut) uniwersytetu we Wrocławiu. Przyczynił się do powołania w 1910 Technische Hochschule we Wrocławiu.<br/><br/> |
Autor prac naukowych i podręczników dla studentów, między innymi ''Untersuchungen über Octylbenzol'' (1886), ''Die schwarzen Diamanten'' (1894), ''Handbuch der Elektrochemie'' (1896), ''Das Acetylen in der Technik'' (1899), ''Das Gärungsproblem'' (1902). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Autor prac naukowych i podręczników dla studentów, między innymi ''Untersuchungen über Octylbenzol'' (1886), ''Die schwarzen Diamanten'' (1894), ''Handbuch der Elektrochemie'' (1896), ''Das Acetylen in der Technik'' (1899), ''Das Gärungsproblem'' (1902). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
„Danziger Zeitung”, nr 63 z 7 I 1908, s. 4 (nekrolog ojca, podpisany przez Felixa B. Ahrensa). | „Danziger Zeitung”, nr 63 z 7 I 1908, s. 4 (nekrolog ojca, podpisany przez Felixa B. Ahrensa). | ||
Wersja z 19:50, 14 lut 2023
FELIX BENIAMIN AHRENS (22 X 1863 Gdańsk – 14 XI 1910 Wrocław), naukowiec. Syn Hermanna (zm. 6 II 1908 Gdańsk), mistrza malarskiego. W 1882 absolwent gdańskiej szkoły średniej św. Piotra i Pawła, podobnie jak dwa lata później jego brat Carl (ur. 1865 Gdańsk). W latach 1882–1886 studiował chemię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Kilonii. Po doktoracie asystent na uniwersytecie wrocławskim. Specjalizował się w badaniu alkaloidów, acetylenu i produktów wytwarzanych z węgla kamiennego, w tym smoły kamienno-węglowej. W 1889 docent prywatny, od 1896 profesor i dyrektor Instytutu Technologii Rolniczej (Landwirtschaftlich-Technologisches Institut) uniwersytetu we Wrocławiu. Przyczynił się do powołania w 1910 Technische Hochschule we Wrocławiu.
Autor prac naukowych i podręczników dla studentów, między innymi Untersuchungen über Octylbenzol (1886), Die schwarzen Diamanten (1894), Handbuch der Elektrochemie (1896), Das Acetylen in der Technik (1899), Das Gärungsproblem (1902).
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, nr 63 z 7 I 1908, s. 4 (nekrolog ojca, podpisany przez Felixa B. Ahrensa).
