FLOTTWELL EDUARD, fotograf
| Linia 6: | Linia 6: | ||
''' EDUARD FLOTTWELL''' (22 VIII 1811 Gdańsk – 11 XII 1862 Gdańsk), fotograf. Jedyne dziecko prawnika Eduarda Heinricha von Flottwella (23 VII 1786 Insterburg (obecnie Czerniachowsk, Rosja, obwód kaliningradzki) – 28 V 1865 Berlin) z pierwszego małżeństwa, z poślubioną w październiku 1710 w Tylży Friederike Koslowski (zm. styczeń 1812 Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja, obwód kaliningradzki)). Przyrodni brat (z drugiego małżeństwa ojca z Augustą Henriettą Schultz) między innymi Frederike (1822–1861) i Klary (ur. 1825), kolejnych żon Immanuela Hegla (1814–1891), w latach 1865–1891 przewodniczącego Konsystorza Pruskiego Ewangelickiego Kościoła Krajowego w Berlinie, oraz Adalberta Juliusa (ur. 1829 Kwidzyn).<br/><br/> | ''' EDUARD FLOTTWELL''' (22 VIII 1811 Gdańsk – 11 XII 1862 Gdańsk), fotograf. Jedyne dziecko prawnika Eduarda Heinricha von Flottwella (23 VII 1786 Insterburg (obecnie Czerniachowsk, Rosja, obwód kaliningradzki) – 28 V 1865 Berlin) z pierwszego małżeństwa, z poślubioną w październiku 1710 w Tylży Friederike Koslowski (zm. styczeń 1812 Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja, obwód kaliningradzki)). Przyrodni brat (z drugiego małżeństwa ojca z Augustą Henriettą Schultz) między innymi Frederike (1822–1861) i Klary (ur. 1825), kolejnych żon Immanuela Hegla (1814–1891), w latach 1865–1891 przewodniczącego Konsystorza Pruskiego Ewangelickiego Kościoła Krajowego w Berlinie, oraz Adalberta Juliusa (ur. 1829 Kwidzyn).<br/><br/> | ||
| − | W 1816, po mianowaniu ojca urzędnikiem powstałej wówczas [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]], wraz z rodziną zamieszkał w Gdańsku przy Langgarten 191 (ul. Długie Ogrody). W 1831 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], następnie studiował prawo w Królewcu. W 1835 rozpoczął praktykę sądowniczą. Od czasów studiów zaangażowany politycznie, w 1841 w Berlinie – przygotowując się do egzaminów na asesora – publikował artykuły i kolportował prace o liberalnym nastawieniu. Z rozkazu króla ojciec ( | + | W 1816, po mianowaniu ojca urzędnikiem powstałej wówczas [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]], wraz z rodziną zamieszkał w Gdańsku przy Langgarten 191 (ul. Długie Ogrody). W 1831 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], następnie studiował prawo w Królewcu. W 1835 rozpoczął praktykę sądowniczą. Od czasów studiów zaangażowany politycznie, w 1841 w Berlinie – przygotowując się do egzaminów na asesora – publikował artykuły i kolportował prace o liberalnym nastawieniu. Z rozkazu króla ojciec (od 1830 nadprezydent Wielkiego Księstwa Poznańskiego, od 1844 minister finansów Prus) musiał przeprowadzić z nim ostrzegawcza rozmowę. W styczniu 1843 został asesorem w sądzie w Bydgoszczy, w 1844 syndykiem i radnym w Elblągu. Między innymi w sierpniu 1847 był współorganizatorem pierwszego pruskiego święta śpiewu. W 1848, okresie tzw. „Wiosny Ludów”, ponownie głosił liberalne poglądy. Pozbawiony został stopnia wojskowego (porucznika), w 1851 – mimo otrzymanego polecenia – burmistrz Elbląga odmówił zwolnienia go z funkcji syndyka, co jednak nastąpiło w dwa lata później. Wysoka pozycja ojca (w latach 1850–1859 ministra spraw wewnętrznych Prus) uratowała go przed więzieniem.<br/><br/> |
W początkach października 1853 powrócił do Gdańska, zamieszkał przy Hundegasse 5 (ul. Ogarna) i w grudniu otworzył tu studio fotograficzne. W 1856 lub 1857 przeniósł je na An der Reitbahn 7 (ul. Bogusławskiego), dotychczasowe atelier sprzedając litografowi [[BUSSE FRIEDRICH GUSTAV, artysta plastyk, fotograf | Friedrichowi Gustavowi Bussemu]].<br/><br/> | W początkach października 1853 powrócił do Gdańska, zamieszkał przy Hundegasse 5 (ul. Ogarna) i w grudniu otworzył tu studio fotograficzne. W 1856 lub 1857 przeniósł je na An der Reitbahn 7 (ul. Bogusławskiego), dotychczasowe atelier sprzedając litografowi [[BUSSE FRIEDRICH GUSTAV, artysta plastyk, fotograf | Friedrichowi Gustavowi Bussemu]].<br/><br/> | ||
Wyspecjalizował się w fotografii architektonicznej i krajobrazowej, był jednym z pierwszych, którzy robił zdjęcia na ulicach Gdańska, | Wyspecjalizował się w fotografii architektonicznej i krajobrazowej, był jednym z pierwszych, którzy robił zdjęcia na ulicach Gdańska, | ||
Wersja z 19:50, 22 sty 2023
EDUARD FLOTTWELL (22 VIII 1811 Gdańsk – 11 XII 1862 Gdańsk), fotograf. Jedyne dziecko prawnika Eduarda Heinricha von Flottwella (23 VII 1786 Insterburg (obecnie Czerniachowsk, Rosja, obwód kaliningradzki) – 28 V 1865 Berlin) z pierwszego małżeństwa, z poślubioną w październiku 1710 w Tylży Friederike Koslowski (zm. styczeń 1812 Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja, obwód kaliningradzki)). Przyrodni brat (z drugiego małżeństwa ojca z Augustą Henriettą Schultz) między innymi Frederike (1822–1861) i Klary (ur. 1825), kolejnych żon Immanuela Hegla (1814–1891), w latach 1865–1891 przewodniczącego Konsystorza Pruskiego Ewangelickiego Kościoła Krajowego w Berlinie, oraz Adalberta Juliusa (ur. 1829 Kwidzyn).
W 1816, po mianowaniu ojca urzędnikiem powstałej wówczas rejencji gdańskiej, wraz z rodziną zamieszkał w Gdańsku przy Langgarten 191 (ul. Długie Ogrody). W 1831 ukończył Gimnazjum Miejskie, następnie studiował prawo w Królewcu. W 1835 rozpoczął praktykę sądowniczą. Od czasów studiów zaangażowany politycznie, w 1841 w Berlinie – przygotowując się do egzaminów na asesora – publikował artykuły i kolportował prace o liberalnym nastawieniu. Z rozkazu króla ojciec (od 1830 nadprezydent Wielkiego Księstwa Poznańskiego, od 1844 minister finansów Prus) musiał przeprowadzić z nim ostrzegawcza rozmowę. W styczniu 1843 został asesorem w sądzie w Bydgoszczy, w 1844 syndykiem i radnym w Elblągu. Między innymi w sierpniu 1847 był współorganizatorem pierwszego pruskiego święta śpiewu. W 1848, okresie tzw. „Wiosny Ludów”, ponownie głosił liberalne poglądy. Pozbawiony został stopnia wojskowego (porucznika), w 1851 – mimo otrzymanego polecenia – burmistrz Elbląga odmówił zwolnienia go z funkcji syndyka, co jednak nastąpiło w dwa lata później. Wysoka pozycja ojca (w latach 1850–1859 ministra spraw wewnętrznych Prus) uratowała go przed więzieniem.
W początkach października 1853 powrócił do Gdańska, zamieszkał przy Hundegasse 5 (ul. Ogarna) i w grudniu otworzył tu studio fotograficzne. W 1856 lub 1857 przeniósł je na An der Reitbahn 7 (ul. Bogusławskiego), dotychczasowe atelier sprzedając litografowi Friedrichowi Gustavowi Bussemu.
Wyspecjalizował się w fotografii architektonicznej i krajobrazowej, był jednym z pierwszych, którzy robił zdjęcia na ulicach Gdańska,
po raz pierwszy wykonał między innymi fotografię ul. Długiej, Targu Węglowego z Teatrem Miejskim i Zbrojownią, z Bastionu Św. Elżbiety wykonał dwuczęściową panoramę Gdańska. Po raz pierwszy sfotografował tryptyk Sąd Ostateczny. Wykonywał także zdjęcia portretowe. Fotografie wykonywał z papierowych negatywów, woskowanych metodą Gustava Le Greya. Jego odbitki charakteryzowały się niezwykłą precyzją i dbałością o każdy szczegół, idealną kompozycją i malarską perspektywą oraz najwyższą jakością.
Po raz pierwszy żonaty był od 17 II 1843 z pochodzącą z Tylży Johanną Frederike z domu Behr (zm. 25 VII 1855), z którą miał, oprócz zmarłej z końcem 1851 pięciomiesięcznej córeczki, dwóch synów. Starszy Eduarda Geirga (16 I 1844 Elbląg – 1894 Magdeburg), porucznik rezerw, był malarzem–portrecistą, pracował jako fotograf w Mainz, ostatecznie osiadł w Magdeburgu, gdzie ożenił się z Ernestine z domu Kaufmann (ur. 8 VIII 1855 Strasburg koło Uckemark (Brandenburgia)), z którą miał siedmioro dzieci. Młodszy syn, Adalbert Ernst (ur. 26 XII 1846 Elbląg), był urzędnikiem Towarzystwa Ubezpieczeń „Phoenix”.
Po raz drugi ożenił się w marcu 1859 w Mainz z Reginę z domu Mayer, która jako wdowa przez ponad 10 lat prowadziła dalej zakład fotograficzny, sprzedając zdjęcia Gdańska wykonane z negatywów męża.
