SCHMIDT JACOB, ławnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Jacob_Schmidt_epitafium.jpg |thumb| Obraz z motywem Sądu Ostatecznego z epitafium Jacoba Schmidta]] | [[File: Jacob_Schmidt_epitafium.jpg |thumb| Obraz z motywem Sądu Ostatecznego z epitafium Jacoba Schmidta]] | ||
[[File: Jacob_Schmidt_epitafium_rodzina.jpg |thumb| Rodzina Jacoba Schmidta, fragment epitafium]] | [[File: Jacob_Schmidt_epitafium_rodzina.jpg |thumb| Rodzina Jacoba Schmidta, fragment epitafium]] | ||
| − | '''JACOB SCHMIDT''' (1529 Gdańsk – 29 IV 1596 Gdańsk), ławnik [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]]. Syn Martina (około 1490 Gdańsk – 1544 Gdańsk), od 1520 również ławnika Starego Miasta. Był mistrzem rzeźnickim. Ławnikiem został w 1570, zwolniony w 1576 – w okresie sporów w Gdańsku w kwestii poparcia dwóch kandydatów do polskiego tronu (cesarza Maksymiliana II Habsburga lub księcia siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, [[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]]) – ponownie wybrany w 1579. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza od około 1559 żona nie jest znana z imienia, drugą, poślubioną około 1565, była Anna Gronau (Grunau).<br/><br/> | + | '''JACOB SCHMIDT''' (1529 Gdańsk – 29 IV 1596 Gdańsk), ławnik [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]]. Syn Martina (około 1490 Gdańsk – 1544 Gdańsk), od 1520 również ławnika Starego Miasta. Był mistrzem rzeźnickim. Ławnikiem został w 1570, zwolniony w 1576 – w okresie sporów w Gdańsku w kwestii poparcia dwóch kandydatów do polskiego tronu (cesarza Maksymiliana II Habsburga lub księcia siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, [[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]]) – ponownie wybrany w 1579. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza od około 1559 żona nie jest znana z imienia, drugą, poślubioną około 1565, była Anna Gronau (Grunau) (zm. 29 IV 1595 Gdańsk).<br/><br/> |
Pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], gdzie ufundowano mu epitafium z obrazem o tematyce Sądu Ostatecznego, z gmerkiem na obramowaniu między postaciami Wiary i Cnoty. Na obrazie epitafijnym przedstawiony został z synem Jacobem, kolejnymi żonami i trzema córkami, w tym jedną dorosłą i pozostałymi zmarłymi w dzieciństwie. Po 1945 epitafium przekazano do gdańskiego [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]. <br/><br/> | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], gdzie ufundowano mu epitafium z obrazem o tematyce Sądu Ostatecznego, z gmerkiem na obramowaniu między postaciami Wiary i Cnoty. Na obrazie epitafijnym przedstawiony został z synem Jacobem, kolejnymi żonami i trzema córkami, w tym jedną dorosłą i pozostałymi zmarłymi w dzieciństwie. Po 1945 epitafium przekazano do gdańskiego [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]. <br/><br/> | ||
| − | Syn Jacob (zm. 15 VI 1611 Gdańsk) był w 1582 uczniem gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w 1593–1594 przebywał na studiach w Wittenberdze, od 1609 także był ławnikiem Starego Miasta, ożenił się 20 V 1596 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] z Anną, córką Albrechta Schultza, miał syna Jacoba ( | + | Syn Jacob (zm. 15 VI 1611 Gdańsk) był w 1582 uczniem gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w 1593–1594 przebywał na studiach w Wittenberdze, od 1609 także był ławnikiem Starego Miasta, ożenił się 20 V 1596 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] z Anną, córką kupca Albrechta Schultza (Braunschweig (Brunszwik) – po 1603 Gdańsk), miał syna Jacoba (pochowany 15 I 1666 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościele św. Elżbiety]] w wieku 63 lat), żonatego z Anną Melwin, oraz córkę Barbarę, od 26 III 1620 żonę Georga Döringa. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:33, 26 sty 2023
JACOB SCHMIDT (1529 Gdańsk – 29 IV 1596 Gdańsk), ławnik Starego Miasta Gdańska. Syn Martina (około 1490 Gdańsk – 1544 Gdańsk), od 1520 również ławnika Starego Miasta. Był mistrzem rzeźnickim. Ławnikiem został w 1570, zwolniony w 1576 – w okresie sporów w Gdańsku w kwestii poparcia dwóch kandydatów do polskiego tronu (cesarza Maksymiliana II Habsburga lub księcia siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym) – ponownie wybrany w 1579. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza od około 1559 żona nie jest znana z imienia, drugą, poślubioną około 1565, była Anna Gronau (Grunau) (zm. 29 IV 1595 Gdańsk).
Pochowany w kościele św. Katarzyny, gdzie ufundowano mu epitafium z obrazem o tematyce Sądu Ostatecznego, z gmerkiem na obramowaniu między postaciami Wiary i Cnoty. Na obrazie epitafijnym przedstawiony został z synem Jacobem, kolejnymi żonami i trzema córkami, w tym jedną dorosłą i pozostałymi zmarłymi w dzieciństwie. Po 1945 epitafium przekazano do gdańskiego Muzeum Narodowego.
Syn Jacob (zm. 15 VI 1611 Gdańsk) był w 1582 uczniem gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w 1593–1594 przebywał na studiach w Wittenberdze, od 1609 także był ławnikiem Starego Miasta, ożenił się 20 V 1596 w kościele Najświętszej Marii Panny z Anną, córką kupca Albrechta Schultza (Braunschweig (Brunszwik) – po 1603 Gdańsk), miał syna Jacoba (pochowany 15 I 1666 w kościele św. Elżbiety w wieku 63 lat), żonatego z Anną Melwin, oraz córkę Barbarę, od 26 III 1620 żonę Georga Döringa.
